در همین روزهای کرونایی که خلق‌الله را از دور هم‌نشینی و دید و بازدید منع می‌کنند باز هم بازار جراحی دماغ، اصلاح خط لبخند و چشم آسیایی، رفع خنده‌ی اسبی یا لثه‌ای، قلوه‌ای کردن لب پائین، تراش پیشانی، چال انداختن گونه، پروتز گونه و ... کماکان برقرار است و دوستان برای حفظ رتبه‌بندی اعمال جراحی زیبا در دنیا، با تمام وجود در حال مایه گذاشتن هستند! ای‌کاش لابلای لیست اعمال جراحی زیبایی، تغییر شکل یا عمل زبان هم وجود داشت تا سازمان صدا و سیما با هزینه دولتی نسبت به عمل جراحی زبان برخی مجریان یا هنرپیشگان اقدام می‌کرد و یا دستکم دوستان را توجیه می‌کردند که «زبان در کش از عقل داری و هوش/چو سعدی سخن گوی ور نه خموش»! ظاهراً دوستان کارهای مهم‌تری در سازمان دارند و تا میزان اعتماد مردم به رسانه ملی را به 100 درصد نرسانند ول کن ماجرا نیستند! بگذریم...

صحبت از کار و تلاش پزشکان جراحی زیبایی شد خبر آمد دانشمندان هم این روزها بی‌خیال کرونا همچنان به ابداع و اختراع مشغول‌اند. اخیراً نوعی کفش هوشمند به بازار آمده است که به صاحبش پیام می‌دهد؛ یعنی از بشقاب و کت‌وشلوار سخنگو حالا نوبت به کفش سخنگو رسیده است! هر چند این کفش‌ها هنوز آن‌قدر هوشمند نشده که شما را از رفتن به جاهایی که نباید بروید، باز دارند، ولی این توانایی را دارد که زمان تعویض کفش را اعلام کنند. اصل خبر به روایت جراید «محققان شرکت اپل، طرحی از کفش هوشمند مجهز به حسگرهای مختلف را ارائه کرده‌اند که با بررسی دوام و کارایی، می‌تواند عمر مفید کفش را محاسبه و زمان تعویض و خرید کفش جدید را اعلام کند. بر اساس طرح اولیه کفش هوشمند، اطلاعات دریافتی از حسگرهای داخلی کفش می‌تواند از طریق برنامه نرم‌افزاری بر روی تلفن همراه هوشمند مشاهده شده یا به صورت سامانه هشداردهنده با لامپ‌های LED چشمک‌زن طراحی شوند.»

ملاحظه فرمودید. البته دوستان ظاهراً خبر ندارند که ما تا قورچ کفش را در نیاوریم ول کن داستان نیستیم. تازه بعد از مستعمل شدن کفش آن را در زیرزمین یا اتاق زیر شیروانی جاساز می‌کنیم برای روز مبادا!

علی‌ای‌حال پیشنهاد می‌شود حالا که بازار هوشمند سازی داغ است، دانشمندان روی همین پلت فرم صندلی‌های هوشمند نیز برای برخی مدیران طراحی کنند. چون الآن اوضاع طوری شده که به هر کس هر سمتی را پیشنهاد می‌کنند ندیده و نچشیده و نفهمیده، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌پذیرد و اصلاً هم نیازی به داشتن تخصص، تجربه، مدرک و سابقه نمی‌بیند. افرادی هم در این فرآیند، صندلی و پست به دست می‌یابند آن را ارث پدری خود می‌دانند و به هیچ قیمتی حاضر به ترک آن صندلی یا حتی بلند شدن از روی آن نیستند. فلذا پیشنهاد می‌شود برای این افراد صندلی‌های هوشمندی تعبیه شود که دارای حسگر باشند و به صورت روزانه نکات مدیریتی را یادآور شود، در صورت صدور بخشنامه‌های سوفسطایی و غیرمنطقی علامت هشدارش روشن شود و اگر هم هیچ‌کدام از این هشدارها کارساز نبود دست‌آخر پیام دهد «مرد حسابی حالا به زیر دستان سر نمی‌زنی، از اوضاع مجموعه خبر نداری، لااقل بلند شو تو اداره یه فر بخور، یه چرخی بزن، زخم بستر نگیری»! مستدام باشید...