آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی در یکم فروردین ۱۳۰۴ در بروجرد چشم به جهان گشود. ایشان مکتب را در همان بروجرد گذراند و در سنین ۸-۹ سالگی به همراه خانواده به مشهد مقدس کوچ کرده و دوره ابتدایی و متوسطه را در مشهد سپری نمود. پس از سقوط رضاخان در حدود سال ۱۳۲۱ دروس حوزوی را در مشهد شروع کرد. وی دروس مقدماتی را نزد اساتیدی، چون شیخ علی‌اکبر صدرزاده، شیخ محمدرضا دامغانی، محقق قوچانی، سیداحمد یزدی و حاج ابوالقاسم قمی طی کرد. رسائل، مکاسب و کفایه را نیز از محضر دو استاد نام‌آور مشهد، حضرات آیات حاج شیخ مجتبی قزوینی و حاج شیخ هاشم قزوینی بهره گرفت.

آیت‌الله خزعلی برای ادامه و تکمیل تحصیلات، در سال ۱۳۲۷ به قم مهاجرت نموده و دروس سطح عالی را در محضر بزرگانی، چون آیت‌الله العظمی بروجردی، حضرت امام خمینی (ره)، آیت‌الله العظمی سیدمحمد حجت، آیت‌الله العظمی سیدمحمدتقی خوانساری و علامه طباطبایی گذراند. با شروع نهضت امام راحل (ره) به سرعت به صف یاران پیش‌قراول آن حضرت شتافت. مبارزات دامنه‌دار و فعالیت‌های گسترده تبلیغی بر علیه رژیم شاه در طول سال‌های پیش از انقلاب باعث گردید تا به زندان افتاده و بار‌ها به مناطق مختلف تبعید شود. در روز‌های منتهی به پیروزی انقلاب، یکی از فرزندان ایشان به نام حسین در جریان تظاهراتی ضدطاغوتی در قم به شهادت رسید.

 

با پیروزی انقلاب در سنگرهایی، چون مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی، شورای نگهبان، مجلس خبرگان رهبری، شورای بازنگری قانون اساسی و مجمع تشخیص مصلحت نظام در خدمت نظام مقدس جمهوری اسلامی قرار گرفت. تقید و ارادت مثال‌زدنی ایشان به ساحت قدسی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) میراث ارزشمند بنیاد بین‌المللی غدیر را به یادگار گذاشت.

 

مجاهدات قریب ۱۹ ساله در شورای نگهبان از نقاط درخشان کارنامه‌ی پربار وی در دوران نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید. قضایای تأسف‌بار فتنه‌ی ۸۸ مجال آشکار بروز و ظهور فتوت و مردانگی این مرد خدا در دفاع از ساحت ولایت بود. این شخصیت کم‌نظیر که توأمان حافظ کل قرآن و نهج‌البلاغه بود از شدت علاقه وصیت نمود که بر سنگ قبرش بنویسند «ابوالقاسم خزعلی، دوستدار آیت‌الله خمینی».

سرانجامدعوت حق را لبیک گفته و به لقاءالله پیوست. حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای طی پیام تسلیتی ایشان را «عالمی عامل و پرهیزگار نامیدند که عمر با برکتش سرشار از نقطه‌های درخشان بوده و دفاع شجاعانه از امام در دوران اختناق، صبر جمیل بر شهادت فرزند و حضور در مسئولیت‌های سنگین پس از انقلاب را از سرفصل‌های مهم زندگی این عالم متقی و پرکار، عنوان نمودند».