هفته‌ فرهنگی به هفته‌ای می‌گویند که طی آن افراد با فرهنگ یک قوم، یک شهر یا کشور آشنا بشوند.

آن چه باید در هفته‌ فرهنگی مد نظر برگزارکنندگان باشد، آشنایی حداقلی بازدیدکنندگان غیرلُر از فرهنگ این قوم است. یعنی وقتی کسی از غرفه‌های متعدد هفته فرهنگ لُرستان دیدن می‌کند چیزهای یاد بگیرد. مثلاً یاد بگیرد کاسیان که بودند و چه کردند، قالی لُری چیست، زبان لُری کدام است، چرا کمانچه لُری پشت‌باز است، محدوده‌ي فرهنگی قوم لُر کجاست، تمدن ایلام چه نسبتی با قوم لُر دارد، قلعه‌فلک‌افلاک مربوط به چه دوره‌ای است و اطلاعاتی از این دست.

در کنار اطلاعات تاریخی، باید از لباس و خوراک و سبک‌زندگی عشایری و شهری مردم لُر هم چیزهای بفهمد. مثلاً در هفته فرهنگی ژاپن، شما با سبک نقاشی ژاپن به عنوان یکی از مظاهر تمدن آن کشور و رقص شمشیر ژاپنی آشنا می‌شوید، اما این آشنایی فقط در حد دیدن نیست بلکه با توضیحاتی همراه است.

یکی از مهم‌‌ترین بخش‌های هفته‌فرهنگی بخش نشست‌های تخصصی است. هفته‌فرهنگی هفته نان پختن نیست. هفته دوغ محلی هم نیست. البته اگر در یک هفته‌فرهنگی دوغ هم وجود داشت عیب ندارد اما مسوول هفته‌فرهنگی باید متوجه باشد اگر دوغ به بازدیدکنندگان می‌دهد فرق دوغ‌ودوشاب را هم به آن‌ها بگوید. یعنی مثلاً تهرانی بداند که ایلات لُر برای دوشاب ارزش بیش‌تری قایل بودند تا دوغ و اصلاً ضرب‌المثل دوغ‌ودوشاب از فرهنگی عشایری لُرستان آمده است.

پس آگاهی‌بخشی در هفته‌فرهنگی خیلی اهمیت دارد. یعنی علاوه بر اطلاع‌رسانی آگاهی‌بخشی هم بشود. مثلاً خوب است که اطلاع بدهیم که پراکندگی قوم لُر در 11 استان است اما درباره این که لُرستانِ بزرگِ فرهنگی، بخشی جدانشدنی از ایران است، آگاهی‌بخشی بکنیم.

 این آگاهی‌بخشی باید از طرف غرفه‌داران هم انجام بگیرد. در هیچ جای دنیا غرفه‌های هفته‌فرهنگی را به مردم عامی نمی‌دهند و اگر می‌دهند حتماً کسی در کنار آن‌ها می‌گذارند تا پاسخ‌گوی بازدیدکنندگان باشد. یعنی اگر نوازنده سُرنا نمی‌تواند از سازش بگوید باید کسی باشد که از سُرنا بگوید.

برگزاری هفته‌فرهنگی در خانه‌ هنرمندان تهران که هفته‌های فرهنگی بزرگی در آن برگزار می‌شود باید با دقت زیادی همراه باشد. لُرستان را در همه جای دنیا با مفرغ می‌شناسند اما در هفته ‌فرهنگی که سال 1391 به نام لرستان در تهران برگزار شد تجربه‌های خوبی به دست نیامد.

امیدواریم که هفته‌ فرهنگی لُرستان در مهرماه امسال به خوبی و خوشی برگزار بشود. به خوبی، یعنی این که بعد از برگزاری هفته‌ فرهنگی همه سرمان را بالا بگیریم، و به‌خوشی، یعنی این که همه هنرمندان لُرستانی که حق‌شان است در این هفته حضور داشته باشند در آن شرکت کنند.
رضا  ساکی / تهران

دیدگاه‌ها