برای بینندگان خرم‌آبادی البته تفاوت و بلکه اهمیت برنامه دیشب، پرداختن به موضوع پادگان ۰۷ در این برنامه پرمخاطب و تأثیرگذار سیما بود که البته صحبت‌های بی‌ربط و خنثی معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار لرستان در این برنامه، امید فعالان و کنشگران و نیز دغدغه‌مندان این شهر را ناامید کرد.
"حمیدرضا دالوند " یکی از مهمانان تصویری این برنامه بود و علی الظاهر می‌بایست درباره موضوع مهم افکار عمومی این روز‌های شهر، یعنی پادگان تاریخی ۰۷ خرم‌آباد صحبت کند و نماینده‌ای باشد برای مردمی که نگران سرنوشت این مجموعه تاریخی هستند، اما او به جای استفاده از موقعیت پیش آمده برای طرح این مسأله مهم، بحث را به حاشیه برد و مسأله آزاد‌سازی حریم قلعه فلک‌الافلاک که مورد اصلی مجری برنامه نبود و در آن وقت کم که باید بیشترین استفاده را از وقت بکند، به بیان روایت تاریخی ماجرا پرداخت!
برخلاف جناب معاون استاندار لرستان، سایر مهمانان اعم از شهردار مشهد، معاون وزیر راه و شهرسازی، رئیس سازمان قضایی نیرو‌های مسلح، معاون شهردار تهران و قائم مقام تولیت آستان قدس رضوی هر کدام به فراخور حال به سؤال‌های مجری پاسخ دادند.
اما در این سو، در استودیو شبکه لرستان، دالوند انگار در آسمان‌ها سیر می‌کرد و در جریان ماجرا نبود و نمی‌دانست مطالبه مردم درباره ۰۷ چیست.
اگر که نمی‌داند و نمی‌دانست که باید به حال این مردم خون گریست با داشتن چنین مسئولان بی‌خیال و بی‌دانشی که بدون تجربه و کاردانی لازم بر روی صندلی‌هایی تکیه زده‌اند که لیاقت نشستن بر روی آن را ندارند.
اگر که جناب معاون استاندار میدانست مطالبه مردم در این خصوص چیست و نگفت که آن هم گناهی نابخشودنی است و چه دلیلی دارد مسئولی که باید حامی مردم و مدافع حقوق آن‌ها باشد، به جای پرداختن به موضوعی به این مهمی، سؤال واضح مجری برنامه را به حاشیه برد و به قول لری خودمان " د گویل و بالا درو کنه " یعنی به جای درو کردن ساقه ، از خوشه بالاتر را درو کند، در حقیقت یعنی هیچ، تلاش بی‌ثمر، چون بالاتر از شاخه می‌شود همان چرخاندن داس در هوا!
نگارنده این سطور قصد‌اتهام زدن به کسی را ندارد و بنا را بر این می‌گذارد که جناب آقای دالوند به علت ارتباط کم با رسانه‌ها و به ویژه برنامه‌های رسانه ملی، مهارت کافی برای استفاده از وقت پیش آمده را نداشته و قصد داشته به اصطلاح روزنامه‌نگاری، ابتدا با استفاده از "سبک تاریخی " پیشینه‌ای از ماجرا را بگوید و سپس به اصل قضیه و مطالبه مردم برسد که با توجه به محدودیت زمانی برنامه‌های گفتگو محور، موفق نشده به تشریح ماجرا بپردازد که به نظر می‌رسد این گمانه درست‌تر باشد. در صورت صحت این موضوع، آقایانی نظیر معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار لرستان و سایر مسئولان استان باید در این طور مواقع از پرداختن به حاشیه بپرهیزند و برای استفاده بهینه از وقت برای بیان بهتر مطالبه مردم، به اصطلاح تا تنور داغ است نان را بچسبانند.
یکی از استانداران پیشین استان بر این باور بود که مردم لرستان " فقر مطالبه‌گری " دارند؛ و به زعم او همین موضوع هم باعث شده لرستان در دهه‌های اخیر دچار فقر و محرومیت مزمن شود.
نگارنده این سطور برعکس، معتقد است عامل عقب افتادن لرستان از چرخه توسعه در چند دهه گذشته، فقر مطالب‌گری از ناحیه نه مردم، بلکه مسئولان بوده است.
آن جایی که به بهانه نزدیکی لرستان به جبهه‌های جنگ، کارخانه‌ها و صنایع مهم را به مرکز کشور منتقل و در استان‌های برخوردار ایجاد کردند، آن جا که بعد از جنگ قرار بود به استان‌های جنگ‌زده و خسارت دیده بودجه فوق‌العاده بدهند و نام لرستان (دومین استان خسارت دیده از جنگ عراق علیه ایران) را خط زدند، آن جا که طرح پتروشیمی عظیم لرستان را بردند در استان همسایه اجرایی کردند، آن جا که صنایع مهم لرستان را به بهانه خصوصی‌سازی، ورشکسته و نابود کردند و...
و در نهایت آن جا که مسئولان وقت لرستان در سال ۹۴ توافق می‌کنند به محض تخلیه پادگان ۰۷ از سوی ارتش، این مکان تخریب و بخشی از آن تبدیل به منازل سازمانی و بخش دیگر به شهرداری برای فروش جهت تعریض خیابان انقلاب داده شود!
آن جا، این مردم نبودند که حالا به فقر مطالبه‌گری متهم شوند؛ در این جلسات و تصمیم‌گیری‌ها مسئولان بی‌لیاقت و بدون تجربه‌ای حضور داشتند و دارند که سال هاست از دل محافل و گعده‌هایی بیرون می‌آیند که پدر خوانده‌های لرستان گرداننده آنند!
مطالبه مردم مرکز استان درباره پادگان تاریخی ۰۷ این است که این مجموعه تاریخی هم چون پادگان ۴۰۰ هکتاری ۷۷ ارتش در مشهد و ۱۱۰ هکتاری ۰۴ ارتش در بیرجند و... که قرار نیست به هیچ پیمانکار بخش خصوصی واگذار شود، برای مردم و آیندگان در این شهر محفوظ بماند و به قول حجت الاسلام و المسلمین شاهرخی نماینده محترم ولی‌فقیه در لرستان که الحق پرچمدار مطالبه‌گری در استان هستند، تبدیل به "برج‌های سیمانی نشود "!
آقای دالوند مطالبه به این واضحی را مردم چطور فریاد بزنند که شما و امثال شما بشنوید؟! صدای ساز چمرونه (عزاداری) بر خرابی دیوار‌های پادگان را نشنیدید، دیوار انسانی مقابل تمثال مبارک شهدای لرستان را ندیدید، تلاش شبانه روزی فعالان اجتماعی و رسانه‌ای را ندیدید و یا نمی‌خواهید ببینید!
مطالبه‌ای را که جنابتان در برنامه تلویزیونی پربیننده سیما که به آسانی از کنار آن گذشتید، مردم این شهر مدت هاست در فضای مجازی و واقعی دارند فریاد می‌زنند؛ ولی به قول "یغمای جندقی " شاعر دل سوخته عصر قجر " گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من / آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
انگار نمی‌خواهید صدای مردم را بشنوید، به یمن شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های نوین، مردم به آسانی در جریان اخبار و اطلاعات در گوشه و کنار جهان و داخل کشور قرار می‌گیرند و وقتی می‌بینند پادگان مشهد با این عظمت و وسعت با هم دلی مسئولان مربوطه برای استفاده عموم واگذار شده و پادگان ۱۱۰ هکتاری بیرجند و پادگانی‌های دیگر از این دست هم قرار است در آینده نزدیک به شهرداری‌ها برای استفاده عموم واگذار شود، قطع به یقین از کنار پادگان ۰۷ به این آسانی نمی‌گذرند.
مردم و فعالان رسانه‌ای آن‌ها مدت زیادی است که نجیبانه دارند این خواسته به حق را فریاد می‌زنند، تبعات منفی و نارضایتی‌های اجتماعی این قضیه گردن کسانی خواهد بود که به خواست مردم بی‌اعتنایی می‌کنند و منافع چند فعال اقتصادی را بر خواست عمومی مردم شهر خرم‌آباد مقدم می‌دارند و نمی‌خواهند صدای مردم را بشنوند.
راه دوری نرویم مسئولان و نمایندگان استان ما مطالبه‌گری را از همسایه شرقی خودمان یعنی اصفهان یاد بگیرند؛ جلسه شورای اداری استان اصفهان با رئیس جمهور و وزیران دولت در یکی دو روز گذشته، کلاس آموزشی مطالبه‌گری برای مسئولان استان ماست تا یاد بگیرند که مسئولیت فقط اشغال یک صندلی و گذاشتن پاداش و حقوق سر ماه در "درکل " یعنی در جیب و گریبان نیست، بلکه شرأفت این مسئولیت‌ها و مصادر مهم، دفاع از حق مردم و جلوگیری از تضییع بیت المال است و لاغیر.
برای این مردم ۰۷ صرفاً یک ساختمان نیست، بلکه یک نماد هویتی برای مرکز استان است، تخریب آن یعنی تخریب بخشی از هویت تاریخی این شهر و آن چیزی که برخی‌ها در قبال آن خود را به خواب خرگوشی زده‌اند!
نویسنده این سطور نه در رویا سیر می‌کند و نه برداشتی انتزاعی از قضایا دارد، طی سالیان به این نتیجه رسیده‌ام که با این فرمان که جلو می‌رویم (تعطیلی صنایع و تخریب آثار تاریخی و فرهنگی، نا‌امیدی مردم از وضعیت اشتغال و نیز مهاجرت بی‌رویه نخبگان و جوانان جویای کار از استان و... ) و با این پخمه گزینی و عدم شایسته سالاری‌ها که گریبانگیر لرستان شده، دیری نخواهد پایید که مردم برای فرار از فقر و محرومیت مزمن، با رضایت خود از مسئولان ارشد کشور بخواهند که این استان بین استان‌های مجاور تقسیم و به آن‌ها الحاق شود.
۲۹ خرداد ۱۴۰۱
مصطفی رباطی
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
نگارنده متن خوب گفته " فقر مطالبه گری"
که به جنابعالی هم سرایت کرده... یعنی چی که اینقد بزرگش نکنید؟؟؟ زمانی که درک درستی از یه موضوع بسیار مهم که دغدغه مردم یه استان شده ندارید چرا اظهار نظر می کنید؟ مهم تر از این قضیه چی میتونه باشه؟؟؟