چهار دهه نتوانستیم یک معرف برای رجال لرستان در شورای نگهبان دست و پا کنیم!
تأیید کاندیداهای ریاست جمهوری، مثل هر کار دیگری از بیعملی یا با عملی ما ریشه میگیرد.
چهار دهه است که ما اعتماد به نفس ورود به حوزه ملی را به عنوان شخصیت درجه یک نداشتهایم.
دو نتیجهگیری میتوان کرد:
الف: مرغ همسایه غاز است و این ۸۰ کاندیدا و آن ۸ کاندیدای نهایی از ما بهتران هستند. نتیجه این نگاه این است که عیب از شخصیت فردی ماست.
ب: ربط ما به این مسولیت از گذرگاه تلاش و باوری برمی خواسته که از آن غافل بودهایم.
چهار دهه فرصت خودباوری و همگرایی داشتهایم که اول به خودمان، فرزندانمان، توان شخصیتی تبارمان بپردازیم. اول خودمان باور کنیم و عادت زدایی از اینکه ما رعیت دیگرانیم را عوض کنیم.
دوم این صحنه و مطالبه آنقدر تکرار شود که از ستادهای سیاسی تا شورای نگهبان به این باور برسند که یکی از فرزندان ایران زمین با تبار ما، فرصت یابد، در رقابت نهایی، نشان دهد که رقیبی دانشمند، خودساخته و قوی و ملی در مقایسه با جمع تکرار شده این ۴ دهه است.
واقعیت اینست که ما نگاه اول را بنا بر عادات تحمیلی قبول میکنیم.
میگوییم ما را چه کسی قبول دارد. ما کم هستیم. ما نان و ماستمان را بخوریم. این منصب از آن از ما بهتران است. ما مگه کی هستیم؟
قصه همین است. اما واقعاً آنها از ما بهتران هستند؟ نه!
ما سقف شیشهای برای خودمان ساختهایم.
ما ترجیح دادهایم که منطقه امن کوچک زندگی شخصیمان را حفظ کنیم.
ما آنقدر مسأله را بزرگ کردهایم که نتوانیم مسأله را حل کنیم.
ما باور نداریم که خدای ناکرده از آن صاحب منصبان بالاتر بایستیم.
یاد خیبر خرم آباد و بازیش با پرسپولیس در دوران جنگ میافتم.
ما وقتی پرسپولیس را با گل رضا محمدی اصل بردیم، پرسپولیس بدنه اصلی تیم ملی بود. داور بازی مرحوم بهلولی بود که تا دقیقه ۹۷ باور نمیکرد که خیبر به پیروزی رسیده است. خودمان هم روی سکوی تماشاگران باور نداشتیم. آن ساندویچ فروش خیابان مطهری هم که درو دیوارش عکس پرسپولیس بود باور نکرد.
ما برده بودیم چون در رقابت راه را باز کرده بودیم و در مصاف هم برتر بودیم.
کاش این اتفاق در سیاست هم میافتاد تا باور کنیم. این اتفاق نیازمند تماشاگرانی چون خیبر دهه شصت است که هنوز هم میتوانند نامش را بعد ۴ دهه زنده کنند.. در
سیاست و اقتصاد اما ما فرزندانمان را تنها گذاشتیم
![](/images/1403/1403-03/astanne.jpg)
با دو زار دنیا، حتی علیه آنها شدیم. بزرگوار باشیم.
علی صارمیان ۱۹ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاهها
بردن پرسپولیس وقتی ارزشمند میشد که موفقیتها تداوم پیدا میکرد.
الحمدالله امسال خیبر فوق العاده بود و صدها بار بهتر از آن خیبری که پرسپولیس را برد بوده و هست.
متوجه نشدید چی شد!
خیبر اون موقع 100 درصد بومی بودند. خیبر الان فقط یک بازیکن بومی دارد
خودباوری هویتی ریشه قدرت وپیشرفت لرها بوده همیشه.تمام فتح هایی هم که کرده با نام لرانجام شده.دراین دوکلمه چه است ولی ایجادقدرت وغیرت دارد...ا
دوست گرامی. اون موقع خوبه که سفارشی برخی محلات شهر بود. الان چه؟ الان که فقط یک بازیکن بومی دارد