توتم در واقع عمیق‌ترین باور انسانی است. یك باور كه در درونی‌ترین لایه‌های وجودی انسان قرار دارد. توتم عموماً یك باور جمعی و گروهی است و بیان‌کننده آرزوها و آمال یك قوم، صنف یا طبقه خاص. به لحاظ تقدس توتم، به آن قسم می‌خورند و خیانت به توتم، بالاترین نوع خیانت محسوب می‌شود. قلم قداست دارد و این را خبرنگار صداقت پیشه خوب می‌فهمد.

در ايران هفدهم مردادماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگارخبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی كشور، هفدهم مردادماه هرسال را به عنوان "روز خبرنگار " نام‌گذاری کرد تا بهانه‌اي باشد...براي اينكه به قداست قلمي كه در دستان ماست پي ببريم. 364 روز براي ديگران نوشتن و تنها يك روز براي خبرنگاران بهانه خوبي درباره خود نوشتن است.

خبرنگار فردی است که با استفاده از منابع خبری وظیفه تهیه خبر و گزارش کردن آن را به صورت کامل، جامع و به دور از جنجال از یک رویداد بر عهده دارد. رسانه‌ها و اصحابش يعني خبرنگاران حرفه‌شان سخت و زيان‌آور است چون نماينده افكار و آمال يك اجتماع هستند. كساني كه قدرت تعقلشان به قدرت خيالشان برتري دارد و اين وجه تمایز خبرنگار با نويسنده است. خبرنگار داراي قدرتي خلاق و پويا است قدرتي كه بايد در ثانيه كشف، ضبط، تنظيم و ارسال كند و اگر اشتباه كند راهي سخت در پيش دارد و بسيار سخت‌تر از مشاغل ديگر اعتبار حرفه‌ای‌اش زير سؤال مي‌رود و اين نقطه تفاوت ما با هر شغل هنري و فرهنگي و اجتماعي ديگري است.

قلم و نوشتن از مواردی هستند که نه‌تنها کهنه نمی‌شوند، بلکه هر روز جنبه‌های نو از آن‌ها بر لوح تاریخ نقش می‌بندد. قلم، زبان اندیشه و شناخت و احساس بشر است. هرگونه بالندگی، موفقیت و آرامش، ریشه در قلم دارد. در خصوص قلم باید گفت همین بس که خداوند در قرآن به نام قلم، سوگند یاد کرده است و در نخستین ارتباط وحیانی با پیامبر گرامی از قلم می‌گوید: "الذَِّی عَلمََّ باِلقَْلمَِ" همان کس که به وسیله قلم آموخت (علق/4). لذا این خود گویاترین شاهد بر شرافت و قداست قلم است. سقوط و تعالی نسل‌ها توسط اهل‌قلم رقم می‌خورد لذا در طول زمان، قلم آنگاه‌که سبب تعالی شده است در ید بیضایی اهل‌دل و اندیشه پاک قرارگرفته و چه‌بسا نویسندگانی که شهید قلم شده‌اند.

اطلاع‌رسانی شفاف بدون سانسور، آموزش، فرهنگ‌سازی، خبررسانی، اندیشه ورزی و ... کارکردهای این حرفه هستند که اگر این کارکردها به‌درستی انجام و خبرنگار رسالت خود را نسبت به جامعه و مردم به‌خوبی ایفاء نمایند، گام اولیه و اساسی توسعه همه‌جانبه را برداشته است؛ اما متأسفانه در جوامع بسته، احساس ضعف امنیت شغلی و خودسانسوری از مهم‌ترین آفات این حرفه به‌حساب می‌آید که مانع تحقق این رسالت شده است. با پذیرش همه تنگناها، با توجه به جایگاه اندیشه و خرد جمعی و اعتقاد و تعهد وافر به گسترش آن به‌عنوان زیربنای توسعه، امیدوارم همگان باور کنیم:

قلم چشمه است، آن را نخشکانیم.

قلم چشم است تا قدم از قدم برداریم و پیش پایمان را ببینیم. ارزان‌فروشی نکنیم، چشم برنبندیم آن گاه که باید باز کنیم!

قلم عصاست. قلم تنها عصای دست نیست، فرهنگ، اندیشه، تفکر و فرهیختگی همه بر این عصا تکیه کرده‌اند، این عصا را نشکنیم.

 قلم زبان است، سخن می‌گوید، جنبش دارد، حیات قلم را نگیریم.

قلم مقدّس است. قلم، همان وسیله‌ای است که خداوند با آن تعلیم داد. پس هشدار که قلم را با خواهش‌هایمان نیالایم و بی‌حرمتش نسازیم. چنان‌چه خدا در قران به آن سوگند می‌خورد و در کتاب مقدس می‌خوانیم: زینهار تا کلام را به خاطر نان نفروشی؛ و روح را در خدمت جسم درنیاوری، اگر می‌فروشی، همان بهِْ که بازوی خود را، امّا قلم را، هرگز!...