اشاره، نخست به تاریخچه روزجهانی معلم و در ادامه به سایه‌ی شوم کرونا برنظام آموزشی اشاره‌ای خواهد شد.
تاریخچه: روز جهانی معلم با روز معلم در ایران متفاوت است. روز پنجم ماه اکتبرکه درایران برخی سال‌ها با۱۳ مهر ولی درسال ۹۹ برابر با۱۴ مهراست، روز جهانی معلم نام‌گذاری شده است. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد(یونسکو)، در سال ۱۹۴۵میلادی پس از جنگ جهانی دوم، این استدلال را داشت که جنگ‌ها نخست در ذهن بشر شکل می‌گیرند. از این‌رو برای دفاع از صلح، ابتدا باید از ذهن انسان‌ها شروع نمود، از دل این تعریف، سازمان یونسکو تأسیس شد و به نقش و جایگاه نظام آموزشی با حضور آموزگاران و استادان آگاه در عرصه‌ی بین‌المللی بهاداده شد.
همکاری این نهاد بین‌المللی در زمینه‌های آموزشی، علمی، فرهنگی و تربیتی به منظور احترام به قانون‌مندی، عدالت و حقوق بشر است.
در روز پنجم اکتبر سال ۱۹۶۶ بیانیه‌ي مشترک یونسکو و سازمان بین‌المللی کار درباره‌ي وضعیت معلمان در سراسر جهان در شهر پاریس به امضاء رسید. از آن تاریخ روز پنجم اکتبر (۱۳ مهرماه) به عنوان روز جهانی معلم، به‌رسمیت شناخته شد.
تعداد ۱۹۵ کشور با امضای منشور «یونسکو» این روز را به‌عنوان روز معلم در جهان پذیرفته‌اند. ایران در زمان رژیم پهلوی به این نهاد بین‌المللی پیوسته است.
براساس آمار این سازمان، یک سوم معلمان جهان زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
سایه شوم کرونا: ویروس کووید ۱۹، تا کنون باعث ابتلای میلیون ها تن و جان باختن بیش از یک میلیون تن انسان به بیماری کرونا درجهان شده است. این ویروس نظم موجودجهانی را مختل وبر فضای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی وفرهنگی کشورهای جهان اثرات مخرب خودرا به جای گذاشته و می‌گذارد. شدت و ضعف اثرگذاری این بیماری براوضاع وشرایط زندگی مردم درکشورهای مختلف متفاوت است.
نحوه‌ي مدیریت و برنامه‌ریزی کشورها، مناسبات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، چگونگی ارایه آمار مبتلایان، جان‌باختگان و تست‌های انجام شده، ارایه خدمات پزشکی و دارویی، کمک و جبران خسارت به اقشار آسیب دیده به لحاظ مادی و معنوی، شفاف‌سازی وعدم تبعیض و رانت‌جویی، انسجام در مدیریت کارآمد یا به عبارتی فراهم بودن زیرساخت‌های لازم، درمواجه شدن با بحران‌ها، نقش زیادی را ایفا خواهد نمود. تاکنون رتبه‌ی ایران به لحاظ تعداد مبتلایان و فوتی‌ها بنا به آمارهایی که دولت ارایه داده است درآسیا درجایگاه دوم بعد از هند و درجهان جز ده کشور اول می‌باشد.
اوضاع نابه‌سامان در نظام آموزشی کشورمان درشرایط بحرانی کرونا به مراتب بدتر از شرایط عادی می‌باشد. کمبود بودجه سرانه مدارس، وضع نابسامان اقتصادی اکثر معلمان وخانواده‌ی دانش‌آموزان جهت تامین معاش، تهیه لوازم و ابزار مورد نیاز برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی و استفاده‌ی بهینه از فضای آموزش مجازی یا حضوری، چندگانگی و نبود برنامه‌ریزی برای خروج از سردرگمی معلمان و خانواده‌ها روزافزون شده است. استرس و اضطراب جامعه در ارتباط با نظام آموزشی روز افزون‌تر می‌شود و اینک پایانی بر آن متصور نیست.
ازاین رو، وضعیت و شرایط موجود حکم می‌کند تا معلمان دلسوز، خانواده‌ها و خود دانش‌آموزان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و عدم ورود به تجمع‌ها نهایت کوشش و مراقبت‌های لازم را عملی سازند تا با عبور ازاین شرایط دشوار و خطرآفرین آغازی نو را بیافرینند.
نویسنده : حاجیعلی شرفی/ کنشگر مدنی
منبع: سیمره
کلیک کنید
