در پی بحران دنیاگیری بیماری کروناویروس در نقاط مختلف جهان، دنیاگیری کروناویروس در ایران بهصورت رسمی در ۲۹ بهمن ۱۳۹۸ تأیید شد و شیوع آن در لرستان نیز روز هفتم اسفندماه با اعلام 2 مرد ابتلا، رسماً اعلام شد.
اولین فوتی استان بر اثر کرونا در استان در 10 اسفند اتفاق افتاد و تا این روز 6 نفر مبتلا و یک فوتی در آمار مربوط به کرونا در لرستان به ثبت رسید و بعد از آن در 12 اسفند یک نفر دیگر بر اثر کرونا درگذشت و آمار مبتلایان 18 نفر شد...
در روزهای اول شیوع کرونا در استان، مردم چندان موضوع را جدی نگرفتند و همین موضوع باعث شد که روزبهروز بر تعداد مبتلایان به 18 نفر رسید.
از 12 تا 15 اسفند، کسی در لرستان به کرونا مبتلا نشد؛ اما در 16 اسفند بازهم 2 مورد فوتی وجود داشت. در روزهای 25،20،16 اسفند و 20،10،3 فروردین روزهای شومی برای استان رقم خورد چرا که در این ایام روزانه بین 45 تا 59 نفر به کرونا مبتلا شدند.
بیشترین آمار فوتی هم در تمام این مدت مربوط به 23 اسفند با 8 مورد فوتی اعلام شد.
روزی بدون کرونا/ یا روزی بدون آمار؟
13 و 26 اسفند سال گذشته، ایامی بودند که بر اساس آمار اعلامی، نه تنها کسی به کرونا مبتلا نشد حتی کسی بر اثر کرونا فوت نکرد!
این در حالی است که در 25 اسفند 52 نفر مبتلا شدند و 5 نفر از دنیا رفتند، آیا 26 اسفند آرامش پس از طوفان بود؟ یا آماری برای انتشار در روزهای 13 و 26 نداشتیم؟! در این باره هم هرگز توضیحی به مردم داده نشد.
در هر حال بیشترین تعداد مبتلایان به کرونا در سال 99، در روز 20 فرودین اتفاق افتاد که 59 نفر اعلام شد.
نوروز کرونایی
در ایام نوروز، یکم فرودین کمترین تعداد مبتلایان به کرونا گزارش شد که 9 نفر بودند و 10 فروردین با بیشترین تعداد مبتلا،53 نفر، مواجه شدیم و 12 و 13 فروردین هم بیشترین تعداد فوتیها در ایام نوروز با فوت 5 نفر ثبت شد. تمام ایام نوروز به غیر از 1 و 2 و 3 فروردین، بین 2 تا 5 نفر فوتی بر اثر کرونا گزارش شد.
بعد از 20 فروردین، 59 نفر مبتلا در استان وجود داشت در روز بعد با کاهش 40 نفری تعداد مبتلایان به 19 نفر رسید و بعد از 2 روز باز هم با صعود 20 نفری تعداد مبتلایان مواجه بودیم به طوری که در 23 فروردین، 39 نفر دیگر به کرونا مبتلا شدند.
در 24 فروردین هم چنان با افزایش تعداد مبتلایان مواجه بودیم که ابتلا 57 نفر ثابت شد و در 25 فروردین خوشبختانه مبتلایان به 44 نفر رسیدند و سه نفر فوت شدند.
آماری نرسیده
در دو روز اخیر یعنی 26 و 27 فرودین ماه سال جاری برخلاف تمام روزهای کرونایی کشور، هیچ آماری در خصوص تعداد افراد مبتلا به کرونا و فوتیها در لرستان اعلام نشده است. گویا عدم اعلام اخبار بر اساس یک سیاست ابلاغی است.
کاش دلایل عدم اعلام آمار برای مردم توضیح داده میشد تا دیوار شایعات و بیاعتمادی برخی به آمار اعلامی بالا و بالاتر نرود. عدم اعلام آمار رسمی باعث بیخیالی مردم، تشویش عمومی و نشر شایعات در جامعه میشود...
وضعیت استان بد نیست
در هر حال بنا بر نظر یک منبع آگاه و موثق، در حال حاضر وضعیت استان بد نیست و در شرایط مناسبی قرار داریم.
این مقام مسوول در حالی این خبر را داد که برخی هم نظری مخالف دارند.
وی به خبرنگار «یافته» میگوید: در حال حاضر روند بهبودی مبتلایان امیدوارکننده است و میزان مرگ و میر در میان افراد مسن تقریبا 10 درصد است.
او که اصرار دارد نامش فاش نشود میافزاید: اما کسانی که بیماری زمینهای هم چون دیابت و بیماری قلبی و سرطان دارند هم چنان در معرض خطر هستند.
او میگوید: خطر ابتلا به کرونا به قوت خودش باقی است و لازم است که مردم مراعات کنند اما روند ابتلا به این بیماری نزولی شده و تعداد افرادی که بیماریشان حاد است کاهش یافته است.
این مقام مسئول میگوید: امید است که تا ماههای آینده این بیماری از حالت همهگیری خارج شود و تعداد مبتلایان و میزان شدت این بیماری به طور چشمگیری کاهش یابد.
وی اذعان میکند: در حال حاضر شیوع بیماری بسیار بالا و شدت بیماری بسیار کمتر شده است.
رومشکان وضعیت قرمز است
او میگوید: روز 27 فروردین ماه 18 نفر در رومشکان تست کرونایشان مثبت اعلام شده و دلیل این افزایش، برگزاری مراسم عروسی و حضور افراد زیادی در این مراسم است.
در بیرانشهر هم چندین نفر به کرونا مبتلا شده اند و لازم است افرادی که در آنجا زندگی می کنند تا جایی که میتوانند از خانه هایشان خارج نشوند و تمام نکات بهداشتی را رعایت کنند.
بهبود اوضاع و کم شدن تعداد فوتی ها و مبتلایان به کرونا در استان به همت کادر درمان و تلاش شبانهروزی و فداکاری آنها و همکاری مردم به وقوع پیوسته است و قدردانی از کسانی که سلامت خود را به خطر انداختند تا سلامتی به جامعه برگردد وظیفه انسانی ماست و در این بین، سازمان علوم پزشکی موظف است که از این افراد به شایستگی تقدیر به عمل آورد و با قدردانی بهجا خستگی را از تن شان بتکاند. پرداخت ماهیانه 100 هزار تومان به عنوان پاداش به کادر درمان بیماران کرونایی در برابر زحمتی که میکشند بسیار ناچیز است و به هیچ عنوان نمیتواند پاداشی بر زحمات شبانهروزی شان باشد.