خوشحال می‌شوی که در تقویم روزی به نام تو، تقویمی جهانی که مرز نمی‌شناسد. این‌گونه برای تو نام‌گذاری کرده‌اند (روز جهانی ارتباطات و روز ملی روابط عمومی)
کلمات را در ذهنت مرور می‌کنی. جملات را شکل می‌دهی و خبر را منتشر می‌کنی تا سفیر اطلاع‌رسانی باشی. آگاهی ببخشی و سرخوش از این کار روزانه‌ات.
شغلت می‌شود همه زندگی‌ات و زندگی‌ات خلاصه می‌شود در کلمه و پیام.
با تمام احساس و وجودت، لذت‌بخش‌ترین لحظه‌های زندگی‌ات را وقف این کار می‌کنی بدون وقفه.
روز همه را به یاد داری و برایشان می‌نویسی و تو فراموش‌شده‌ای میان این‌همه روزهای شلوغ.
پرنده خیالت را در آسمان کلمات می‌چرخانی و پنجره دلت را به دریچه نگاهی باز می‌کنی تا تو را به یاد بیاورد در میان این‌همه نسیان و فراموشی.
نقش تو شبیه پلی است برای عبور. نگاه کن پل چه فروتنانه نقشش را ایفا می‌کند بدون هیچ اعتراضی، تو را می‌رساند به مقصد و مقصد یعنی رسیدن و رسیدن تو پایان راه نیست آغازی هست برای آغازی دیگر و این مرتب در حال تکرار شدن است. تکراری بدون روزمرگی و خستگی.
تو پیام‌رسانی و رسالت پیامبرگونه‌ات رهایی از جهل و نادانی است. تو خلق‌شده‌ای که خالق کلمات زیبا و حس‌های عاشقانه باشی
تو آمده‌ای که راه را نشان بدهی و مقصد را.
تو زمینه‌ساز ارتباط هستی و حامل پیام و جهان، روزانه شاهد حضور توست.
آفتاب از نگاه تو طلوع می‌کند و شب‌چراغ روشن اش را با ستاره‌های کلام تو به صبح می‌رساند و تحریریه جهان پر از خبرهای توست.
و چقدر جهان پر خبر امروز مدیون توست بی‌آنکه دینی بر گردن کسی داشته باشی
۲۷ اردیبهشت روز جهانی توست. روزت مبارک همکار گرامی.
عبدالرضا شهبازی
کلیک کنید
