خرم‌آباد شهر زیبایی‌هاست اما زیبا نیست! رنگ و روی رفته در و دیوارهایش، رنگ‌پریده ایستگاه‌های اتوبوس که یادآور نیمکت‌های پر از خاطره مدرسه‌هاست، مغازه‌های ردیف شده در خیابان که با تابلوهای کوچک و بزرگشان چنان کنار هم چِفت شده‌اند که تشخیص فاصله‌شان از هم سخت است، صندوقچه‌های میوه که روی‌هم چیده شده‌اند، پیاده‌روهای شلوغی را در خیابان‌ها به وجود آورده‌اند، صف چرخ‌ها و وانت‌های میوه‌فروشی که برای چرخاندن چرخ زندگی‌شان گاه نصف خیابان را در برمی‌گیرند، دست‌فروشانی که پیاده‌رو ملک شخصی‌شان است و...همه و همه شهر پر از زیبایی‌مان را، از رونق انداخته است و به یمنِ همت برخی مسئولانمان، شهرمان به دفتر خاطراتی زنده و روان تبدیل شده است و تمام نوستالژی‌های دوران کودکی‌مان با خاطرات فرزندانمان یکی شده است و خاطره سازی‌مان با بچه‌های دهه 90 در پارک‌ها، خیابان‌ها، کوچه و بازار خرم‌آباد در یک فضا و یک محیط کاملاً مشابه صورت می‌گیرد.

 

محمد افروزه مدیر زیباسازی شهرداری خرم‌آباد معتقد است که مبلمان شهری به وی ربطی ندارد و او فقط وظیفه‌اش زیباسازی شهری است این در حالی است که تمام مسائلی که در مبلمان شهری خلاصه می‌شود، همان زیباسازی و ایجاد فضایی چشم‌نواز و مطابق فرهنگ و هویت مردم یک منطقه در سطح شهر برای ایجاد مکانی چشم‌نواز برای آن‌هاست که این زیباسازی می‌تواند رنگ‌آمیزی در و دیوار و تندیس نصب‌شده در میدان شهر باشد تا جانمایی مناسب سطل زباله، طراحی فضای سبز در میادین و بلوارها، تابلوهای سردر مغازه‌ها و پزشکان و ...، کیوسک‌ها، فواره و آب‌نماها، نرده و حفاظ جاهای مختلف، دستشویی و آبخوری، ایستگاه تاکسی و اتوبوس، دستگاه‌های تابلوها و بیلبوردهای تبلیغاتی و...

البته در چنین شرایطی فقط خرده گرفتن فقط از مدیر زیباسازی شهرداری کار منصفانه‌ای نیست چرا که حسین زرین جویی معاون شهرسازی و معماری شهر خرم‌آباد هم پاسخ‌گویی در این زمینه را وظیفه خودش نمی‌داند و شهردار هم که در این باره پاسخ‌گو نیست و برخلاف وعده داده شده، به هیچ‌کدام از سؤال‌های خبرنگار یافته پاسخی نداد و علی محمدخانی معاون خدمات شهری شهرداری هم گفت که بدون هماهنگی با روابط عمومی نمی‌تواند پاسخگو باشد و در این بین تلاش برای ایجاد هماهنگی هم بی‌نتیجه ماند.

به نظر می‌رسد شهرداری خرم‌آباد از سال‌ها پیش، آن‌قدر درگیر مسائل و مشکلات درونی‌اش بوده که زیباسازی و مبلمان شهری را کاملاً به فراموشی سپرده است به طوری که مطابق اظهارنظر برخی مسئولان استان، شهرداری لرستان 70 درصد درآمدهایش را صرف حقوق کارمندان می‌کند و 30 درصد باقیمانده را برای کارهای عمرانی صرف می‌کند این در حالی است که در سایر استان‌های کشور کاملاً برعکس است.

رضوان شفیعی کارشناس ارشد معماری در خصوص وضعیت میادین شهری خرم‌آباد به "یافته" می‌گوید: به طور معمول، میدان‌های شهر ما، محل نصب آب‌نما و فواره است و در آن‌ها خبری از هویت و فرهنگ مسابقه تاریخی شهر خبری نیست او می‌افزاید: در چند میدانی هم که تندیس نصب‌شده چندان هم‌خوانی با مسائل ذکر شده وجود ندارد و فقط نصب مجسمه سوارکار کاسی در پارک شریعتی، از این قائله مستثناست.

وی اظهار می‌کند: قوم لر مشاهیر و بزرگان نام‌آوری را در تاریخ خود دارد و تاریخ چند هزارساله لرستان می‌تواند دست‌مایه ما، برای هویت بخشی به شهرمان باشد این در حالی است که تنها تندیس مفرغ در میدان شاپور خواست را، در شهری که پایتخت مفرغ دنیا نام دارد برداشتند و به‌جای دیگر منتقل کردند...

در شرایطی که هنوز برخی پیاده‌روهای شهر در دره گرم، ماسور، کوی اساتید، کوچه‌های خایدالو و...خاکی هستند دیده می‌شود که سنگفرش پیاده‌روهای مرکز شهر در دوران هر شهرداری یک‌بار عوض می‌شود انگار فقط چهره شهر در مرکز آن است که باید موردتوجه قرار بگیرد.

شفیعی می‌گوید: علاوه بر مسائل ذکر شده، در شهر ما، به مکان‌هایی چون سرویس‌های بهداشتی، آبخوری‌ها که ارتباط مستقیمی با آرامش مردم دارند اصلاً توجهی نشده است و خانواده‌هایی که فرزند خردسال دارند در این زمینه بسیار اذیت می‌شوند به طوری که دیده شده که برخی خانواده‌ها به ناچاری از هر گوشه و کناری برای رفع مشکل فرزندشان به‌جای سرویس بهداشتی استفاده می‌کنند که این مسئله اصلاً منظر قشنگی ندارد.

 

شفیعی می‌گوید: فضــاهاي عمــومی شــهري از جمله پارک‌ها، حواشی رودخانه‌ها، فضای سبز بلوارها، نقــش پراهمیتــی در سرزندگی و کیفیت زندگی شهروندان و ایجاد هویت و شخصیت آن‌ها دارد تا جایی که می‌توان گفت تغییـر محـیط بـه معنـاي تغییـر روابـط اجتمــاعی و به دنبال آن، ارتقــاي کیفیت زندگی شهروندان است.

این کارشناس معماری معتقد است که میزان رضایتمندی مردم از محیط زندگی‌شان، موجب دل‌بستگی بیشتر به محل زندگی‌شان می‌شود و تـوجه بـه نیازهـاي واقعـی و اجتماعی شهروندان، ارتقاي کیفیت محیط فضـاهاي عمـومی بـه افـزایش سرزندگی، شـادابی، خلاقیـت و رضـایت شـهروندان از زندگی شهري می‌انجامد.

او می‌افزاید: وجود محیط‌های مجهـز به مبلمان مناسب شهري، به شکل‌گیری و رشد جامعه خلاق کمک می‌کند و از طرفی تخریب گرایی در فضاهاي عمومی و کیفیت پایین مبلمان شهري، به ایجاد فضـاهاي شـهري مـرده می‌انجامد.

 

بی‌شک توجه ویژه به تنوع و به‌کارگیری مبلمان شهری، بهسازی معابر عمومی و پیاده روزها، آسفالت‌ریزی کوچه‌ها و خیابان‌ها، مناسب‌سازی پارک‌ها، نصب وسایل بازی در پارک‌ها، نورپردازی در خیابان‌ها، نورپردازی درختان پارک‌ها، نصب تندیس‌ها، سردیس‌ها و مجسمه‌ها، نقاشی‌های دیواری و زیباسازی زیرگذرهای شهری ازجمله اقداماتی است که برای داشتن خرم‌آبادی زیبا می‌توان انجام داد...

پس از مسئولان امر انتظار می‌رود که توجه خاصی به این مهم مبذول داشته و اجازه ندهند که فضای مرده شهری، شور و شعف زندگی را لااقل از زندگی فرزندانمان، از بین ببرد و موجب بی‌هویتی فرهنگین و دل‌زدگی شهروندان شود.

 

 فاطمه دارابی- پایگاه خبری یافته

دیدگاه‌ها