استاد "درویش‌رضا منظمی" نوازنده لرستاني کمانچه، یکی از یاران قدیم و همیشگی مرحوم "محمد‌رضا لطفی" بود. منظمی تا آخرین روزهای زندگی لطفی دوستی‌اش را با او ادامه داد.
اينك كه 2 روز از مرگ محمد‌رضا لطفی گذشته است، درویش‌رضا منظمی با صدایی بغض‌آلود درباره دوستی‌اش با لطفی می‌گوید:
از سال 1347 که ما در کنکور دانشگاه موسیقی پذیرفته شدیم، لطفی را می‌شناسم.
روزی که قرار بود امتحان عملی ورود به دانشگاه را بدهیم، لطفی، من و مجتبی میرزاده را به نهار دعوت کرد. پس از صرف نهار هم ما برای امتحان عملی به دانشگاه رفتیم.
در دوران دانشگاه بود که لطفی درباره تشکیل گروهی تازه با من سخن گفت. او از من خواست تا در گروه «شیدا» در کنارش باشم. آن زمان من در ارکستری نوازندگی می‌کردم که رهبرش آقای مفتاح بود.
هماهنگی‌های لازم با هوشنگ ابتهاج (مدیر آن وقت رادیو) انجام شد و من به گروه شیدا رفتم. سال‌های زیادی در کنار هم بودیم و در گروه شیدا برنامه‌هایی اجرا کردیم.
وقتی که من از گروه شیدا خداحافظی کردم و به خرم‌آباد رفتم، باز هم دوستی من و لطفی ادامه داشت.
در دوران جنگ که به جبهه می‌رفت، سر راهش به من هم سر می‌زد.
طي سال‌های گذشته که به ایران بازگشت، همواره به دیدار هم می‌رفتیم. متاسفانه اينك که لطفی از میان ما رفته، کسانی درباره او مشغول مصاحبه و گفت‌و‌گو شده‌اند که در زمان حیاتش، با او خوب نبودند!
بستری شدن لطفی در بیمارستان هم‌زمان شد با عمل باز قلب من، اما در حدود 20 روز پیش بود که به در بیمارستان مهران به دیدار لطفی رفتم و او را دیدم.
در این سال‌ها همیشه با او دوست بودم. دوستی من و لطفی دنیای دیگری داشت.
من در خانه‌ام سال‌هاست که تاری قدیمی دارم. هر‌گاه که لطفی به خانه ما می‌آمد، با این تار نوازندگی می‌کرد. لطفی این تار را بسیار دوست داشت.
شبی که لطفی فوت کرد، پوست تار هم ترکید. انگار که تار هم در فراقش خرقه تهی کرد...
منبع: خبرگزاری تسنيم
کلیک کنید
