روحش شاد و یادش گرامی

مهرداد جان روحش شاد و یادش جاویدان

روحش شاد و یادش گرامی باد

سلام بر آن‌هایی که
رفتند تا بمانند و نماندند تا بمیرند
و تا ابد به آنانکه پلاکشان را از گردن خویش درآوردند
تا مانند مادرشان گمنام و بی مزار بمانند مدیونیم

عشق یعنی استخوان یک پلاک
سالها تنهای تنها زیر خاک

چقدر زيبا وصف حال و مقال نموده اي
مهرداد جان
آنچنان كه احساس
بالزنان مي رود تا ملكوت
مي رود تا انتهاي خوبي
مي رود تا كه ببيند
روي ماه شهدا را
در دشت هاي پر از حماسه
با لاله هايي گلگون
در دامنه كوههاي هم نشان صلابتشان
كه مفروش اند به غيرت و سجود
و هم آغوش و سر بر دامن ميكند
ما را با زنان همچون كوه
و شير آهن مادراني
كه با صبوري مام وطن را
خونين جگر و دل سوخته
با نثار پاره اي از وجود پر مهرشان
نگهدار و نگهبان شدند

یاد کردستان و یاد کاوه ها
که زما دفع خطر کرده بخیر


روح دلاور و قهرمان شهید نادر سوری شاد.

آیا ای رزمنده دل سوزتنها توبودی در جهان مظلوم گمنام دریغا رفتی از عالم تو ناکام انشالله با شهداي کربلا محشور شويد مابنده گنهکار روز قیامت شفاعت بنماید

بعدِ تو؛ کودکی ما تمام شد..در همان نه سالگی..بعدِ تو؛ نه پنج شنبه های پسر شجاع لذت دیدن داشت و نه بُردهای تیم محبوبت به‌حالِ ما‌، تفاوتی!!! گاهی وقتها فکر میکنم چون تو بودی، آرژانتین،فاتحِ جام هشتاد وشش شد و اِلا چرا نود، تنهایی بدون تو، حتی مارادونا را ناکام و گریان نمود...چه خوش مینوشتی و زیبا...و بخاطرِ همین شاید مسئول پرسنلی لشگرت شده بودی، اگرچه این منافاتی با هیبت بلند و مردانه ات نداشت..شاید بهتر بود لایق میدانستی و میزبان پیکرت میشدیم..شاید میشد به دیدنت بیاییم و مزارت در پنج شنبه هایمان؛ مجالی برای شنیدن دردهای ناگفته مان..اگر چه برادرِ بزرگتر بودی اما آسمان مهربانی ات، هیچ گاه، بر بازیگوشی هایمان، سخت نگرفت، گویی پدر بودی..

.دستانم میلزرد بگویم:"برگرد".. چرا که میدانم تو همینک:"أَحْيَاء ٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَی". .تو را چه به محضرِ رنجورِ ما...کاش لااقل خوابهایمان از دیدنت ارتزاق مینمود..میدانم که لبانت همیشه بهارِ لبخندند و رنگین کمانِ تنعم و رضایت..میدانم که بواسطه تو، پدر هم میخندد..برادر جنتلمن و آقای همیشه ی من...خسته ام و ترسیده از آنچه آینده مینامند..نه تاب زنده بودنم هست نه مهیای رفتنم...حوصله ها پس از تو فراموشِ طاقتند..صدایم کن که صدای تو تابستان من است..صدایم کن..تا شرق و غرب اندوهم، التيام گیرد..صدایم کن..بیست و نهم فروردین نود و نه و سی و دومین سالروز پروازت.