همه ما یک حس برتری فکری یا ژنتیکی داریم؛ مثلاً خانواده من از خانواده او بهتر است. طایفه ما از طایفه انحا سزاوارتر است.
در تقسیمبندی مدرن میگوییم تیم ما از تیم آنها شایستهتر است. خواه این گروه ورزشی باشد؛ خواه تیم سیاسی. واقعیت این است که این عرق و علاقه در نوسان در مدرنترین کشورها تا عقبافتادهترین مناطق وجود دارد. اصلاً نمیشود بیخیالش شد. آنچه در ایران نوظهوراست، هویت طلبی قومیتی تنزلی است. قبلاً ما میگفتیم ایرانی هستیم و مثلاً ترک. در اثر سیاستهای تاریخی و فرهنگی حالا هویت کوچک را بر هویت بزرگتر برتری دادهایم.
در تقسیمبندی مدرن میگوییم تیم ما از تیم آنها شایستهتر است. خواه این گروه ورزشی باشد؛ خواه تیم سیاسی. واقعیت این است که این عرق و علاقه در نوسان در مدرنترین کشورها تا عقبافتادهترین مناطق وجود دارد. اصلاً نمیشود بیخیالش شد. آنچه در ایران نوظهوراست، هویت طلبی قومیتی تنزلی است. قبلاً ما میگفتیم ایرانی هستیم و مثلاً ترک. در اثر سیاستهای تاریخی و فرهنگی حالا هویت کوچک را بر هویت بزرگتر برتری دادهایم.
مثلاً میگوییم ما ترکیم و بعد ایرانی هستیم. ما کردیم و بعد ایرانی هستیم. شکل بیمارگونه آن؛ حذف هویت بزرگتر در برابر هویت کوچکتر است.
این حذف در نگاه قومیتی به حذف ایرانی بودن در پارهای مناطق رسیده است.
میگویند تو کی هستی؟
میگویند من ترکم. میپرسی ترک ایرانی؟ میگوید. نه من ترکم.
ته این نابهنجاری گاهی به کسب هویتی بیگانه گرا میانجامد «زندهباد ترکیه» چون ترکیه دشمنِ دشمن من (کردها) است و من که دیگر ایرانی هم نیستم؛ شهروند ترکیهام).
در عالم واقع چنین نیست. ترکیه هیچگاه بدون پاسپورت حتی حق اقامت به من نمیدهد. به خاطر اقامت غیرقانونی زندان هم میروم؛ اما در وطنم در ملک مشا ایران میتوانم از زاهدان تا خوزستان و از تایباد تا بندرعباس و از خرمآباد تا جزیره آبسکون زندگی کنم بدون اینکه از من پرسش شود.
وطن ما ایران است. هویت طلبی نباید منجر به حذف آن شود. در مورد حقوق ساکنین ایران حق شهروندی تعیینکننده حقوق یکسان ماست.
این حس برابری همه مردم ایران در همه مناطق، در حقوق شهروندی به مساوات میرسد. در مساوات تبعیض میمیرد و حق برابر جان میگیرد.
البته این حق در مدل توسعه ایران در بسیاری جاها به نفع منطقه گرایان ساکن کویر ایران نادیده گرفته شده است. آنها نیز باید بیماری خودبرتربینی و بیاحترامی به سایر شهروندان مناطق دیگر و برخورداری از زندگی با منزلت و شریف و آسان را به رسمیت بشناسند و در حوزه تقسیمات ثروتهای خام مانند نفت و گاز و معادن و ثروتهای فراوریشده مانند صنعت و کشاورزی و مراکز تولید ثروت؛ تعادلهای منطقهای را بپذیرند و با خودخواهی نخواهند که در منطقهشان تلنباری از صنایع و گشایشهای ارزی کشور باشد و در منطقهای فقر مطلق حکمفرما باشد. چرا که این هویت طلبی مناطق برخوردار باعث آن هویت طلبی میشود.
هویت طلبی تنزلی خطری است که ایران را تهدید خواهد کرد.
به قلم: علی صارمیان
به قلم: علی صارمیان
دیدگاهها
نترس جناب بیرانوند فعلاً خیبر دسته دوم است و ورزشگاه 5 هزار نفری سال 46 را دارد
نترس لرها غریبه پرست و خودآزار هستند
احسنت ولی متاسفانه سایت یافته کاسه داغتر آش شده لرها همیشه بی مزد کار می کنند
آقای سلاحورزی بحث تمامیت ارضی کشور ذر میان است بحث مجادله و سربسر گذاشتن چند قوم باهم در داخل مملکت نیست.نقشه شوم دیگری در راه است .من قبلا کارمند فنی مخابرات بودم زمانیکه اتحاد جماهیر شوروی از هم پاشید و کشور اذربایجان در شمال ایران درست شد تعدادی از شهروندان شهرهای ترک نشین ایران توسط عده ایی خودفروخته فریب خورده بودند و افکار جدایی طلبانه داشتند مثلا می گفتند چه اشکال دارد ما از ایران جدا شویم و کشور اذربایجان جنوبی را تاسیس کنیم.همان زمان ما برای ادامه درس و دوره های تکمیلی در تهران بودیم جالب اینجا بود که یکی از اساتید ما که ترک بود نه صددرصد اما همین گرایش جدایی طلبانه را داشت .من از شما سوال میکنم ایا این یک فاجعه نیست ؟ بنظر شما باید بی تفاوت باشیم؟اگر ترکهای بعضی مناطق ایران طرفدار ترکیه هستند خب به کشور ترکیه بروند.