ویروس منحوس کرونا بر روی جنبهها و ساحتهای مختلف زندگی فردی و جمعی بسیاری از مردم دنیا تأثیر گذاشته است.
آمار سخنگوی وزارت بهداشت در ایران در مورد کرونا روزبهروز ترسناکتر و وحشتناکتر میشود، با توجه به شیوع این ویروس و پیامدهای خطرناک آنکه خیلی از افراد و خانوادهها را داغدار کرده است، توصیه مسئولین و دستاندرکاران حوزه سلامت این است که این روزها «در خانه بمانیم» و ناقل ویروس کرونا نباشیم؛ چرا که تنها راه کنترل بیماری این است که زنجیره آن را قطع کنیم و افرادی که میتوانند ناقل ویروس باشند، در خانه بمانند.
آمار سخنگوی وزارت بهداشت در ایران در مورد کرونا روزبهروز ترسناکتر و وحشتناکتر میشود، با توجه به شیوع این ویروس و پیامدهای خطرناک آنکه خیلی از افراد و خانوادهها را داغدار کرده است، توصیه مسئولین و دستاندرکاران حوزه سلامت این است که این روزها «در خانه بمانیم» و ناقل ویروس کرونا نباشیم؛ چرا که تنها راه کنترل بیماری این است که زنجیره آن را قطع کنیم و افرادی که میتوانند ناقل ویروس باشند، در خانه بمانند.
بهرغم هشدارهای مسئولین مربوطه، بسیاری از افراد همچنان خطر بیماری کرونا را جدی نگرفته و در حال گشتوگذار و مسافرتهای نوروزی هستند و طبق آمارها 60 درصد ترددهای سال گذشته، همچنان پابرجاست!
با توجه به آنچه گفته شد، این سؤال مطرح میشود که چه دلایلی وجود دارد که بخشی از مردم با وجود گوشزد مکرر مسئولین مربوطه مبنی بر لزوم ماندن در خانه، در گشتوگذار و مسافرت به سر میبرند؟
در زیر سعی شده است به این پرسش از جنبههای مختلف پاسخ داده شود:
1-ویروس کرونا در ایران برای اولین بار در قم شناسایی شد و با توجه به خطرناک بودن آن، بعضی پیشنهاد قرنطینه این شهر را دادند که در کلیت حاکمیت و دولت با آن موافقت نشد، چرا که موضوع قرنیطه را امری مربوط به زمانهای قدیم میدانستند! بعد از گسترش ویروس، رئیسجمهور اعلام کرد که اوضاع در کنترل است و از شنبه وضعیت عادی میشود و در ادامه دولت ادارهها و سازمانهای دولتی را تا پایان سال تعطیل نکرد، در نتیجه بخشی از مردم این ویروس را جدی تلقی نکردند.
1-ویروس کرونا در ایران برای اولین بار در قم شناسایی شد و با توجه به خطرناک بودن آن، بعضی پیشنهاد قرنطینه این شهر را دادند که در کلیت حاکمیت و دولت با آن موافقت نشد، چرا که موضوع قرنیطه را امری مربوط به زمانهای قدیم میدانستند! بعد از گسترش ویروس، رئیسجمهور اعلام کرد که اوضاع در کنترل است و از شنبه وضعیت عادی میشود و در ادامه دولت ادارهها و سازمانهای دولتی را تا پایان سال تعطیل نکرد، در نتیجه بخشی از مردم این ویروس را جدی تلقی نکردند.
2-واقعیت این است که نگاه تقدیرگرایانه در میان ما ایرانیان پر رنگ است، این که مرگ و زندگی دست خداست و تا در تقدیر افراد نباشد کسی نمیمیرد، این نگاه در میان بخشی از مردم وجود دارد و در نتیجه بیماری کرونا برایشان اهمیت کمتری دارد.
3-جامعه ما جامعه پرمسئلهای است، در میان بخشی از مردم، مسائل و مشکلات اقتصادی، فقر، بیکاری، تورم و... وجود دارد، لذا افرادی که در سختی و تنگنا و فقر زندگی میکنند بهخصوص اقشار ضعیفتر جامعه، امید به زندگی در میان آنها کمتر است، بنابراین باوجود این همه مسئله، بیماری کرونا بیشتر شبیه مسئلهای خندهآور برای آنها تلقی میشود تا موضوعی جدی و مسئلهدار.
4-مفهومی به نام مسئولیت اجتماعی در میان ما کمرنگ است، بدین معنی در ارتباطات و تعاملات اجتماعی دیگران از اهمیت کمتری برخوردارند و بیشتر به دنبال منافع فردی خود هستیم، بخشی از مردم بدون توجه به اینکه ممکن است ناقل این ویروس باشند ولی نشانههای آن پنهان باشد، بدون هیچگونه واهمه و ترسی از سرایت آن به دیگران در حال رفتوآمد میباشند.
5-کرونا بر روی جنبههای اقتصادی بسیاری از مردم بهخصوص طبقات پایین جامعه تأثیر پررنگی داشته است، افرادی که شغل و حقوق ثابتی ندارند و تنها راه معیشتشان از طریق کار روزمزدی، کارگری، دستفروشی و... است و در این سالها بهواسطه شکاف طبقاتی در جامعه در حال له شدن هستند، طبیعی است که برای امرار و معاش خانواده در بیرون حضور پیداکرده و دنبال لقمه نانی باشند.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که مبارزه با ویروس کرونا نیازمند عزم ملی و همدلی و همکاری تکتک اعضای جامعه است، امید که با قرنطینه و رعایت مباحث بهداشتی، طی هفتههای آتی بتوانیم بیماری کرونا را متوقف کنیم و روال زندگی به حالت عادی برگردد.