سندی مربوط به سال ۱۳۴۷ هجری قمری برابر با ۱۳۰۷ هجری خورشیدی (عصر رضاشاه) که در آن وصیت یکی از خرم‌آبادی‌ها مبنی بر پرداخت هزینه‌های «کفن و دفن، شب سوم و عمل خیر» از ارثیه او ذکر شده است
اقوام و همسایگان خرم‌آبادی‌ها تا چند شب پس از مصیبت، در اقدامی پسندیده برای بازماندگان فرد تازه درگذشته، به نوبت نهار و شام می‌برند تا در تسکین آلام آن‌ها مؤثر باشند
گرفتن مجالس «چهلم و سالگرد» به هیچ‌وجه برای اموات رسم نبود و از دهه ۱۳۳۰ توسط شماری از متمکنین به منظور برجسته کردن میت خود باب و فراگیر شد. (سند آن هم سنگ قبرهای قبرستان خضر خرم‌آباد است که روز وفات هیچ‌کس قبل از سال ۱۳۳۰ روی سنگ‌قبرها حک نشده بلکه مشخص باشد چه روزی فوت شده تا برای او چهلم یا سالگرد بگیرند)
مراسم سالگرد و اربعین تا قبل از آن فقط مختص امام حسین (ع) بوده و حتی برای پادشاهان نیز هر ساله سالگرد…
بازخوانی چند سطر آخر سند (وصیت):
«... از جمیع دارایی‌ها و مایملک خارج نمایند و از ثلث، مخارج فاتحه‌خوانی، سه‌شبه (شب سوم) و کفن و دفن بنمایند و آن‌چه اضافه آمد، در اعمال خیریه که خودشان صلاح بدانند از واجبات و مستحبات به صرف برسانند ...»
سندی مربوط به سال ۱۳۴۷/ وصیت یکی از خرم‌آبادی‌ها
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
متاسفانه ریخت و پاشهایی که تو مراسمات عزاداری میشه به مراتب بیشتر از مراسمات شادی است به جای تسلی خاطر بازماندگان باری بر دوششان نگذاریم و با حذف مراسمات اضافی و خرج هایی که هیچ آثار خیری برای اموات ندارد از اصراف و زیاده روی پرهیز شود.