انتخابات مجلس یازدهم پیش روی ماست.

اهمیت و حساسیت این دوره از انتخابات بر هیچ‌کس پوشیده نیست. به همین دلیل، همکاری و مشارکت برای هر چه باشکوه‌تر برگزار شدن آن بر همگان ضروری است. اما از آن مهم‌تر قطع به‌یقین، انتخاب اصلح برای این جایگاه مهم است.

آنچه در این سال‌ها متأسفانه در منطقه ما با آن روبرو بوده‌ایم بحث‌های نژادپرستانه و آرا قومی قبیله‌ای بوده است که جای تخصص و تقوا دراین‌بین شاید در‌ اولویت‌های بعدی این انتخاب

 ها قرار گرفته است.

مشکلات و اتفاقات اخیر جامعه ما نتیجه پیروی از تئوری چماق و هویج در حوزه‌ای کاملاً نرم‌تر، از درون هست، که در حوزه سیاست داخلی از زبان «کاسبان ترس» بیان می‌شد آنجایی که در انتخابات ریاست جمهوری مدام هشدار سایه جنگ می‌دادند و یا اینکه که اگر رقیب پیروز شود در خیابان‌ها دیوار می‌کشد یا چوبه دار برپا می‌کنند و اقتصاد چنین و چنان می‌شود، که نتیجه آن شد شش سال درجا زدن کشور و رکود و تعطیلی بنگاه‌های اقتصادی، ناکارآمدی لیست امید مجلس، شورای اسلامی شهر و روستا در تهران و نیز سایر نقاط کشور که کاملاً در عملکرد کارنامه مردودی دارند.

از ضعف در سیاست خارجی و مذاکرات و فروش نفت تا بهبود معیشت مردم که اتفاقات اخیر بنزین و ماجرای معافیت صددرصدی مالیات سلبریتی های مولتی میلیاردر و اخذ کامل مالیات از قشر کارمندی و کارگری کشور، کارنامه این تفکر را سیاه‌تر از آنچه بود نمایان ساخته است.

 

یقیناً افراد حامی چنین تفکری نمی‌توانند نمایندگانی شایسته، برای قشر مستضعف جامعه باشند که تجربه برخی نمایندگان ادوار گذشته در منطقه ما گویای این مطلب است بالأخص آنانی که از کف همین جامعه، اکنون بالا شهرنشین پایتخت شده‌اند و‌ با رانت خود و فرزندانشان را بالا کشیده‌اند.

 

 اما آنچه در انتخابات آتی باید بدان توجه داشت بررسی تاریخ چند سال اخیر و تقویت حافظه تاریخی مردم کشور است.

اخیراً یکی از تئوریسین‌های تفکر اصلاحات در کشور مدعی شده بود با وجود ناکارآمدی جناحشان در دولت و مجلس و شوراهای شهر و روستا، بازهم خواهند توانست کرسی‌های زیادی را در مجلس آینده از آن خود کنند که سند ادعای خود را، نگاه مردم به آینده با طرح شعارهایی در این راستا و عدم توجه به گذشته و حافظه ضعیف تاریخی مردم بیان کرده بود.

 

راه برون‌رفت کشور از این بن‌بست در دستان مجلسی باید باشد که واقعاً در رأس امور است، مجلسی که با تَکرار و خواسته یک نفر و باب میل قشر مرفه باشد دیگر در رأس امور نخواهد بود.

البته باید هوشیار بود زیرا که جریان غرب‌گرا چندان بیکار نبوده و با استفاده از جنگ نرم، جریان اصولگرایی معتدل را در این بدنه ایجاد کرده تا همچنان با این حربه بتواند آرا مردم را از آن خود کند.

 

به‌یقین فریاد حق‌طلبی و عدالت‌خواهی از حلقوم کاندیداهای وابسته به جناح ثروت و قدرت خارج نخواهد شد و راه آن تغییر نوع دیدگاه و انتخاب به دست مردم است.

 

《إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ》 رعد ۱۱

خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی‌دهد مگر به دست خودشان

 

محمدجواد امیدی

دیدگاه‌ها