دکتر حمید عیدی و برادرشان اسحاق عیدی، بخشی از چهره شهر من هستند. نماد لرستانی که تکلم و تکلفش به خوبترین شکل رفتار تمدن و دنیادیدگی است. خبر این است که دکتر حمید عیدی، روحانی باسابقه لرستانی و استاد فلسفه دانشگاه در گذشت و روی در نقاب خاک کشید.
این عنایت خداست که مردی با لبخند زندگی کند و در شعف مردم شریک باشد. حال که او عالمی بود اهل تزکیه و ملامت نفس و هزار شاگرد خوشنام و گمنام داشته باشد.
این عنایت خداست که مردی با لبخند زندگی کند و در شعف مردم شریک باشد. حال که او عالمی بود اهل تزکیه و ملامت نفس و هزار شاگرد خوشنام و گمنام داشته باشد.
این خانواده ملأ و باسواد، کم خدمت به فرهنگ و علم نکردند. از جهد شخصیشان که موجب رونق کتاب و فرهنگ و دفتر شد تا تأثیری که بر دانشجویان و طلاب و ملازمان علم و اندیشه و بخصوص فلسفه شد.
37 سال میگذرد که اولین کتاب غیردرسی را از خانه کتاب استاد اسحاق عیدی گرفتم و آن نشاط کودکانه هنوز در نام بردن نام عیدی در من است. بعدها که دانشکده حقوق رونقی گرفت، دکتر عیدی را کشف کردیم که در خلوت فلسفه میگفت و جلوت در حقوق و الهیات استادی میکرد.
او از عالمان بلاد بود و به بلاد و فرهنگ و آداب مردمش ملتزم بود. فارسی را با لهجه لری و قدیمیهای خرمآباد حرف میزد و از صیقلی کردن لغات و تشبیه به مجریان خوشصدا که کاف و گاف را سعی میکنند در سیمای لرستان نزنند و میخواهند بچه تهران خطاب شوند و شکل جنوب و شمال تهران باشند، پرهیز میکرد.
فکرش آزاد از هر جهان بود و روحش ملتهب به دین و آدابش کاملاً لری و بیادعا و با همان غلظت لری که درسآموزست برای ما که میترسیم از این که لر باشیم و نمیخواهیم ملتزم به آن باشیم و جوک لری، اعتمادبهنفس لر با قدمت و فرهنگ را از ما گرفته است. علم و آموزشهایش که پر کرد شاگردانش به کنار، نماد احترام و سلوک و رفتار لری بود و غلظتش بخشی از رنگینکمان زبان ملی بود.
فکرش آزاد از هر جهان بود و روحش ملتهب به دین و آدابش کاملاً لری و بیادعا و با همان غلظت لری که درسآموزست برای ما که میترسیم از این که لر باشیم و نمیخواهیم ملتزم به آن باشیم و جوک لری، اعتمادبهنفس لر با قدمت و فرهنگ را از ما گرفته است. علم و آموزشهایش که پر کرد شاگردانش به کنار، نماد احترام و سلوک و رفتار لری بود و غلظتش بخشی از رنگینکمان زبان ملی بود.
لذت آموزش فلسفه را با شوخیهای گرم و خندهها میآمیخت. سرش در معنا بود و صورت خندانش در بین مردم. خوشا راهش و شادباد روحش که عالم بلاد ما بود.
علی صارمیان
دیدگاهها
روحش شاد وبا امام حسین (ع)محشور باد
حق استادی برهمه ما دارد
پاک ومخلص زیست مردم دار ومردم زیست بود هیچ وقت خودش را تافته جدا بافته از مردم ندانست
دادش در دلها وذهنها همیشه جارودان باد
بزرگ مردی از دیار لرستان که تا ابد نام نیکش ورد زبان است
خداوند او را با صالحین محشور بفرماید
ایکاش میتوانستم در ماسم تشیع این عزیز حصور داشته باشم تا اندکی جبران حق استاد و شاگرد میشد
تسلیت به عزیزان لرستانی