صحنه تبلیغات انتخاباتی داوطلبان شوراهای شهر در خرمآباد به مجالی برای خلق ایدههای متفاوت و حتی برخی از آنها دستمایه طنز کاربران فضای مجازی و محافل عمومی تبدیل شده است حال باید منتظر ماند و دید آیا مردم به شعارهای رنگارنگ و ایدههای تبلیغاتی رای میدهند؟
![](/images/1400/1400-03/b589cbf1-608e-409c-aaee-ea8e5acfabee.jpg)
گذشته از تبعات خوب یا بد این اتفاق، به نظر میرسد در این دوره نیز عدهای از داوطلبان شوراهای اسلامی شهرهای لرستان بهویژه خرمآباد ، " تابوشکنی" را به عنوان یک اصل مهم برای اخذ آرای مردمی در پیش گرفتهاند.
در انتخابات سال ۹۸ نیز برخی همانند شخصی با نام مستعار " شلوار پلنگی" توانستند خود را به عنوان پدیده پیش از انتخابات در خرمآباد معرفی کنند اما این بار او بر خلاف شورای پنجم شهر، از آرای هیجانی و احساسی مردم بینصیب ماند و نتوانست با شهرگردی در پشت خودروی سایپا، نوع پوشش و در نهایت پدیده شدن به هر قیمتی، نظر مردم را برای ورود به بهارستان جذب کند.
هم اکنون نیز در خرمآباد برخی نامزدها با فعالیت در فضای مجازی و پوسترهای تبلیغی که به دیوار و شیشه مغازهها نصب کردهاند از شعارهای رنگارنگ گرفته تا رجزخوانیهای انتخاباتی، هماهنگ کردن شعار تبلیغاتی با نام و نام خانوادگی، تصاویر و ژستهای نسبتا جدید در پوسترهای رنگارنگ، همه و همه برای جذب آرای نسبتا طایفهای مردم خرمآباد تلاش میکنند و سعی دارند در این زمان باقی مانده، خود را به چهره و پدیده انتخابات تبدیل نمایند.
برخی شعار و وعده را هماهنگ با نام و فامیل خود انتخاب کرده اند مثلا شهر "طلایی" با شورای توانمند، یا فرد دیگری در تبلیغات خود نوشته است برای داشتن شهر زیبا باید تفکر " یگانه" داشت، "کیمیا"ی خدمت در دست انتخاب مردم، انتخاب عناوینی همچون آقای برنامه و آقایایده، برگزاری نشستهای خبری پرجمعیت، تولید کلیپ، مصاحبه، پادکست، انتقاد از مسوولان فعلی و دادن وعدههایی که در حد اختیارات شوراهای اسلامی شهر نیست، همه و همه از جمله رجزخوانیهای تبلیغاتی داوطلبان شوراهای شهر در مرکز لرستان است.
در تازهترین تبلیغات انتخاباتی نیز، فردی که دو جوراب را در جیب پیراهن خود قرار داده است هدف اصلی خود را برای ورود به شورای اسلامی شهر خرمآباد ایجاد شور و نشاط اجتماعی عنوان میکند و با حضور نوازندگان موسیقی لری، رقص محلی خرمآباد را با شور و حال خاصی انجام میدهد که البته این رفتار او موجب دوگانگی "قبول و رد" از طرف عموم جامعه شده است.
عدهای هم که به نظر میرسد بیشتر به کار کارشناسی اعتقاد دارند، سایتهای مسکن مهر و آرامستانهای عمومی شهر را برای تبلیغات خود انتخاب کرده اند و با حضور در این مکانها که ۲ مشکل عمده در خرمآباد محسوب میشوند، نسبت به تولید فیلمهای چند دقیقهای با محوریت انتقاد از کارغیرکارشناسی گذشتگان و وعده ساماندهی این مناطق اقدام کرده اند.
داوطلب دیگری نیز در یک کار نسبتا زیرکانه اعلام کرده است با توجه به مشغلهای که برای تبلیغات ریاست جمهوری آیت الله رییسی دارد باید از صحنه رقابت شورای شهر کنار رود، این در حالیست که این فرد شناخته شده نیست و شاید شانس چندانی برای ورود به پارلمان شهری نداشته باشد اما باتوجه به اقبال عمومی مردم لرستان از نامزدی آیت الله رییسی، همین امر موجب شناخته شدن و حتی محبوبیت این داوطلب شورای شهر خواهد شد و امکان دارد در دقیقه ۹۰ از انصراف خود انصراف دهد و با تبدیل شدن به مهرهای محبوب و نزدیک به ستاد آیت الله رییسی، صاحب یکی از کرسیهای پارلمان شهری خرمآباد شود.
برخی هم تصاویر پوسترهای خود را با نوع کار و شغل کنونیشان انتخاب کرده اند، به عنوان مثال کارمند میراث فرهنگی برای پوستر تبلیغاتی خود تصاویری از قلعه فلک الافلاک و میراث مفرغی استان استفاده کرده، یک داوطلب فعال در امور زنان، تصاویری از زنان و دختران را برای تبلیغات پوستری خود برگزیده، یکی دریاچه گردشگری "کیو " را نماد تبلیغاتی خود انتخاب کرده و دیگری هم که مهندسی عمرانی دارد برای تبلیغات محیطی با لباس کارگاهی و کلاه ایمنی عکس گرفته است.
یکی از اصلیترین برنامههای داوطلبان برای ورود به شوراهای شهر خرمآباد ، استقبال از یک برنامه اینستاگرامی است که به طور هوشمندانهای طراحی شده است و بدون شک برای مصاحبههای دم دستی و روتین یک تا دو دقیقهای با داوطلبان، درآمد خوبی هم دارد، نکته اینجاست که تعداد دنبالکنندگان (فالوور) این صفحه اینستاگرامی بیش از سه هزار نفر است اما تعداد بازدید هر پست به ۴۰۰ نفر نمیرسد و اظهار نظرهای زیر هر پست کمتر از ۱۰ نفر است.
تبلیغات رنگارنگ و شعارهای مختلف داوطلبان شورای شهر در خرمآباد به حدی رسیده است که حتی مرد میانسالی که پوستر داوطلب مورد نظرش را به شیشه مغازه چسبانده است از محتوای تبلیغات خبر ندارد، از او میپرسم چرا از این داوطلب حمایت میکنی؟ شعار و برنامهاش چیست؟ خودش هم نخوانده است و فقط اسم و عکس را دیده، نمیداند شعار چیست و دقیقا چه وعدههایی داده است.
میگوید شعارهای داوطلبان شوراها آنقدر رنگین و مختلف است که دیگر علاقهای به کنکاش در خصوص آنها ندارد و این پوستر را هم از روی رودربایستی بافامیل روی شیشه چسبانده است.
البته این مورد و مواردی که مردم به شعارهای داوطلبان رای نمیدهند از نظر رییس انجمن جامعهشناسی لرستان یک امر عادی است چراکه مردم دیگر به شعار و وعدهها رای نمیدهند بلکه سفارشات است که نقش اول انتخاب را بازی میکند.
مجتبی ترکارانی میگوید: شعارها در رقابتهای سیاسی هر جامعهای بر مبنای نیاز مخاطبان است چراکه داوطلبان به رای مردم نیاز دارند و سعی میکنند دل آنها را به دست بیاورند.
وی ایراد این کار را در این میداند که این داوطلبان از حزب، گروههای سیاسی و تشکلهای رسمی نیستند که شعارهای خود را بر مبنای اعتبار و مرامنامه احزاب مطرح کنند، بلکه این افراد بر اساس درک و دیدگاه خودشان نسبت به جامعه صحبتهایی میکنند که به طور معمول احساسی و بدون کارشناسی است.
به گفته ترکارانی همه مردم میدانند مشکل اشتغال، اقتصاد، مبلمان شهری و کمبود امکانات وجود دارد داوطلبان هم از همین استفاده کرده و شعار میدهند اما راه حلهای بسیاری از آنان احساسی و گاهی عوامفریبانه است و به همین دلیل هم خودشان و هم مخاطبان این شعارها را جدی نمیگیرند.
رییس انجمن جامعهشناسی لرستان معتقد است گاهی برخی داوطلبان میخواهند با شعار و وعده خاصی در ذهن مردم بمانند و برخی تا جایی پیش میروند که حتی پدیده انتخاباتی میشوند.
مردم چقدر بر اساس شعارهای تبلیغاتی انتخاب میکنند؟
ترکارانی تصریح کرد: عموم مردم شعارهای این افراد را جدی نمیگیرند بلکه بر اساس پیوندهای خویشاوندی، دوستی، سفارشات و تعلقات سیاسی به داوطلبان شوراها رای میدهند.
به گفته وی در دهه اخیر مردم احساس میکنند برخی داوطلبان شوراهای شهر و روستا نمیتوانند، نمیخواهند و یا ساختار اجازه نمیدهد اقدامی انجام دهند بنابراین بر اساس شعار و وعده داوطلبان رای خود را به صندوق نمیاندازند بلکه معیار انتخاب آنها موارد ذکر شده است.
ترکارانی با اشاره به ضرورت تقویت تشکل و احزاب میگوید: اگر جامعه احزاب و تشکل معتبر داشت، وقتی تشکلی حرف میزند و قولی میدهد، این سخن اعتبار دارد چراکه باید بعدها جوابگو باشند بنابراین چنانچه نامزدها به نام حزب و تشکل مطرح شوند، سرمایه اجتماعی خوبی پشتوانه آنها است و از طرفی مردم هم بعدها میتوانند راحتتر از آنها مطالبهگری کنند.
وی تحقق این مهم را کارآمدی دموکراسی میداند و اعتقاد دارد در جوامع توسعه یافته محقق شده است چراکه وقتی نماینده یک حزب یا تشکل با شعار و برنامه خاصی رای بیاورد و به آن عمل نکند، مردم این را از حزب مطالبه میکنند.
رییس انجمن جامعهشناسی لرستان ادامه داد: اما در شرایط غالب کنونی این افراد هستند که میتوانند به راحتی رنگ عوض کنند و در صحنه نمانند بنابراین خیلی از این ادعاها پوچ است و حتی در حیطه اختیارات یک نماینده شورای شهر نیست.
جامعه و نهادهای مدنی چقدر در خلق شعار و رفتارهای تبلیغاتی موثر است؟
ترکارانی در پاسخ به این پرسش نیز میگوید: باید جامعه و ساختار را در ارتباط با هم دید، بنابراین همه این رفتارها تقصیر جامعه نیست چراکه همه مردم تحلیلگر نیستند و تنها میخواهند با شرکت در انتخابات رای دهند، مکانیسم (ساز و کار)های ما درست تعریف نشده اند که اگر بود میتوانستیم افراد توانمندتری معرفی و انتخاب کنیم.
ویگریزی به نهادهای مدنی میزند و معتقد است این نهادها نیز ضعیف هستند که البته تمام دلایل این ضعف، تقصیر خود آنها نیست بلکه یکی از دلال مهم ضعف نهادهای مدنی در لرستان میزان کم مشارکت اجتماعی خانوادهها است به طوری که اکثر والدین فقط در انجمن اولیا و مربیان مدرسه عضو هستند وعدهای نیز در پایگاههای مقاومت و بسیج فعالیت میکنند.
وی با بیان اینکه افراد فعال استان در انجمنهایی مانند محیط زیست و خیریه بسیار اندک هستند ادامه میدهد: همچنین دولتها و ساختارهای سنتی از دیگر دلایل ضعف انجمن و نهادهای مدنی به شمار میرود بنابراین کسی حرف این نهادها را جدی نمیگیرد و آنها نیز از معرفی داوطلبی با شعار و وعدههای انتخاباتی مشخص پرهیز میکنند.
وی در خصوص ورود نهادهای مدنی به انتخابات و معرفی نامزد از طرف آنها نیز توضیح میدهد: اکنون بین نهادهای مدنی دوگانگی وجود دارد که در انتخابات افرادی را معرفی کنند یا نه! برخی معتقد هستند در صورت معرفی داوطلبان و نامزدها از طرف نهادهای مدنی و تشکلها، این نهادها چون قدرت و ضمانت اجرایی ندارند بنابراین نمیتوانند افراد برگزیده را نظارت و کنترل کنند.
ترکارانی معتقد است: از آنجا که نامزدهای برگزیده انتخابات هیچ تعهدی به نهادهای مدنی ندارند احتمال دارد به وعده و شعارهای خود عمل نکنند و بعدها انجمن باید هزینه کم کاری و یا ناتوانی آنها را پرداخت کند.
بیش از یکهزار نفر داوطلب ورود به پارلمانهای شهری لرستان شده اند که حدود ۳۰۰ نفر از این تعداد مربوط به خرمآباد است.
دیدگاهها