مطابق آخرین آمار اعلام‌شده توسط پزشکی قانونی لرستان در زمینه همسر آزاری، به ازای هر صد هزار نفر، 95 نفر، مورد همسر آزاری قرار گرفته‌اند که متوسط کشوری در این باره 103 نفر بوده است. این آمار نسبت به سال گذشته آن، 5 درصد افزایش داشته است. به طور حتم آمار زن آزاری در جامعه ما، بسیار بیشتر از این ارقام است، چرا که نگاه سنتی به زن و وجود زندگی طایفه‌ای در میان خانواده‌های لرستانی موجب شده که در بسیاری از موارد، زنان لر به خاطر ترس از آبرو و حرف مردم و نداشتن حامی به زندگی به هر کس و ناکسی تن دهند و هر شرایطی را تحمل کنند.

میان رقم بالای همسر آزاری در کنار آمار بالای اعتیاد، بیکاری، فقر و فلاکت در استان ارتباط معناداری وجود دارد. فقر مالی و به دنبال آن فقر فرهنگی و اعتیاد شرایط سختی را در خانواده‌ها رقم می‌زند و مادران را بیش از هر کس دیگری به چالش می‌کشاند.

وکیل پایه‌یک دادگستری و عضو اصلی هیئت‌مدیره مرکز امور وکلا و مشاوران قوه قضاییه استان دراین‌باره به «یافته» می‌گوید: از هر 5 موردی که برای دعاوی خانوادگی به ما مراجعه می‌کنند 3 نفرشان مورد آزار و اذیت جسمی همسرشان قرارگرفته‌اند.

مهین آروانه ادامه می‌دهد: این در حالی است که بسیاری از زنان، با وجود کتک‌کاری از جانب همسر حاضر نیستند به پزشکی قانونی مراجعه کنند و یا دخالت بزرگان و پادرمیانی خانواده‌ها اجازه نمی‌دهد کار به دادگاه کشیده شود.

او می‌افزاید: به‌طور عمده دلیل اصلی این کتک‌کاری‌ها اعتیاد شدید مرد خانواده، سو ظن به همسر و تبعیت نکردن زن از مرد است.

وی اظهار می‌کند: همسر آزاری جسمی در لرستان به‌طورمعمول، مربوط به زن آزاری است و مواردی که زن، مرد را آزار جسمی دهد بسیار کمیاب است.

 

آروانه معتقد است که بیشتر این افراد توان مذاکره و شنیدن حرف مخالف را ندارند و در هر بحثی می‌خواهند که پیروز میدان باشند.

وی اظهار می‌کند: خیلی کم پیش می‌آید که در خشونت‌های که مرد خانواده علیه زن روا می‌دارد زن مقصر باشد. او ادامه می‌دهد: ریاست از خصایص برخی مردان است و انتقال نسل به نسل مردسالاری در فرهنگ ما از گذشته تاکنون هم دراین‌باره بی‌تأثیر نبوده است.

او می‌گوید: قانون‌گذار مرد را رئیس خانواده می‌داند و در این باره اختیاراتی به مردان داده است که متأسفانه در برخی موارد موجب زورگویی به زن می‌شود این در حالی است که در قانون وظایف متقابل مرد و زن به‌طور کامل مشخص شده است و زمانی که تعادل و تعامل وجود نداشته باشد درگیری به وجود می‌آید.

وی می‌افزاید: در حال حاضر تعدادی از قانون‌های موجود در این باره از قبیل حق طلاق مرد و شیوه پرداخت مهریه و... در دست بررسی است.

 

آروانه می‌گوید: هیچ کلیتی در خصوص خشونت خانوادگی وجود ندارد به طوری که نمی‌توان گفت که کسانی که سطح سواد بالاتر و یا موقعیت اجتماعی بهتری دارند مورد خشونت قرار نمی‌گیرند. وی می‌افزاید: آنچه بیش از هر چیز دیگری در این باره تاثیرگذار است انتخاب شایسته است.

 او می‌گوید: باید دونفری که تصمیم می‌گیرند ازدواج کنند سطح سواد و فرهنگشان یکی باشد و به‌قول‌معروف هم شان یکدیگر باشند. وی می‌افزاید: سطح فرهنگ و شعور یک مرد بیش از هر مورد دیگری از اهمیت برخوردار است.

آروانه اظهار می‌کند: بسیاری از مراجعیان ما دراین‌باره، زنان شاغلی هستند که شوهران بیکار و در بسیاری از موارد معتادی دارند.

او می‌گوید: یکی از پرونده‌های من، مربوط به زن شاغلی بود که برای همسر معتاد و بیکارش ماشین خریده بود به امید این که او را سرگرم کار کند اما همسرش نه‌تنها کار نمی‌کرد بلکه در صورت عدم تأمین مالی از جانب همسرش او را به باد کتک می‌گرفت.

وی می‌افزاید: تا زمانی که طرفین مشکل خاصی نداشته باشند کارشان به کتک‌کاری نمی‌کشد.

 

در شهرستان‌ها و روستاهای دورافتاده و محروم در استان، به دلیل فقر فرهنگی و مردسالاری زنان بیشتر مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. آروانه ضمن بیان این مطلب می‌گوید: یکی از مراجعان ما زن 25 ساله از یکی از روستاهای اطراف خرم‌آباد بود که با وجود سن کم 45 ساله به نظر می‌رسید. او می‌گوید: او بدون اجازه همسرش حق نداشت حتی لباس‌هایش را عوض کند. وی می‌افزاید: با وجود این که بارها از همسرش کتک خورده بود نتوانسته بود برای دفاع از خودکاری کند. او می‌گوید: درنهایت وی توسط اقوامش و به‌سختی از منزل همسرش خارج شده بود و بعد از دوندگی‌های زیاد موفق به گرفتن طلاقش شد.

 آروانه می‌گوید: همسر این خانم در دادگاه، این طلاق را یک نوع ضرر مالی برای خود می‌دانست و از دادگاه می‌خواست که خانواده همسرش ضرر مالی‌اش را جبران کنند تا بتواند دوباره ازدواج کند. او می‌گوید: متأسفانه برخی از مردان همسر را جز اموال خود می‌دانند و به خود اجازه می‌دهند که هرگونه برخوردی با وی داشت باشند که این نوع طرز تفکر در مناطق محروم بیشتر است.

 

کودک‌آزاری هم چون همسر آزاری در سال‌های گذشته در لرستان رو به افزایش است. مطابق آخرین آمار ارائه‌شده توسط پزشکی قانونی استان در سال گذشته، به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت،7/1 درصد از کودکان مورد آزار و اذیت توسط پدر و مادرشان قرار گرفته‌اند که متوسط کشوری در این باره به ازای هر 100 هزار نفر، 3 نفر است.

 عضو اصلی هیئت مدیره مرکز امور وکلا و مشاوران قوه قضاییه استان می‌گوید: برخی افراد از عشق مادر به فرزندانشان برای رسیدن به اهدافشان استفاده می‌کنند.

او اظهار می‌کند: به‌طورمعمول مردان در قبال بخشش مهریه، بچه‌ها را به مادرانشان می‌دهند. وی می‌افزاید: موضوع یکی از پرونده‌های ما ضرب و شتم بچه‌ها توسط پدر، برای آزار مادرشان بود که در نهایت مادر با طلاق و بخشش مهریه جان خود و فرزندانش را نجات داد.

 

لیلا حافظی کارشناس روانشناسی در این باره به «یافته» می‌گوید: علل اصلی همسر آزاری فقر فرهنگی، اعتیاد، عدم تفاهم و دخالت خانواده‌هاست.

 او می‌افزاید: بعضا زنان در لرستان بیش از سایر افراد خشونت روحی و جسمی را تجربه می‌کنند.

 وی ادامه می‌دهد: وجود الگوی پرخاشگری در خانواده پدری در دوران کودکی و بروز خشونت در بزرگ‌سالی رابطه‌ای نزدیک وجود دارد به‌طوری‌که رفتار پرخاشگرایانه پدر نسبت به مادر در کودکی، موجب تکرار این رفتار توسط فرزند در آینده می‌شود و حتی خشونت‌های اجتماعی را هم در پی دارد.

وی معتقد است که تصور سلطه گرایانه مرد نسبت به زن در بروز پرخاشگری مؤثر است.

 

این کارشناس روانشناسی با اشاره به اهمیت مشاوره و لزوم به حل این مشکلات روحی برای حفظ بنیان خانواده‌ها می‌گوید: تشویق و تبلیغ برای دعوت خانواده‌ها برای کمک گرفتن از مشاوران متخصص بسیار حائز اهمیت است. حافظی می‌افزاید: متأسفانه در استان ما هنوز فرهنگ مراجعه به مشاور و لزوم حل مشکلات روحی رایج نشده است و بسیاری از مردم از این مراجعات هراس دارند.

او ادامه می‌دهد: کسی که یک‌بار مرتکب زن آزاری شد به‌واسطه بزرگان فامیل و حمایت خانواده دست از این کار بر نمی‌دارد این را تجربه نشان داده است.

وی می‌افزاید: باید فرد آزاردهنده حتماً تحت درمان روان‌کاو قرار گیرد تا این مشکل به‌طور ریشه‌ای حل شود تا مشکلات بیشتری دراین‌باره پیش نیاید.

نقص قانون وبی اطلاعی زنان از حقوقشان از یک‌طرف و تربیت دخترانی ضعیف و ناآگاه از طرف دیگر موجب می‌شود دختران در مرحله انتخاب برای ازدواجشان احساساتی شوند و نتوانند به آنچه شایسته آن هستند دست یابند. گناه انتخاب اشتباه دختران بر گردن پدران و مادرانی است که نتوانسته‌اند دخترانی با عزت‌نفس بالا و عاقل تربیت کنند تا بفهمند که قرار نیست تمام کمبودهای زندگی‌شان با یک ازدواج برطرف شود و با همان ازدواج به تمام آرزوهایشان دست یابند.

از طرفی قانون با باز گذاشتن دست مردان در زندگی خانوادگی در بسیاری از امور، این تصور را برای برخی مردان به وجود آورده که انگار می‌توانند هر رفتار ناخوشایندی را به‌واسطه قانون با همسرشان داشته باشند و حق‌وحقوقشان را از این دنیا تعیین کنند که همین مسئله موجب ظلم به زنان و محدود کردنشان می‌شود.

 دیگر وقت آن رسیده که قانون‌گذاران برای حفظ کرامت زن به‌عنوان ستون هر خانواده‌ای اجازه ندهد که شرایط سختی برای زنان رقم بخورد و در این عصر فوق تکنولوژی زنان ما، هنوز به دنبال احقاق ابتدایی‌ترین حقوقشان باشند و نتوانند مادرانی شایسته برای نسل آینده کشورمان باشند.

 

 

 

 

 

 

دیدگاه‌ها