استان لرستان به‌عنوان یکی از جوان‌ترین استان‌های کشور و برخوردار از منابع آبی و اقلیم مناسب سال‌های اخیر جزو رتبه‌های نخست بیکاری کشور بوده‌ است، به‌نحوی‌که بررسی نرخ روزافزون بیکاری استان در مقایسه با منابع انسانی و خدادادی آن به یک معادله لاینحل تبدیل شده است.

 آنچه مشخص است، علی‌رغم کاهش نرخ بیکاری کشور و فعالیت‌های حمایتی دولت از طرح‌های اشتغالزایی، استان لرستان به‌نحوی در سراشیبی سقوط و عدم اشتغال قرار گرفته که تنها در فاصله بهار ۱۴۰۰ تا بهار ۱۴۰۱ میزان ۲ درصد نرخ بیکاری استان افزایش‌یافته و اگر این روند تداوم داشته باشید باید در آینده نزدیک منتظر بحران مهاجرت نیروی انسانی و حاشیه‌نشینی لرستانی‌های جویای کار در جوار استان‌های برخوردار بود که البته طی سال‌های اخیر حوادثی چون ماندن کارگران لرستان زیر آوار برج‌های پایتخت سرانجام شوم بیکاری و مهاجرت نیروهای کار این استان بوده است.

نکته قابل تامل آنکه لرستان سرشار از منابع و مملو از نیروی انسانی مستعد تنها به دلیل سوءمدیریت و نبود برنامه در حوزه اشتغال دوشادوش سیستان و بلوچستان در رتبه سوم بیکاری قرار گرفته‌ است که عدم توجه به نیروهای متخصص و با انگیزه در حوزه‌ اشتغال سبب هدر رفت منابع خصوصا منابع تسهیلاتی و اتلاف آن‌ها گردیده که نیاز به بازنگری در انتخاب مسئولین حوزه کار و اشتغال را پیش‌ از شدت گرفتن بحران‌های اجتماعی ضروری نشان می‌دهد، چرا که نقش افراد فاقد دانش و تعهد در این مناصب چنان پررنگ است که اگر تمام تسهیلات و منابع کشور به سمت لرستان گسیل داده شوند تنها همان افرادی می‌توانند از آن استفاده نمایند که از کانال‌های غیر متداول از طریق عاملین بی‌تخصص و سیاسی، خود را به جریان رانتی متصل می‌نمایند و بی‌شک با همین روند در سال آتی لرستان بر سکوی نخست بیکاری مدال فلاکت برگردن جوانان خواهد آویخت.

 باید منتظر ماند و  دید «علی جهانی» به عنوان متولی کار و اشتغال لرستان می‌تواند با تدابیر ویژه و تغییر در تیم اشتغالی خود  کشتی طوفان زده‌ی اشتغال را به سمت ساحل آرامش هدایت نماید یا رشد صعودی تعداد بیکاران این کشتی را غرق دریای مهاجرت و فلاکت خواهد نمود.

 

✍️ اکبر بابایی

🚩 روزنامه اقتصاد ملی

دیدگاه‌ها