شهرستان 150 هزار نفری دلفان به مرکزیت نورآباد در شمال لرستان با موقعیت ژئوپلتیک در بین 3 استان همدان‌، کرمانشاه و لرستان قرار دارد‌.

این شهرستان علی‌رغم استعدادها و توانایی‌هایی که دارد، در حوزه‌های اقتصادی‌، اجتماعی و توریستی و ... دچار کمبودها و نقصان‌هایی است‌.

مشکلات عمده‌ای که مردم شهرستان دلفان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند را می‌توان در بیکاری و عدم اشتغال اکثریت جوانان و تحصیل‌کرده‌های این خطه و نبود زیرساخت‌های مناسب فرهنگی برشمرد. عدم اعتقاد برخی از مسوولان فرهنگی و اجرایی به کار فرهنگی و فرهنگ‌سازی از طریق کتابخوانی و مطالعه نشریات‌، عدم حمایت از معدود دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی موجب گردیده در این شهرستان جای پیشرفت با پسرفت عوض شود.

کمبود بیمارستان و تخت‌های بیمارستانی و عدم تجهیز تنها بیمارستان شهر‌، نبود پزشکان متخصص در این منطقه علی‌رغم همه تلاش‌های انجام گرفته توسط مدیریت شبکه بهداشت نورآباد‌، استفاده از مدیران غیر‌بومی و کم تجربه در برخی پست‌های مدیریتی و اداری یکی دیگر از عمده مشکلات این منطقه وسیع و گسترده با 570 روستا است که به دلیل عدم وجود امکانات در حال حاضر 130 روستا خالی از سکنه شده است.

 نبود راه‌های مناسب دسترسی و مواصلاتی در بین روستاها جهت اتصال به مرکز شهرستان به عنوان مهم‌ترین عامل توسعه روستاها، مشکلات آموزشی با حدود 40 هزار دانش آموز مشغول به تحصیل در مدارس‌، عدم تخصیص اعتبار لازم جهت احداث و ایجاد مدارس در برخی روستاهای این شهرستان از دیگر کاستی‌هاست.

البته این مشکلات را نمی‌توان تنها مشکلات منطقه دلفان ذکر کرد، که بدون شک مشکلات عدیده‌ی دیگری هم وجود دارد که در این مقال نمی‌گنجد‌، اما آن‌چه که مدنظر است ذکر گوشه‌ای از مشکلات دلفان بود‌. بی‌تردید این مشکلات را نمی‌بایستی به عنوان عوامل بازدارنده در توسعه یافتگی منطقه طی سی و چند سال گذشته ذکر کرد که در سال‌های گذشته خدمات زیادی از طرف دولت و حاکمیت در این شهرستان انجام گرفته‌، اما با توجه به عمق محرومیت آن‌چنان که انتظار می‌رفت و انتظار می‌رود بیش از این است و خدمات و تلاش‌های نماینده زحمت‌کش و پر تلاش سلسله و دلفان و فرماندار دلفان و سرکشی‌ها و بازدیدهای انجام گرفته به همراه مسوولان استانی و گاهاً کشوری حداقل در رساندن صدای محرومیت این منطقه به گوش مسوولان را می‌توان به عنوان حرکتی ثمر‌بخش و سازنده بیان کرد.

در قرن 21 و در دنیایی که هر روز انسان‌ها به هم نزدیک‌تر شده و ارتباطات موجب بالارفتن سطح آگاهی مردم از محیط پیرامون خود می‌گردد‌، عدم رسیدگی به مناطق محروم موجب ایجاد انگیزه قوی در ترک محل زندگی و مهاجرت به محیط‌های با امکانات مناسب‌تر می‌گردد و در این صورت در آینده‌ای نه چندان دور سرزمینی خواهیم داشت با روستاهای متروک و شهرهای پر جمعیت و مصرف کننده و باید دست نیاز خود را به سوی دیگران دراز کنیم و آن دیگران نیز به انگیزه تسلط و بهره‌کشی از مردم این سرزمین انواع تحقیرها و تهدیدها و تحریم‌‌ها را بر ما روا بدارند.

پس تا دیر نشده با عزمی ملی و مدیریتی جهادی در راستای تحقق منویات رهبر انقلاب‌، فرهنگ و اقتصاد این مرز و بوم را اعتلای دوباره‌ای ببخشیم و استقلال خود را به بهانه بی‌تدبیری و عدم احساس مسوولیت به اجانب نبازیم‌.

توضيح: اين مطلب در صفحه 2 شماره 13 دوهفته‌نامه اساطیر به تاریخ 17/7/93 منتشر شد.