۱- کرونا به ما آموخت خود را زیاد در آینده غرق نسازیم. زمان حال بهترین زمان لذت بردن از زندگی است.

 

۲- کرونا به ما آموخت زیاد به داشته هایشان توجه نکنیم بلکه برای داشته‌هایشان ارزش قائل باشیم.

 

۳-کرونا به ما آموخت بزرگ‌ترین داشته‌های ما خانواده ماست. پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر، پدربزرگ، مادربزرگ. کسانی که در زمان سختی و مشکلات می‌توانند باعث دلگرمی ما باشند. پس قدر آن‌ها را بدانیم.

 

۴-کرونا به ما آموخت بهترین خوشبختی‌ها چقدر به ما نزدیک و ما چقدر از آن‌ها دور بودیم. نفس کشیدن، بو کردن، پیاده‌روی، گفتگو با دیگران، تماشا کردن گل‌ها، شنیدن آواز پرندگان، دیدن ابرها در آسمان. این‌ها چقدر زیبا بودند و ما نمی‌دانستیم.

 

۵- کرونا به ما آموخت، عمر انسان کوتاه است و سلامتی بزرگ‌ترین نعمت دنیاست.

 

۶- کرونا به ما آموخت، نگاهمان را به زندگی عمیق‌تر کنیم. صداهایی که قبلاً نمی‌شنیدیم بشنویم. چیزهایی که قبلاً نمی‌دیدیم ببینیم و احساس کنیم چیزهایی را که قبلاً کمتر حس می‌کردیم.

 

۷- کرونا به ما آموخت ما انسان‌ها همه در یک کشتی نشسته‌ایم. خوشبختی ما در گرو خوشبختی دیگران و بدبختی ما در گرو بدبختی دیگران است. بود و نبود ما با هم است.

 

۸-کرونا به ما آموخت همه انسان‌ها بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، پزشک و بیمار، استاد و دانشجو، رئیس و مرئوس همگی در پیشگاه خداوند و قوانین طبیعت یکسانیم.

 

۹- کرونا به ما آموخت نظم، تدبیر، علم و دانش، نظافت، تلاش و کوشش، همدلی، مهربانی، همدردی و باهم بودن بهترین داشته‌های بشر هستند.

 

۱۰- کرونا به ما آموخت که به گفته نغز نکته‌دان شیراز، سعدی شیرین‌سخن، بیشتر بیندیشیم آنجا که می‌گوید:

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار.

تو کز محنت دیگران بی‌غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

 

به قلم سعادت خودگو

ده درس اخلاقی از کرونا