معرفی کتاب: ایران و سازمان ملل متحد به روایت اسناد (1397- 1323)
به کوشش: سید بابک قیاسیان
ناشر: نشر جمهور ایران
نوبت چاپ: اول - شهریور 1398
قطع: وزیری
تعداد صفحات: 548 ص
شمارگان: 500 نسخه
قیمت: 48 هزار تومان
شماره کتابشناسی ملی: 5332458
شابک: 0-88-6606-600-978
کتاب «ایران و سازمان ملل متحد به روایت اسناد (1397- 1323)» به کوشش سید بابک قیاسیان، در شهریورماه 1398 از سوی نشر جمهور ایران به چاپ رسید. این اثر در 548 صفحه با قطع وزیری است که حاوی اسنادی از حضور و نیز اعلام مواضع رسمی دولت ایران در سازمان ملل متحد می‌باشد. اسناد موجود در این کتاب برای اولین بار منتشر شده است. فصل‌بندی آن شامل پیشگفتار، مقدمه تحلیلی با استناد به اسناد موجود در کتاب و ضمایم می‌باشد.
پژوهشگر این کتاب فرزند سید محمدرضا قیاسیان - نویسنده و پیشکسوت ورزش استان لرستان - متولد 1358 شهر خرم‌آباد و دارای مدرک کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل است. اثر حاضر پنجمین کتاب اسنادی و هفتمین کتاب منتشرشده از این محقق لرستانی می‌باشد. این نویسنده خرم‌آبادی کتاب دیگری با عنوان «سیاست خارجی ایران در دولت موقت و دولت شهید رجایی» نیز تألیف و پژوهش نموده که در مراحل نهایی چاپ و انتشار می‌باشد.
در خصوص اهمیت این کتاب باید گفت کتاب ایران و سازمان ملل متحد به روایت اسناد (1397- 1323) به‌عنوان نخستین کتاب اسنادی است که در باره حضور دولت ایران در سازمان ملل متحد منتشر شده است. کلیه اسناد موجود در کتاب نیز به‌تازگی و برای اولین بار انتشار یافته‌اند.
موضوع مهم دیگر این کتاب به‌عنوان یکی از منابع تحقیقاتی دست‌اول برای پژوهشگران و محققان در حوزه مطالعات تاریخی و سیاسی ایران و سازمان ملل متحد خواهد بود. چراکه اسناد اصلی جزء جدایی‌ناپذیر تحقیقات و پژوهش‌های تاریخی هستند. ضمناً در این کتاب مطالب و مسائل حقوقی نیز به چشم می‌خورد که برای محققان حوزه مطالعاتی حقوق به‌ویژه حقوق بین‌الملل مفید خواهد بود.
آنچه اما بر اهمیت این کتاب می‌افزاید اینکه کتاب مذکور به‌عنوان مهم‌ترین سند ملی حاوی اسنادی از نقش و حضور ایران در سازمان ملل متحد و تلاش این کشور برای تأمین صلح و امنیت جهانی از روزهای آغازین تشکیل این سازمان، در حاشیه برگزاری هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سوی نمایندگی دائمی ایران در نیویورک به کتابخانه سازمان ملل متحد اهدا شد.
در پیشگفتار کتاب مذکور چنین می‌خوانیم که تاریخ ایران و ازجمله سازمان ملل متحد بدون نام ایران معنا ندارد. کشوری که از همان ابتدای تأسیس این سازمان در آن حضوری فعال و چشمگیر داشت. همچنان که پیش از آن نیز به جامعه ملل پیوسته بود. باوجودی که بنیان‌گذاران این دو سازمان در حق ایران رسم مهر به‌جای نیاورده بودند اما ایران هماره به نقش این سازمان‌ها در برپایی صلح و عدالت در عرصه بین‌المللی تأکید داشته است. در واقع حضور فعال ایران در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و کمیسیون‌های مختلف سازمان مذکور حکایت از باور ایران به نقش و تأثیر این سازمان و سازوکارهای جمعی آن در روابط بین‌الملل دارد. نکته مهم در این میان همراهی ایران با اعضای جدید سازمان می‌باشد. اعضای جدیدی که بیشتر مستعمرات سابق قدرت‌های جهانی بوده و پس از اتمام دوران استعمار و کسب استقلال سیاسی به عضویت این سازمان پذیرفته شدند.
در این میان حمایت ایران از عضویت کشورهای تازه استقلال‌یافته، حمایت از آوارگان فلسطینی و نیز مخالفت باسیاست‌های تبعیض نژادی علیه سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی از نکات پرافتخار کارنامه حضور ایران در سازمان ملل متحد است. این قبیل جهت‌گیری‌ها در حالی بود که ایران خود در برهه‌هایی از تاریخ سازمان ملل درگیر رفتارهای قیم مآبانه و سلطه جویانه برخی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد همچون اتحاد جماهیر شوروی، انگلستان و ایالات‌متحده آمریکا بوده است. رفتارهایی که تا به امروز ادامه داشته و اکنون نیز ایالات‌متحده آمریکا به عنوان یکی از اعضای اصلی و دارای حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل متحد و از جمله مدعیان دفاع از حقوق بشر و تأمین صلح و امنیت جهانی کم‌سابقه‌ترین اقدامات خصمانه و ناقض حقوق بشر را علیه دولت و ملت ایران انجام می‌دهد.
کلیک کنید
