غلامعلی کویتی‌پور آبان ماه 93 و در ایام دهه محرم میهمان لرستانی‌ها بود. وي اهل خرمشهر است. طي سال‌های جنگ، هیچ‌وقت جبهه را ترک نکرده است.

کویتی پور متولد 1337 و از حماسه‌سراهای جبهه‌ها هستند.

در حاشیه مراسم شب تاسوعا (آبان 93) و در خیمه لرستانی‌های مقیم تهران، مصاحبه‌اي كوتاه با ایشان انجام دادیم که خواندنش خالی از لطف نیست.

 

بله! من سابقه زندگی در شهرهای الشتر،‌ نورآباد و خرم‌آباد را دارم و حتی مدرك سیکل را در خرم‌آباد گرفتم و افتخار مداحی در کنار مردم اکثر شهرهای لرستان به‌ خصوص خرم‌آباد، الیگودرز، دورود را داشته‌ام و در مسجد جامع بروجرد نیز چند بار حضور يافته‌ام.

 

اکثرا مداحان لرستاني را می‌شناسم. به خصوص مداح اهل بیت آقای یادگاری (حاج غفور يادگاري) را

 

رزمندگان لرستانی نقش تعیین کننده‌ای در جنگ داشتند و من با خیلی از رزمندگان‌، دلاوران و شهدای لرستانی آشنا بودم‌. هیچ‌وقت شهید والامقام لرستانی شهید سید رضا موسوی را با آن کلاه بافتنی معروفش فراموش نمی‌کنم‌.

 

خوشحالم که در جمع لرستانی‌ها حاضر شدم و واقعاً به این اصل بیش‌تر اعتقاد پیدا کردم که عشق به حضرت عباس در همه قومیت‌ها وجود دارد. مردمی که این‌جا هستند یقین دارم که امشب را با انرژی به منزل می‌روند.

 با احترام به قومیت‌ها اجازه می‌خواهم خاطره‌ای نقل کنم. روزی بحث یک عرب‌زبان بود و اعتقادی که همه قومیت‌ها به حضرت ابوالفضل دارند. یکی از نزدیکان که مامور بود تعریف می‌کرد که خلاف‌کاری که در کار دزدی طلا از منازل بود را دستگیر کرده بودیم، 6 ماه کار تحقیقاتی کردیم و یقین داشتیم که دزدی کار اوست، اما هر کاری کردیم اعتراف نکردند. به ناچار دست به دامان یکی از بزرگان قومش شدیم تا او را وادار به اعتراف کنیم. بزرگ قوم نزد او رفت و خلاف کار را به حضرت ابوالفضل قسم داد. آن مرد خلافکار با شنیدن نام مبارک ابوالفضل اعتراف کرد. این موضوع داستان و افسانه نیست‌. یا حکایت آن مرد عراقی که وقتی از او پرسیدند که اگر شما در مقطع تاریخی کربلا بودید و آقا امام حسین را می‌‌دید چه می‌کردید؟ گفت: به او آب می‌دادم.

 این‌ها همه ناشی از ارادت ما به اهل (ع) بیت است.

 

علاقه به فرزندان زهرا (س) در همه مردم وجود دارد. به قولی نمک اهل بیت را به آن‌ها داده‌اند، نمک اهل بیت هم تا دم مرگ با آدم‌ها است.

 این افسانه نیست، بلکه واقعیت است. چرا ما از بچه‌گی وقتی به مجالس عزاداری می‌رویم، در نگاه پدر و مادر عزیزتر می‌شویم و اعضای خانواده و یا نزدیکان با احترام خاصی با ما برخورد می‌کنند؟ به‌راستی این خیمه‌ها چه دارد که همه با هم همدل می‌شوند؟ خیمه امام حسین، خیمه خوبی‌هاست، خیمه‌ای که دل‌ها را به خدا وصل می‌کند و از خدا می‌خواهم معرفت ابوالفضل العباس (ع) را به همه ما عطا کند.

 

 

گفتگو:: عبدالرضا قاسمي