انتقاد از جامعه پزشکی که این روزها همدلی، ایثار، فداکاری و گذشت را در حد اعلایش به رخ همه می‌کشند، شاید چندان جایز نباشد، اما وقتی به عملکرد گروهی از جامعه درمانی کشور نظاره می‌کنیم که انسانیت را به سخره گرفته‌اند، آزردگی و رنج سراسر وجودمان را در برمی‌گیرد.
حکایت پیش رو، حکایتی واقعی است که طی همین روزهای اخیر برای نگارنده اتفاق افتاد.
قبل از بیان این ماجرا، ذکر دو نکته ضروری است.
قبل از بیان این ماجرا، ذکر دو نکته ضروری است.
اول: در بین هر قشری، بد و خوب وجود دارد و قشر درمانی کشور هم از این قاعده مستثنی نیستند، چه‌بسا بسیاری از این گروه، خدمت به مردم و رضای خدا را همواره در کارهایشان مدنظر دارند؛ اما در این بین کسانی هم هستند که «مردم مداری» را اولویت آخر قرار داده و تمام فکر و ذکرشان کسب درآمد است و بس!
و دوم: این اتفاق مربوط به شهرهای لرستان نیست و در پایتخت رخ داده است.
شرح ماجرا:
به سبب مشکل جسمی که برای فرزندم پیش آمد، با تشخیص چند پزشک حاذق قرار شد پسرم تحت عمل جراحی قرار گیرد. عملی که به اعتقاد پزشکش که یکی از بهترین جراحان کشور است، در حد یک جراحی سرپایی بود و نباید بیشتر از چند ساعت نیاز به بستری وجود داشته باشد. بعد از مشورت با این پزشک حاذق، تصمیم به جراحی در یکی از بیمارستانهای تازه تأسیس، اما تخصصی و خصوصی تهران گرفتیم.
ساعت 8 صبح روز موعد، به پذیرش بیمارستان مراجعه و معرفی‌نامه و سایر مدارک را تحویل دادیم تا به اعتبار قراردادی که با بیمه تکمیلی داشتیم، مقدمات کار بدون پرداخت هیچ‌گونه هزینه‌ای انجام گیرد.
مسوول پذیرش مدارک را تحویل، اما در کمال تعجب ما را به اورژانس بیمارستان ارجاع داد.
با ذهنی پر از سؤال که چرا باید به اورژانس برویم، وارد این بخش شدیم که بیمار در انواع و اقسامش حضور داشت و تنها چیزی که مهم نبود، رعایت فاصله اجتماعی، کرونا و صد البته پاسخگویی به ابهامات ما.
گویا در این بیمارستان و در بخش اورژانس یک قانون شاید نانوشته حاکم بود چون از بیمار ما آزمایش، نوار قلب و سی‌تی‌اسکن گرفته شد و ما هم متوجه نشدیم دلیل این کارها چیست، چون هم روز قبل آزمایش و هم MRI گرفته و تحویل دادیم.
خلاصه تا ظهر کارهای ما در اورژانس طول کشید و وقتی که قصد خروج داشتیم، با صورتحساب حدود 500 هزارتومانی مواجه شدیم! اعتراض کردیم که وقتی نامه بستری داریم، نباید هزینه‌ای پرداخت شود و همه موارد در قالب صورتحساب نهایی باید انجام گیرد؛ اما اعتراض‌ها بی‌فایده بود و مسوول صندوق اعلام کرد که همه هزینه‌ها باید نقدی پرداخت و اورژانس مشمول بیمه تکمیلی یا تأمین اجتماعی نیست و خودتان باید برای گرفتن وجوه پرداختی به بیمه طرف قرارداد مراجعه کنید.
همه می‌دانند که برای دریافت وجوه پرداختی از شرکت‌های بیمه باید نامه پزشک، صورتحساب، مستندات و رسید وجه را ارائه داد، اما با توجه به روش غلط این بیمارستان، نه نامه پزشک تحویل شد و نه مستندات مربوطه!
در هر حال و از سر اجبار تا ظهر، هم وقتمان تلف شد و هم پولی را بیخود پرداخت کردیم.
ظهر شد و با پایان کار در اورژانس دوباره به پذیرش بیمارستان ارجاع داده شدیم تا اقدامات بستری جریان پیدا کند. مجدداً تشکیل پرونده انجام شد و مبلغ 500 هزار تومان بیعانه گرفته شد. باز هم اعتراض کردیم و جواب شنیدیم که این علی‌الحساب است و شاید چیزی مصرف کردید که در تعهد بیمه نبود. بازهم تمکین کردیم و 500 هزار تومان علی‌الحساب را دادیم و نامه بستری را ساعت 12 ظهر گرفتیم، هر چند در صورتحساب نهایی هیچ اشاره‌ای به این 500 هزار تومان نشده بود و متوجه نشدیم بابت چه موضوعی این پول از ما مطالبه شد.
بعد از گرفتن نامه بستری، یک از پرستاران همراه ما شد تا ما را به بخش معرفی کند. ما و حدود 9 نفر دیگری سوار آسانسوری شدیم که هیچ‌گونه اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با کرونا در آن رعایت نمی‌شد و نه از ماسک خبری بود و نه دستکش. قصد داشتیم از راه‌پله سه‌طبقه را گز کنیم تا فاصله اجتماعی را رعایت کرده باشیم که اعلام شد راه‌پله‌ها بسته است و تنها راه رسیدن به بخش، آسانسور است.
با ورود به بخش، ما را به داروخانه ارجاع دادند. آنجا هم بابت تحویل لباس تیم جراحی و ساک بیمار که شامل لباس لیوان، مسواک، خمیردندان، دمپایی پلاستیکی، قاشق، دستمال‌کاغذی و دستمال توالت بود، مبلغ 350 هزار تومان مطالبه کردند که باز هم اعتراض ما برای درج در صورتحساب بیمارستان به جایی نرسید و پول را پرداخت کردیم. البته بازهم نه صورتحسابی داده شد و نه مشخص شد این مبلغ با چه مبنایی محاسبه شده است.
منتظر ماندیم تا این که ساعت 3 و 30 دقیقه بیمار ما را به اتاق عمل بردند و کارهای عمل تا ساعت 6 طول کشید که جای دارد از تیم جراحی قدردانی کنم.
بعد از ریکاوری، بیمار ما وارد بخش شد. به دستور پزشک معالج، قرار بود که حداکثر ظرف سه ساعت بیمار مرخص شود؛ اما بازهم قانون من‌درآوردی این بیمارستان جالب بود. به ما گفتند که بیمارستان از 4 عصر به بعد ترخیص ندارد و شما باید یک شب دیگر اینجا بمانید! یعنی بازهم هزینه یک شب، هزینه همراه و هزینه‌های جانبی دیگر و ... باز هم اعتراض ما به جایی نرسید و شب را به اجبار تا صبح منتظر ماندیم.
صبح انتظامات بخش، همراهان بیمار را به بیرون هدایت کرد و ورود هر نفر را منوط به پرداخت هزینه همراه و اخذ مجوز کرد و باز هم اعتراض ما برای تسریع در ترخیص به جایی نرسید و اعلام شد که متصدی ترخیص 11 ظهر به بعد تشریف‌فرما می‌شوند و همراهان می‌توانند از طریق مونیتور سالن انتظار بیمارستان از فرآیند ترخیص بیمار باخبر شوند.
به سالن انتظار که رفتیم، از مونیتور خبری نبود و فقط اخباری در حال پخش بود که از وضعیت نابسامان درمان در آمریکا و تمام کشورهای دنیا خبر می‌داد و ...
در هر حال تا ساعت 12 ظهر به انتظار نشستیم و بالاخره با پرداخت بخش دیگری از هزینه‌ها که به اعتقاد این بیمارستان مشمول تعهدات بیمه تکمیلی نبودند و ما نیز به‌اجبار باید تمکین می‌کردیم و بعد از گذشت بیش از 15 ساعت از زمان صدور دستور پزشک مربوطه، مجوز ترخیص بیمار صادر شد...
گلایه بیمارستانها از بیمه‌ها
هرچند رفتار این بیمارستان با بیماران اصلا" در شان و جایگاه دستگاه سلامت نیست، اما برای این که یک‌طرفه به قاضی نرفته باشیم، در خصوص برخی پرداخت‌های نقدی باید متذکر شویم که اکثر بیمارستانهای خصوصی از نحوه همکاری بیمه‌های تکمیلی گلایه دارند و بیمارستانهای خصوصی برای جلوگیری از افزایش بدهی‌های خود، تمایل دارند برخی هزینه‌های بیماران را به‌صورت نقدی و آزاد دریافت کنند، لذا بیماران را برای دریافت مطالباتشان به مؤسسات بیمه تکمیلی هدایت می‌کنند.
هرچند رفتار این بیمارستان با بیماران اصلا" در شان و جایگاه دستگاه سلامت نیست، اما برای این که یک‌طرفه به قاضی نرفته باشیم، در خصوص برخی پرداخت‌های نقدی باید متذکر شویم که اکثر بیمارستانهای خصوصی از نحوه همکاری بیمه‌های تکمیلی گلایه دارند و بیمارستانهای خصوصی برای جلوگیری از افزایش بدهی‌های خود، تمایل دارند برخی هزینه‌های بیماران را به‌صورت نقدی و آزاد دریافت کنند، لذا بیماران را برای دریافت مطالباتشان به مؤسسات بیمه تکمیلی هدایت می‌کنند.
خدماتی فقط برای کسب سود
البته بیمه‌گرها هم معتقدند که برخی بیمارستانها ضمن اینکه تعرفه‌ها را رعایت نمی‌کنند، با انجام کارها و خدمات غیرضروری برای بیماران، فقط هزینه بیمه را زیاد کرده و این خدمات تأثیری در فرآیند درمان ندارد.
البته بیمه‌گرها هم معتقدند که برخی بیمارستانها ضمن اینکه تعرفه‌ها را رعایت نمی‌کنند، با انجام کارها و خدمات غیرضروری برای بیماران، فقط هزینه بیمه را زیاد کرده و این خدمات تأثیری در فرآیند درمان ندارد.
حکایت همچنان باقی استبیشک این حکایت، خاص نگارنده نبوده و هر روز در سطح برخی بیمارستانهای خصوصی کشور که توسط بخش خصوصی اداره می‌شود در حال وقوع است و گویا هیچ نظارتی بر عملکرد این بیمارستانها و بیمه‌گرها چه از طرف مقامات وزارت بهداشت و چه از طرف دستگاه‌های نظارتی وجود ندارد و البته تنها کسانی که آسیب می‌بینند مردمی هستند که هیچ پناهی برای رسیدن به حقوق حقه خود ندارند و باید به خواست زیاده خواهان تمکین کنند.
عبدالرضا قاسمی/ پایگاه خبری یافته
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
بیزهیچ ظابطه
بعضی هاشون قواره مناسب دارن هم قانون ضعیفه هم دست خالی و با عده کم نمیشه کاری کرد ضمن اینکه نهاد نظارتی هم به تنهایی نمیتونه کاری بکنه
اجزای دیگری هم هست که با همکاری اونا نتیجه خوب حاصل میشه
.جناب دکتر عباس پزشکی و ضعیت درمان استان افتضاحه برخی مطب های خصوصی هم در ضد وبند با داروخانه ها و سونو گرافیها و آزمایشگاههای خاص هستند
وضعیت بیمارستان های خصوصی که افتضاحه
کسی هم که توجهی نداره ، شده مثل بیمارستانهای آمریکا توی وضعیت کرونایی آن کشور
مطب های خصوصی هم که شدن جای زدوبند بین سونوگرافی ها و سی تی اسکن ها و داروخانه های خاص خجالت اوره در کشور ایران این وضعیت
خجالت اوره
به نقل از بهزاد:
سلام
شما نظرات خودتون رو گفتی و مردم خودشان قضاوت میکنن ، نیازی هم به راستی آزمایی نیست
آنچه که مشخصه چه حاجت به بیانه
کسی هم حق نداره در خصوص اظهار نظر دیگران
بحث راستی آزمایی و انکار رو پیش بکشه