چو گیسو بریدند بر سر زنان
دریغا که شیری برفت از میان
( فردوسی)
مردم عزیز ایران:
دریغ و درد که خبر مرگ استاد شجریان را بر قلم و بر زبان می‌آورم.
نوع موسیقی و نبوغی که در ذات او بود، به‌گونه‌ای در تاریخ رقم خورده است که مرگ و زندگی را به هم درآمیخته.
اطمینان دارم:
اندیشه و آوازش، تا انسان زنده است، بهترین پناهگاه در تمام تنگناهای زندگی " سور و سوگ" بشر است.
بدرود...ای دلیرمرد نغمه‌خوان و نغمه‌پرداز.
بدرود...ای خالق امید و نشاط.
بدرود...ای آموزگار صبوری و پاکی.
بدرود...ای بانگ بلند طلب و پایداری.
بدرود...
بدرود...
هفدهم مهرماه ۱۳۹۹
علی‌اکبر شکارچی
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
حالا حالاها ،جای او پر نمیشه.
روحش شاد.