پیرو یک پست که در فضای مجازی انتشار یافته و برخی اقدامات شورای شهر و شهرداری را عنوان نموده، بیان چند نکته، ضروری به نظر میرسد.
پیام مذکور به این صورت آغاز میگردد:
با مدیریت، تلاش، پشتکار، جدیت و دانش مدیریت شهری این دوره شورای اسلامی شهر خرمآباد، با هیچ دورهای از شورا و شهرداری قابل قیاس نیست. بهتر است خودتان قضاوت کنید:
پیام مذکور اولین مورد و احتمالاً مهمترین افتخار شورای این دوره را افزایش بودجه به صورت زیر میداند:
بودجه شهرداری در سال 92 بالغ بر 86 میلیارد تومان (شروع فعالیت دوره چهارم) بود که در سال 95 با گذشت سه سال از عمر شورای چهارم این مبلغ به 170 میلیارد تومان افزایش ارتقا پیدا کرد و دو برابر گردید.
در این مورد باید گفت که کاش رشد چند برابری بدهیهای شهرداری نیز بیان میشد و عبور از بیش از 100 میلیارد بدهی شهرداری را نیز عنوان مینمودید. ضمناً افزایش بودجه بهتنهایی، معیاری برای توسعه و پیشرفت محسوب نمیشود. هنر اصلی برنامهریزی شهری نحوه تخصیص اعتبارات و اولویتبندی پروژههاست. متأسفانه پروژههای غیرضروری مانند زیرگذر گلدشت و ... در عین هزینهبر بودن انجام آنها برای وضع فعلی این شهر ضرورتی ندارد. در اوضاع کنونی شهر خرمآباد با کمبود زیرساختهای شهری و نیز کاربریهای عمومی و خدماتی در سطح محلات، اغتشاش بصری، حاشیهنشینی، فرسودگی بافت، شبکه معابر معیوب، ساختوسازهای غیرمجاز در محدوده قانونی و نیز حریم و ... مواجه است و چاره کار احداث پروژههای اینچنینی نیست.
مورد دوم اینکه با اخذ وام ممکن است چرخ پروژهها در ظاهر بچرخد، اما تکلیف مدیران بعدی که با بدهیهای میلیاردی مواجه میشوند، چیست؟ همانطور که کارهای خوب شما در کارنامه کاریتان میماند این بدهیها هم در ذهن شهروندان ثبت خواهد شد؛ بنابراین اگر دغدغه آینده شهر و توسعه پایدار شهر را داریم، میبایست درآمد پایدار و ایجاد منابع درآمدی پایدار در اولویت باشد.
میزان فضای سبز در تمام ادوار گذشته شهر تقریباً از هشتاد سال گذشته تا شروع دوره چهارم شورا 170 هکتار بوده که در این دوره با ایجاد 118 هکتار دیگر این افزایش یک رکورد در کل کشور محسوب میشود.
در این مورد ذکر چند نکته به نظر ضروری میرسد:
اولاً برای بیان دقیق فعالیت و مقایسه منطقی و عادلانه ایجاد کاربریهایی چون فضای سبز، لازم بود که انواع فضای سبز را تفکیک مینمودید، چرا که هزینه و ارزش پارکها و فضاهای سبز تجهیز شده و مبله شده شهری چندین برابر فضاهای سبزی است که فقط چمنشان سبز است و از امکانات و مبلمان کافی برخوردار نیستند. به این معنی که قسمت زیادی از فضای سبز قبل از دوران مسئولیت شما، به صورت فضای سبز تجهیز شده (پارک) بوده و شما در یک قیاس نا برابر فضاهای سبز احداثی را با پارکهای شهری مقایسه نمودهاید.
دوم اینکه بسیاری از فضاهای سبز مدنظر شما هنوز تکمیل نشده و برای تکمیل آنها به بودجههای میلیاردی نیاز است و منطق و صداقت حکم میکند: هر زمانی که طرحی آغاز و پایان اجرایش در دوره شما انجام گرفت، آن را با قاطعیت در کارنامه خود ثبت کنید. به این صورت که میزان پروژههای نیمهتمامی که در دوره شما تکمیل شدهاند نیز باید از این مقدار کاسته میشد.
سوم اینکه: نگاهی به پروژههایی چون آبشار طلایی (که کاری به حواشی آن نداریم)، فضاهای سبز حوالی ماسور، کاسیت و ... بیانگر عدم تکمیل این پروژههاست که نباید متراژ و مساحت فضای سبز افق طرح (که هنوز اجرایی نشده است) را در آمار ذکر نمود و میبایست آمار وضع موجود پروژهها ارائه میگردید.
از طرفی امیدواریم که فضای سبز بام شهر که متولی دیگری غیر از مجموعه شهرداری و شورای شهر داشته، جزء آمار فضای سبز شما نیامده باشد.
برای مثال مجموعه کیو تنها با چهارده هکتار در مقایسه با مجموعه تفریحی گردشگری 44 هکتاری آبشار طلایی، مجموعه 37 هکتاری پل شاهپوری،17 هکتاری پارک کاسیت در ورودی شهر و...اصلا قابل قیاس نیست و این در حالی است که مجموعه کوچک کیو دیگر جوابگو و گنجایش نیاز شهر 500 هزارنفری خرمآباد را ندارد.
توجه داشته باشید که مقدار زیادی از مساحت (به قول شما) 44 هکتاری آبشار طلایی هنوز به بهرهبرداری نرسیده و حتی کل چمنهای این پروژه به چند هکتار هم نمیرسد، لطفاً این ارقام موردبازنگری جدی قرار گیرند. سایر پروژههای مورد ذکر نیز تماماً در دست احداث هستند ...
دور از انصاف است که فضای سبز در حال تکمیل آبشار طلایی را با مجموعه تفریحی، ورزشی و گردشگری کیو مقایسه کنیم. ضمناً منبع آمار جمعیت 500 هزارنفری خرمآباد کدام است؟ ما در برابر آمار و دادههایی که انتشار میدهیم مسئول هستیم.
حتماً به یاد دارید زمینی به وسعت 16 هزار مترمربع که سالیان سال در بهترین جای شهر یعنی میدان 22 بهمن به حال خود رها شده بود و طی قراردادی که شهرداری از آن خلعید شده بود توسط همین شورا از شرکت قبلی با دعاوی حقوقی پس گرفته شد و با همکاری استاندار محترم طی قراردادی با یکی از شرکتهای معتبر وابسته به بنیاد شهید بهصورت مشارکتی واگذار گردید که بدون فوت وقت در آن فعالیت ساختوساز شروع گردید. این مجموعه بهعنوان یکی از ده سازه بزرگ کشور در مقیاس 17300 مترمربع در دو شکل مسکونی (دو برج سیوسه طبقه) و بیش از 360 واحد تجاری در سهطبقه و گنجایش 1234 واحد پارکینگ، زمین چمن مصنوعی، زمین بسکتبال و تنیس، شهربازی، رستوران و فودکورت با هزینه ساخت بالغبر 300 میلیارد تومان در آینده به یکی از جلوههای زیبا و برند گردشگری و رونق اقتصادی شهری تبدیل خواهد شد.
کلنگ این پروژه حدود یک دهه قبل زده شد، اما هنوز اسکلت چندطبقهاش هم تکمیل نشده و پیشرفت محسوسی ندارد. پروژه مذکور به دلیل اینکه کاملاً در معرض دید شهروندان است، از هرگونه توضیح اضافه در مورد آن خودداری مینمایم.
حتماً یاد مردم شریفمان هست که از زمان گذشته تا شروع دوره شورای چهارم هر چه واحدهای تجاری، پاساژ و...در شهر ساخته شده بود فاقد پارکینگ بودند و این یک خیانت بزرگ و آشکار در حق شهر و شهروندان بود بهطوریکه امروزه مردم مجبورند وسایل نقلیه خود را در کوچهها و...پارک کنند اما یکی از افتخارات این شورا این بوده که تا به حال به شهرداری اجازه فروش پارکینگ به مجتمعهای تجاری و مسکونی نداده و در صورت تخطی شهرداری و صاحبان املاک از این امر، سریعاً تذکر و از ادامه ساخت آنها جلوگیری شده یا در کمیسیون ماده صد حکم به پلمپ تا تهیه پارکینگ صادر شده است.
مواردی مثل موارد بالا وظیفه ذاتی شوراست و نباید انجام و تصویب اموراتی از این قبیل را به عنوان کارهای مهم و کلیدی شورای شهر عنوان نمود. کاش بر ساخت و سازهای غیرمجاز و خصوصاً تشکیل سکونتگاههای غیرقانونی در حریم شهر، نیز نظارت مینمودید (به دلیل اهمیت این موضوع، در آینده تحت عنوان یک موضوع جداگانه به موضوع حریم شهر میپردازم).
در این نوشتار تنها به برخی موضوعات پرداخته شد و موضوعاتی مانند اصل ماجرای قرارگیری شهر خرمآباد در میان هفت شهر گردشگری برتر و ... نیز نیاز به تبیین و شفافسازی دارد که اگر مجالی پیش بیاید حتماً در مورد آن مینویسم.
در آخر اینکه
مدیریت و برنامهریزی شهری را با آسفالت، ایجاد فضای سبز و برخی موارد سطحی مترادف نسازیم، چرا که به دلیل پیچیدهگی شهرها اینگونه اقدامات بهتنهایی پاسخگوی نیازهای رو به افزایش شهروندان نیست. دوره مدیریت تک پروژهای به سر آمده و دیدی سیستمی و کلینگر به شهر لازم است.
ضمنا نگارنده به هیچوجه منکر کارهای خوب شورا و مدیریت محترم شهری خرمآباد نبوده و این نوشتار تنها بر حسب وظیفه و روشنگری بیشتر نوشته شده است. مواردی از قبیل پارک مفرغ و پارک در دست تهیه مشاهیر لر خصوصاً اینکه در راستای تقویت هویت شهری و قومی شهروندان هستند کاری بسیار ستودنی هستند.
همچنین با توجه به اینکه مقوله مناسبسازی «ورودی شهر در شهر خرمآباد» تا سالهای اخیر موضوعی فراموش شده بود و در این سالها ساماندهی ورودی شرقی این شهر موردتوجه جدی قرار گرفت نیز باید از مسئولین امر تشکر نمود. هرچند که این ورودی هنوز جای کار دارد و سایر ورودیهای شهری نیز نیازمند ساماندهی هستند.
سلیمان میرزاپور رشنو- دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری
توضیح یافته: مطالب ارسالی، لزوماً دیدگاه پایگاه خبری یافته نیستند اما مطابق فلسفهي رسانههای بیطرف، آمادگي داريم نوشتهها و دیدگاههای دیگران را نیز در خصوص این موضوع و موضوعات مختلف به شرط رعایت قوانین مطبوعات، منتشر نمائيم.
دیدگاهها
همان پارک کیو که یادگار ابر مردی چون ساکی است از داشتن حد اقل هایی که با استاندارها همخوانی داشته باشد نیز محروم است. نمونه اش فضای روبروی دریاچه ان طرف رودخنه که حتا یک نیمکت برای نشتن ندارد
هم مقاله خیلی خوب روشنگری کرده هم یافته یکبار دیگه خودشو ثابت کرد که وابسته به هیچ سازمانی نیست و خوب و بد رو از هم جدا نمیکنه. ممنون
کارمند شهرداری عزیز به نکته ی خوبی در مورد هزینه کردن برای گردشگر کردن که گردشگر باید بیاد اینجا و هزینه کنه و نه ما
ما تکلیفمون با خودمون مشخص نیست،از یه طرف میگیم ما خرم آبادی ها و لرها مهمان نوازیم و عشق می کنیم از پذیرایی و احترام به مهمان ها
از این طرف از وضع اقتصادی نابسامانمون می نالیم و میگیم یکی از راه های کسب سرمایه همین جذب گردشگر هست
احترام و عزت که بله باید باشه؛اما گردشگرا خودشون باید به تکاپو برای اسکان در استان بشن
البته باید به فکر هتل ها و مکان های اقامتی هم بود
امکانات اسکان را به او بدهند،در شرایط
آب و هوایی نوروز گذشته،دیدم همشهریان را
که به گردشگرانی که نوزاد داشتند،اصرارمی
کردند،که لااقل شب را مهمان آنها شوند،
در اکثر شهرهای ایران مدارس را مجهز کرده
در اختیار مهمانان نوروزی قرار می دهند،
بعد پرکردن یک گاز پیک نیک درلرسان باید
مذموم شمرده شود،
به قول معروف؛ جناب دکتر میرزاپور بغض فروخورده شهروندان خرمآبادو مطالبات اساسی از شوراها رو با عبارات شیوا و علمی بیان کردند. ممنون و سپاسگزارم