مدیریت توسعه شهری و ضوابط شهری ساخت وساز همواره محل بحث صاحبنظران این حوزه بوده، این قوانین علیرغم اینکه متولیان امر همیشه بر کارشناسی بودن آن تأکیددارند ولی در عمل با چالشهای زیادی مواجه میشوند و در بعضی موارد این قوانین و ضوابط خود ایجادکننده مشکل جدیدی میباشند،
قوانینی بعضاً تکبعدی و سلیقهای در مسائل شهری که در اجرا نیز دچار تغییرات، تخلف و بعضا کمکاریهای مضاعف شده و نقص را به نقصان جدی بدل میکند، تکرار این موارد بهظاهر کماهمیت به قالبی کلی تبدیل شده و کمکم به عنوان سیمای شهری خود را معرفی میکند که در اکثر موارد کسی پاسخگوی وضعیت به وجود آمده نیست.
در عصری که اماکن، محلهها، شهرها و... به دنبال تبیین و معرفی هویتهای اجتماعی، فرهنگی، قومیتی و... خود هستند ونیز صنعت نوظهور توریسم که بهعنوان محرک اقتصادی جوامع مطرح میباشد، میتواند ارتقا سطح اجتماعی در حوزههای مختلف را برای شهرها به ارمغان بیاورد.
خرمآباد شهری با قدمتی کهن و فرهنگی غنی و آثار ماندگار فرهنگی، هنری، معماری و... خاص و منحصر به فرد خود با پتانسیل فراوان که مستعد توسعه و برنامهریزی کلانشهری میباشد که در فقدان برنامهای منسجم و یکپارچه در کلاف بیتدبیری سردرگم است و گویا راهی برای رهایی و آزادسازی انرژیهای خود نمییابد، قوانین شهری و ضوابط ساختمان شاید قابل دفاع باشند ولی آنچه میبینیم پراکندگی است و بینظمی!
چنین به نظر میرسد قوانین ساختوساز و مسیر اجرایی آن در شهر خرمآباد بهعنوان مرکز استان درشان این دیار کهن نیست و به عبارتی بهتر دارای انسجام کافی یا فراگیر بودن در سایر حوزههای اجتماعی، قومیتی، اقلیمی، معماری و... نمیباشد.
تصمیمگیریهای یکروزه و سلیقهای یا با پشتوانه پژوهشی کم، باری است بر دوش مصائب شهری که عدم مشارکت دادن یا کمتوجهی صاحبنظران در حوزههای مختلف اجتماعی و اقتباس، یا صرف تقلید از قوانین سایر شهرهای کشور قصه پر غصه شهر ماست، باید پذیرفت که معماری و برنامهریزی شهری نیازمند مشارکت کارشناسان سایر رشتههای علوم اجتماعی است که گاه تعصب بر اینکه مدیریت شهری فقط امری فنی و مهندسی است منجر به اتخاذ تصمیماتی میشود که بهتنهایی آثار غیرقابل جبرانی بر بافت و هویتهای شهری میگذارد.
قوانین ساختوساز (نه استانداردها و مقررات ساختمان) که برداشتی از سایر شهرها باشد و پشتوانههای خود را از مطالعات دیگران کسب کرده باشد هیچ جایی برای انعطاف و تطبیق بر ساختارهای هویتی شهری باقی نمیگذارد، قوانین صلب و سخت علاوه بر ناخوانا بودن، مورد اقبال قرار نمیگیرند و باعث ایجاد مسیر تخلفهای متعدد و نیز اهمال در روند اجرا میشوند مسیری که حتی با جرائم کمیسیونهای شهری غیر بازدارنده بوده، تراکم اضافه و ساختوسازهای غیرمجاز از یکسو و در مقابل جریمههای سنگین و حتی غیرمنطقی شهرداری جز رویکردی کاسبکارانه برای سازندگان و مراجع تصمیم گیر تخلفات ساختمانی، حاصلی نداشته و شهر را به مکانی برای تأمین کسری بودجه سازمانهای عریض و طویل با راندمان کم تبدیل کرده است.
در اغلب موارد شهرداری در شهر خرمآباد به مکانی برای وعدههای اشتغال سایر مسئولین استانی در طول ادوار تبدیل شده و هر روز این بدنهی سنگین و پر هزینه در حال چاق شدن است به طوری که نمیتواند هزینههای جاری و جانبی خود را کنترل کرده و بخش زیادی از درآمد خود را صرف اداره امور خود میکند که نیاز به منابع گسترده از الزامات آن شده است و تمایل به جاری بودن رویه فعلی ناخواسته ایجاد شده و گویا تصمیمی برای چابکسازی آن وجود ندارد، علاوه بر این تأثیر جذب نیروهای غیرمتخصص و بیضابطه نیز بر کیفیت عملکرد مجموعه قابل مشاهده است که خود نیز جای تامل دارد.
در بازنگری قوانین و شخصیسازی آن علاوه بر ارزشگذاری برای سایر تولیدکنندگان و دستاندرکاران ساختمانی به عنوان بازوهای محرک توسعه شهری و نه فرصتطلبان و نه کاسبان منفعت با دیدگاه همکاری در توسعه شهر، باید به نحوی عمل کرد که علاوه بر معیارهای اختصاصی پژوهش شده در اعتلای شهر با سایر حوزههای اجتماعی به انتظارات سایر بخشهای مرتبط با ساختمان اعم از طراحان، سازندگان، مصرفکنندگان و... به نحوی پاسخ داد که منافع آنها با منافع کلی شهر همسو باشد و گاه با تشویق و کم کردن هزینهها و یا تخفیفهای قابلملاحظه در برابر انجام فعالیتهای داوطلبانه و ترغیب دستاندرکاران به رعایت ضوابط اهتمام ورزید.
روح اله امیری خواه
کارشناس ارشد معماری، عضو نظاممهندسی خرمآباد
دیدگاهها
آنچه خود داشت زبیگانه تمنا میکرد
استخدام بی رویه فارغ تحصیلان بی سواد دانشگاه
ازاد کمالوند است.
متاسفانه ادارات وشهرداری خرم اباد پر است از
فارغ تحصیلان کم سواد دانشگاه آزاد.
احسنت. باید آزمون استخدامی زیر نظر سازمان سنجش برگزار کنند از طرفی اولویت استخدام باید با بومی همان شهر باشد الان ادارات خرمآباد پُر از افراد غیربومی شهرهای همجوار است بعد جوان تحصیلکرده خود خرمآباد بیکار است چرا؟؟؟
بخدا داداش من با اینکه فوق لیسانس مدیریت دولتی دارم تو شهر خودم خرمآباد منو استخدام نکردند رفتم تهران دنبال کار مسئولش گفت اولویت ما با بومی ها و متولدین خود تهران است!!! خرمآباد هیچ صنعت و کارخانهای ندارد فقط چنتا اداره هستند اون اداراتم میرن غیربومی استخدام میکنند فقط خرمآباد اینطوره
درود به شرفت حقیقتو گفتی چند نفرو با مشخصات کامل میشناسم که با این مدرک کیلویی ها از آزاد کمالوند الان در شهرداری فقط حقوق میگیرن بدون هیچ خاصیتی
تشکر از شما. متاسفانه تنها شهری در ایران واستان
لرستان که رعایت جذب نیروی بومی را نمیکند
شهر خرم اباد است. 8 سال پیش برای کار به نیروگاه
دورود رفتم گفتند خرم ابادی استخدام نمیکنیم
باید بومی دورود باشی الان 7 سال است اواره تهران
شده ایم. ونیروگاه خرم اباد پر است از غیر بومی.
وضع نتیجه همین مهاجرت به خرم آباده افرادی که هیچ تخصصی ندارن و به صرف پارتی مشاغل مختلف در ادارات به دست میارن اگه واقعا اصالت خرم آبادی داشتی متوجه میشدی
ولی افسوس که خرم آباد همیشه سطح پایین تری نسبت به بقیه شهرها داره، حتی با مقایسه با شهرهای همجوار که مرکز استانشون هستند، این تفاوت رو میشه به وضوح دید، حالا راه حل چیه؟!!! بنظر من اول که این مشکل باید ریشه ای و کلی در سطح کشور حل بشه و دوم چیزی که لرستان و خرم آباد رو از بقیه شهرها پایین تر نگه داشته، انتخاب مسولین نماینده و شوراشهر ها، از روی طایفه گرایی و چشم و هم چشمیه، نمونه بارزشم انتخاب اخیر شوراها و نهایت بحث انتخاب شهردار توسط اونهاست. چنین روندی نه تنها نباید نتیجه ای بهتر از این داشته باشد. بلکه باید منتظر نتیجه ای بدتر هم بود.