علی گودرزیان (ع پایدار): ورود فراگیر اینترنت به چرخه‌ی حیات بشریت بدون شک، در همه‌ی حوزه‌ها به شکل ویژه حوزه‌ی رسانه و ارتباطات جهان- با کمی تأخیر- در ایران، نقطه‌ی عطفی شد. اکنون که اسفندماه ۹۸ است، حدود ۲۷ سال پیش، ایران به اینترنت متصل شد و البته همواره اینترنت در ایران، فیلترینگ‌های موسمی گوناگونی را تجربه کرده است اما باید بپذیریم با وجود همه‌ی این محدودیت‌های شکننده، غیرمنطقی و خلاف فرآیند توسعه در عصر دیجیتال، اینترنت فصل نوینی را در تاریخ توسعه‌ی ارتباطات ایران رقم زد.

اگرچه بر اساس آمارها در سال ۲۰۱۹ سرعت اینترنتِ موبایل ایران- بین ۲۰۷ کشورجهان-در رده‌ی ۵۶ و سرعت اینترنت ثابت ایران در رده‌ی ۱۳۰ جهان قرار دارد (ویکی‌پدیا)

 و این، می‌نماید که ما پیشرفت خوبی داشته‌ایم اما گویا سرعت توسعه‌ی کشورهای جهان، بسیار بیشتر از ما بوده است و ما جایگاه مطلوبی متأسفانه در این باره نداشته و نداریم.

دنیای رسانه‌های پیش از اینترنت، دنیای نشریات کاغذی بود، نسبت به دنیای پرشتاب عصر اینترنت، دنیای آرام و آهسته‌ای بود که نویسندگان و روزنامه‌نگاران روزنامه‌های پرتیراژ ملی، سرشناس و نام‌آور و البته در شهرستان‌ها تعداد این روزنامه‌نگاران انگشت شمار بود.

اینترنت که آمد میدان برای تجربه‌های فردی فراهم شد، بسیاری از کاربران اینترنتی تجربیات و پژوهش‌های خود را در وبلاگ‌های شخصی منتشر کردند و وبلاگ نویسی با حرارت زیادی در نسل دانشجو و تحصیل‌کرده‌ی ایران تشنگی ایجاد کرد و چیزی نگذشت وبلاگ نویسی در بین قشر تحصیل‌کرده‌ی جامعه‌ی ایران مرسوم شد.

شمولیت وبلاگ نویسی چنان شد که نظام آموزش‌وپرورش ایران برای تقویت و کسب مهارت دانش آموزان و فرهنگیان، مسابقه‌ی «وبلاگ نویسی» را به ردیف مسابقات «فرهنگی و هنری» خود بیفزاید.

حاصل و نتیجه وبلاگ نویسی توسعه و تقویت مهارت نویسندگی و زمینه‌سازی برای ورود به دنیای بود که به عصر اطلاعات و ارتباطات به شکل گسترده مشهور بود.

اینترنت در سطح ملی برای روزنامه‌های سراسری خون تازه‌ای بود که به رگ‌هایشان دمیده شد.

مطبوعات با ورود اینترنت و استفاده از پست الکترونیکی-ایمیل و جی میل- سرعت جمع‌آوری اطلاعاتشان و همچنین دقتشان در پردازش اطلاعات و میدان انتخاب مطالبشان چنان بیشتر و بهینه ترشد که اصلن قابل‌مقایسه با پیش از اینترنت نبود.

به‌راستی که اینترنت سرعت و دقت مطبوعات را به شکلی باورنکردنی بالا برد و این سرعت و دقت به کیفیت منجر شد.

بعد از انتخابات ریاست جمهوری دوره هفتم و پیروزی سید محمد خاتمی در دوم خرداد سال ۷۶ دولت خاتمی را دولت اصلاحات نامیدند، مهم‌ترین شعار دولت خاتمی "توسعه‌ی سیاسی" بود؛ شعاری که در گوناگونی عنوان‌های روزنامه‌ها و نشریات مستقل و تیراژهای میلیونی، مصداق پیدا کرد.

وزارت دکتر مهاجرانی با معاونت مطبوعاتی زنده‌یاد بورقانی بهار نشر و مطبوعات کشور در تاریخ ایران بود اما این بهار، زود گذشت و متأسفانه پای مرگ و زندگی مطبوعات به میان آمد و هرروز، روزنامه‌ای "متوقف"و روز بعد، روزنامه‌ای با عنوانی دیگر زاده می‌شد.

 

در آغاز دولت خاتمی نشریات و روزنامه‌های زیادی مجوز نشر گرفتند که بیشتر آنان نگاهی نو در سیاست را دنبال می‌کردند این روزنامه‌ها، "روزنامه‌های دوم خردادی" نام گرفتند:

"جامعه، ایران فردا، توس، نشاط، مشارکت، خرداد، صبح امروز، آزاد، آینده نو، بهار، ابتکار، عصر آزادگان، آرمان ملی، آسمان، خرداد، روزان، زن، شهروند، شرق، همبستگی، نوروز، یاس نو، مردم‌سالاری و..." تنها تعدادی از روزنامه‌هایی بودند که در دولت اصلاحات منتشر شدند...

روزنامه‌های دوم خردادی، رشته‌ی پیوندلایه‌های اجتماعی با نخبگان جامعه شدند همه‌ی آدم‌های نسل ما سال‌های ۷۶ و ۷۷ و ۷۸ را به یاد دارند که چطور مردم عصرها و ساعت‌های نزدیک به غروب خورشید، در شهرستان‌ها درِ دکه‌های روزنامه‌فروشی، چشم‌به‌راه روزنامه‌های اصلاح‌طلب در میان آن‌ها "صبح امروز" به مدیرمسئولی سعید حجاریان جمع می‌شدند و گاهی چنان ازدحامی می‌شد که مجبور بودند برای این که مشکلی برای توزیع‌کننده پیش نیاید صف ببندند.

 نگارنده بارها در صف‌های طولانی برای خریدن روزنامه از دکه‌ی روزنامه‌فروشی شیرخوارگاه شهر خرم‌آباد ایستاده‌ام و روزنامه تهیه کرده‌ام.

یکی از کارهای دیگر ژورنالیست‌ها مکتوب کردن مقاله‌های خودشان در قالب کتاب بود.

انتشارات "طرح نو" مرکز چاپ این نوع کتاب‌های ژورنالیستی بود. جالب این بود که این سری کتاب‌ها تیراژشان تا ده‌ها هزار می‌رفت فروش این کتاب‌ها آن‌قدر زیاد بود که دکه‌های روزنامه‌فروشی هم به کمک کتاب‌فروشی‌ها آمده بودند و این کتاب‌ها را به مردم عرضه می‌کردند.

 

ادامه دارد...