مهمترین، تأثیرگذارترین و حساسترین بخش وظائف و اقدامات رسته مهندسی بخش عملیاتی و تخریبات رزمی و ایجاد معبر و گذرگاه در عمق میادین مین و سد و موانع دشمن جهت عملیات آفندی یگانهای تک ور و متعاقب آن تعریض معبر مربوطه جهت عبور خودروهای زرهی است که بایستی در عملیات حضور داشته و وظیفه و مأموریت محوله را رأس ساعت مقرر انجام دهند میباشد.
در این مرحله چند عامل نقش حیاتی و تعیینکننده در پیروزی عملیات داشته که عبارتاند از؛ سرعت عمل، غافلگیری و دقت عمل.
در پی شکستهای مفتضحانه ارتش عراق و پی بردن به ناتوانی و عجز و زبونی آنها در مقابل ارتش و رزمندگان سلحشور و شجاع ایران و پیروزیهای برقآسا و شگفتیساز ایران و گیج و مبهوت ماندن آنها، فرماندهان بعثی بیم آن داشتند که نیروهای مسلح ایران شکست سخت و خفت باری به آنان تحمیل نمایند و لذا برای تخریب روحیه رزمندگان و جلوگیری از پیروزی رزمندگان ایران با بمباران شهرها و مناطق مسکونی و استفاده از سلاحهای غیر متعارف از جمله بمبهای شیمیایی قوانین بینالمللی را زیر پا گذاشتند و به این شکل ناتوانی و زبونی خود را بیشازپیش به نمایش گذاشتند تأسفبارتر اینکه سازمانهای بینالمللی و کشورهای بهاصطلاح مدافع حقوق بشر در مقابل جنایات صدام سکوت کرده و هیچگونه واکنشی به جنایات ارتش بعثی نشان نداده و یا حداکثر به یک بیانیه سطحی و غیر الزامآور بسنده میکردند.
هرچه از زمان جنگ سپری میگردید خطر شکست و سقوط صدام حسین قائد اعظم عراق بیش از گذشته میگردید. رئیسجمهور سفاک عراق با هر شکستی تعدادی از فرماندهان و کارکنان ارتش بعثی را به دست چوبه اعدام میسپرد تا شاید مانع شکستهای تسلسلی ارتش بعثی گردد اما زهی خیال باطل زیرا او هرگز نمیخواست بپذیرد علت شکستهای مفتضحانه ارتش بعثی، فرماندهان و ارتش بعثی عراق نیستند بلکه دلاورمردی ها و قدرت همهجانبه ارتش و رزمندگان ایران است که با اقتدار شکست پشت شکست را به آنان تحمیل مینمایند و گریزی از آن نبود.
رسته مهندسی مفتخر است که سهم بسزایی در موفقیتها و پیروزیهای غرورآفرین ارتش و رزمندگان دلاورمرد داشته که در این قسمت تلاش میکنم به یکی دیگر از وظایف ذاتی این رسته و نقش آن در عملیات آفندی بهاختصار بپردازیم.
ج- مهندسی و ایجاد معبر:
یکی از سختترین و پر ریسک ترین مأموریتهای رسته مهندسی زدن معبر در عمق میادین مین دشمن میباشد. عموماً میادین مین با گماردن پستهای شنود دیدهبانی و با تیربار محافظت میگردیدند. زدن معبر معمولاً در چنین شرایطی بسیار پر ریسک و توام با خطر حتمی میباشد، تازه چنانچه درست شناسایی و محل زدن معبر را برابر اصول ایمنی انتخاب میکردی و با رعایت کلیه جوانب ایمنی، به نوار مین آخری که میرسیدی یعنی به فاصله ۲۰ الی ۳۰ متری خاکریز دشمن رسیدهای، این خطر زمانی دوچندان میشود که عملیات از قبل لو رفته باشد و نیروهای عراقی در حال آمادهباش بوده و انتظار نیروهای ایرانی را میکشیدند اما چارهای نبود و تحت هر شرایطی مهندسی بایستی نسبت به زدن معبر در روز و ساعت مقرر با رعایت کلیه اصول ایمنی اقدام میکردند.
ادامه دارد...
مجید زیودار/ سرهنگ بازنشسته