كمرم دوباره بناي ناسازگاري گذاشته و به شدت درد گرفته است! باز هم در نشستن جلوي صفحه نمايشگر رايانه زياده‌روي كرده‌ام.
اميدوارم باز هم كارم به عمل جراحي نكشد! تصميم گرفتم صندلي رايانه‌ام(همان كامپوتر سابق) را عوض كنم و صندلي راحت‌تر و نرم‌تري را جايگزين صندلي قبلي نمايم. سري به مغازه‌ها زدم و بين آن همه صندلي، يكي به نظرم از بقيه راحت‌تر و نرم‌تر آمد.
قيمتش را كه پرسيدم با قيمت بقيه صندلي‌ها زمين تا آسمان تفاوت داشت و از همه گران‌تر بود، اما چاره‌اي نداشتم، چون راحتي و نرمي‌‌اش از بقيه بيش‌تر بود. دست آخر با فروشنده بر سر قيمت به چانه زدن مشغول شدم.
پرسيدم: مگر اين صندلي با بقيه چه فرقي دارد كه اين قدر از همه گران‌تر است؟!
آقاي فروشنده فرمود: خوب صندلي "مديريت"، از همه صندلي‌ها گران‌تر است!
با تعجب پرسيدم: اسم اين صندلي مديريت است؟!
پاسخ داد: بله!
راستش را بخواهيد قصد داشتم به خاطر اسم صندلي از خريد آن منصرف شوم!
خدا به برخي از مديران و مسوولان هم‌استاني خير بدهد كه اين‌قدر مردم را پشت درهاي بسته نگه مي‌دارند، در انجام وظايف كوتاهي ميكنند يا نبوغي در امور از خود نشان نمي‌دهند كه مردم نسبت به اين واژه حساسيت پيدا كرده‌اند!
از قديم گفته‌اند: «حرمت امام‌زاده به متولي آن است.» اي كاش برخي از آن‌ها قدري "مردم‌دار" بودند تا "مردم" نيز احساس بهتري نسبت به اين كلمه و البته خود مديران پيدا مي‌كردند!
به هر حال، آن صندلي را كه بايد از اين پس سوار آن مي‌شدم سوار وانت‌بار كرديم و راهي منزل شديم.
عيال تا چشمش به آن افتاد پرسيد: «صندلي مديريت خريده‌اي؟!»
خشكم زد! چرا همه مي‌دانند صندلي مديريت وجود داشته اما من با اين سن و سالم تا كنون از وجود چنين اعجوبه‌اي بي‌خبر بوده‌ام؟!
پاسخ دادم: بله! فعلاً "صندلي‌اش" را خريده‌ام، بعداً "مديريتش" را هم مي‌خرم!
***
امان از اين خواب‌هاي هراس‌انگيز كه دست از سر ما بر نمي‌دارند و امان از جاه‌طلبي و پست‌طلبي نهفته در وجود بسياري از ما كه لحظه‌اي آدم را راحت نمي‌گذارد.
صبح كه بيدار شدم، عرق سردي بر پيشاني‌ام نشسته بود. در رختخواب، سرم را كه به سمت راست چرخاندم، صندلي قديمي رايانه‌ام، سر جايش لم داده و با لبخند مضحكي به من نگاه مي‌كرد! شايد با زبان بي‌زباني مي‌گفت: «آن‌جا كه کسی از تو بهتر براي پست‌هاي مديريتي وجود دارد، حتي ديدن خواب مديريت نيز اشتباه است!»
--------------------------------------------------
اشخاص زيادي هستند كه در استان لرستان، خود را لايق مناصب مديريتي مختلف مي‌دانند در حالي كه با وجود افراد شايسته‌تر از آن‌ها، بودن چنين افرادي در آن منصب، نوعي خيانت در حق جامعه به شمار مي‌رود، چرا كه حضور افراد موفق و نابغه در آن منصب مي‌تواند منشاء خير و بركت براي سايرين باشد.
حد توانايي افراد را بر اساس سوابق قبلي و نيز ميزان موفقيت‌هاي آنان تعيين كنند نه اين كه بر اساس روابط آشنايي و خويشي و يا گرفتن جلسات براي كانديدهاي نمايندگي مجلس و دادن هزينه انتخابات آن‌ها و نيز باند و جناح‌بازي سياسي براي پست‌هاي حساس انتخاب شوند.
از آن‌جا كه رادمردان و كساني كه داراي وجدان كاري هستند هرگز سعي نمي‌كنند براي به دست آوردن مناصب مديريتي دست به دامان ديگران از جمله نمايندگان مجلس شوند، اكثراً كنار گود مي‌مانند و از وجودشان منفعتي به ديگران نمي‌رسد. به يقين پذيرفتن منصبي كه در حد و توان كسي نيست باعث مي‌شود فساد كارش بيش از كردار مثبت وي باشد.
البته اين بدان معنا نيست كه همه‌ي مديران كنوني استان ما از افراد به اصطلاح كوتوله در اجتماع انتخاب شده‌اند، اما اكثر دل‌سوزان لرستان و لرستاني واقف هستند كه عواملي نظير دخالت برخي نمايندگان مجلس در عزل و نصب‌هاي مديريتي، جناح‌‌بندي‌هاي سياسي و نيز پيوند خويشي و طايفه‌اي، استان لرستان را در زمينه‌‌ي انتصاب مديران شايسته به قهقرا كشانده و برخي ادارات و نهادهاي استان را تا مرز فلج كردن پيش برده است به نحوي كه حتي كارمند آنان نيز از انجام پيش پا افتاده‌ترين كارهاي ارباب رجوع عاجز هستند.
به خاطر بله قربان‌گو بودن برخي مديران مقابل نمايندگان مجلس، اكثر مردم، آن‌ها را نه به چشم يك مدير و مسوول كه به چشم يك غلام و نوچه آن نمايندگان نگاه ميكنند و اين افراد باعث شده‌اند علاوه بر پايين آمدن شأن و جايگاه مديريت، جايگاه انساني خودشان نيز از ديد مردم تنزل يابد.
اميدواريم در سال جديد ترتيبي اتخاذ گردد تا از توانايي افراد شايسته و كاردان به نحو احسن استفاده شود و موفق شويم از آن‌ها بهره بريم بلكه امروزمان نسبت به ديروز و امسال‌مان نسبت به پارسال بهتر باشد تا به فرمايش مولا علي(ع) كه فرمود: «هر كس امروزش با ديروزش برابر باشد، زيان كرده است»، عمل كرده باشيم.
رضا جايدري
کلیک کنید
