برخلاف نظر و تبلیغ‌های سیاسی – احساسی و غیرکارشناسی رییس کنونی فدراسیون کشتی در باره نگاه و برخورد تحقیر آمیز با ماهیت و کسب مدال‌های مسابقه‌های قاره‌ای، جام‌های جهانی و آورده‌های این مسابقه‌ها با نگاهی گذرا به دو مسابقه گزینشی و آسیایی آلماتی ۲۰۲۱ قزاقستان، از دیدگاه آسیب‌شناسی فردی و تیمی، دست آورد‌ها و پند‌های بسیاری برای کشتی فرنگی و آزاد ایران در آستانه حضور در بازی‌های المپیک توکیو ۲۰۲۱ به همراه دارد؛ به شرطی که اراده و سازوکار پندگیری از آن‌ها را داشته باشیم.

۱ – ارزش‌یابی و سنجش مدیریت و تدارک و اعزام (ترانسفر رفت و برگشت) تیم‌ها و میزان اثرگذاری مثبت و یا منفی آن در نتیجه‌های به دست آمده؛

۲ – سنجش چگونگی کمی و کیفی مدیریت خورد و خوراک و خواب، پایش سلامت پزشکی و چگونگی سر وزن رسیدن، ری کاوری و نقش آن در بازخوردها‌ی فردی و تیمی با مسوولیت پزشک و کارشناس تغذیه تیم؛

۳-سنجش میزان آمادگی فراگیر جسمانی و مهارتی و چگونگی تحمل فشار‌های جز و کل مسابقه‌ها؛

۴ – آسیب‌شناسی و سنجش میزان آمادگی روانی کلیه‌ی اعضای تیم از کشتی‌گیران گرفته تا سرمربیان و دیگر اعضای کادر‌های فنی و سرپرستی؛

۵ – آسیب‌شناسی و سنجش چگونگی آمادگی مهارتی و فنی اعضای تیم‌ها؛

۶ – پایش دیگر هدف‌های از پیش تعیین شده مانند شرکت با هدف‌های تدارکاتی یا پشتوانه‌سازی و. . .؛

۷ – آسیب‌شناسی و سنجش رفتاری سرمربیان و دیگر اعضای کادر‌های فنی و سرپرستی در تمام مراحل پیش از مسابقه‌ها، گرم و سرد کردن‌ها، کوچینگ روانی و فنی، بازخورد‌های رفتاری پس از برد و باخت‌ها و. . .؛

۸ – دیگر موارد ویژه: مانند فرآیند شرکت عباس جدیدی در انتخاب‌های اعضای راهبری کشتی آسیا و. . . .

با پشتوانه‌ی پیشینه و تجربه مثبت سرمربیان و اعضای محترم کادر‌های فنی کشتی فرنگی و آزاد کشورمان، ‌امیدواریم در فرصت چندماه تا برگزاری «احتمالی! » بازی‌های المپیک ۲۰۲۱ (۲۰۲۰) توکیو، تنگنا‌ها و دغدغه‌های فرا روی مورد اشاره، آسیب‌شناسی علمی و فنی شده و برطرف یا دست کم تعدیل شوند.

از میان موضوع‌های هشت‌گانه، در این جا، با توجه به درجه اهمیت، به کوتاهی به موضوع مزمن و کهنه‌ی یکی از جنبه‌های آسیب‌شناسی آمادگی مهارتی و فنی مشترک در هر دو تیم فرنگی و آزاد می‌پردازیم.

 

بحث این است که چرا و چگونه: حسین نوری، ‌امین طاهری در شرایط برتری یک طرفه، ناگهان در چندلحظه، کشتی را می‌بازند؟! . یا حسن خانی، علی سوادکوهی و. . . در برابر حریفان کمتر از خود یا نه چندان قوی‌تر، نتیجه را واگذار کردند؟!

تحلیل عمومی، ژورنالیستی و حتا رسمی فدراسیونی‌ها، خیلی راحت، این رخ داد‌های فنی قانونمند را «حادثه و اتفاق» ارزیابی می‌کنند و تمام! . . .؟ موضوع بایگانی می‌شود تا مسابقه‌ای دیگر و «حوادثی» دیگر!

اما اگر از دیدگاه علمی به تاریخ بیش از هفتاد ساله کشتی کشورمان در مسابقه‌های جهانی و المپیک، یعنی از سال ۱۹۴۸ تاکنون، نگاهی کارشناسانه بیندازیم، اگر بخواهیم تنها به نمونه‌های مشابه این نوع باخت‌های فنی اشاره کنیم، باید کتابی حجیم نگارش کنیم! به این نمونه‌ها به عنوان گواه توجه فرمایید:

در المپیک ۱۹۶۰ رم، قهرمان بزرگ و شگفتی آفرین کشورمان امام علی حبیبی در اوج برتری یک طرفه، در آخرین یورش خود با رکبی بلوباخ آمریکایی به پل می‌رود و ضربه فنی می‌شود! ؟ تاجیک هم در برابر ولچف بلغاری به همچنین! در المپیک ۱۹۶۴ توکیو، محمد ابراهیم سیف پور بزرگ در برابر کشتی گیر کانادایی به چنین سرنوشتی دچار می‌شود! ؟ منصور برزگر در فینال جهانی مینیسک در چند ثانیه به پایان کشتی برده را می‌بازد! ؟ . رمضان خدر، کاظم غلامی (کشتی گیر خراسانی)، علی رضا حیدری، عسگری محمدیان، محمدطلایی، خلیل رشید محمدزاده، رضا سیم خواه رضاسوخته سرایی، علیرضا سلیمانی، محمد بزم‌آور، رسول خادم، بهنام طیبی، مجیدخدایی، فردین معصومی، حبیب اخلاقی، حسن یزدانی در برابر تیلور، حسین خانی، پرویز هادی، محمدعلی گرایی در برابر الکس بیوربرگ کسیدیس سویدی در نورسلطان ۲۰۱۹ تا حسین نوری و‌امین طاهری و می‌ثم دل خانی و. . . در آلماتی ۲۰۲۱ یعنی نزدیک به ۶۰ سال، ده‌ها نام دیگر به ترتیب تاریخ مسابقه‌های مهم قاره‌ای، جهانی و المپیک با اشاره به دوره‌ی کشتی، دقیقه و ثانیه این باخت‌های نمونه‌وار (تیپیک)، می‌توانیم به ردیف، فهرست کنیم و با آه سرد و حسرت برای تغییر رنگ یا از دست رفتن ده‌ها مدال قاره‌ای، جهانی و المپیک، افسوس بخوریم! . . .؟

از ۱۹۴۸ لندن تا ۲۰۲۱ آلماتی قزاقستان، شاه بیت و ترجیع‌بند بهترین تحلیل کارشناسی کوچک و بزرگ کشتی ایران این است؛ «حادثه و اتفاق بود! ؟ »، تمام! حبیبی در ۱۹۶۰ رم با بلوباخ دچار حادثه شد! حسین نوری، ‌امین طاهری و. . . هم در سال ۲۰۲۱ در وضعیت برتر، دچار حادثه شدند و با افسوس کشتی برده را باختند! ؟ .

بزرگی فرموده است: «حوادث، قوانین نانوشته طبیعت اند». انسان متمدن، با بینش و خردمندی، پیگیر چگونگی کشف این قوانین می‌شود و با شناخت فرآیند آن‌ها، این قوانین را در خدمت گسترش و رقاه جامعه خود قرار می‌دهد.

با پشتوانه پیشینه‌ی علمی – کاربردی خود، دیدگاه نگارنده در تقابل با نظریه‌ی «خود راحت کن» حادثه نگری اغلب کارشناسان و مسوولان گذشته و حال کشتی در این زمینه است! . حاضر به اثبات بر این باور و ادعا هستم که این باخت‌های سریالی و پی در پی قابل پیشگیری، به هیچ وجه در زیر تیتر نظریه‌ی غیرعلمی و «صدا خفه کن! » حادثه نمی‌گنجند!

با توجه به اصول مقدماتی علم فیزیک و بیومکانیک، همراه با دیگر عوامل مهم آماده‌سازی همه جانبه، باید این غده‌ی سرطانی بدخیم کشتی، مورد بررسی، شتاخت و جراحی قرار گیرد.

آموزش فنی ما که در وجه غالب و به شکل عمده بر محور دانش و آگاهی موجود قهرمانان مدال آورمان می‌چرخد، هنوز در باره‌ی اهرم‌ها، قوانین کنش و واکنش‌ها، مدیریت جا به جایی مرکز ثقل بدن در شرایط تعادل پایدار (steady state) و تعادل ناپایدار (unstable) در جهت‌های مختلف، پایش یا مدیریت جهت‌برداری اعمال نیرو‌های کنشی و واکنشی در هماهنگی با وزن بدن به شکل حرکت‌های خطی و گشتاوری و. . . سخنی برای گفتن نداشته و ندارد! . . .؟

ممکن است به درستی پرسیده شود: خودتان مگر چندین سال در انستیتو مسوول آموزش نبودید، چرا برای برطرف شدن این مشکل کلیدی کاری نکردید؟

پرسشی کلیدی و ارزشمند است. گزیده پاسخ این است که نگارنده نزدیک به ۴۰ سال است در کلاس‌ها، مقاله‌ها و. . . به این موضوع تاکید کرده‌ام. تا اندازه‌های محسوسی هم ذهنیت‌های سنتی را به چالش کشیده‌ایم؛ اما با توجه به شرایط و دلایل مختلف که جای بحثش این جا نیست، انستیتو و آموزش علمی در اولویت نبود! ؟ . یکی از عوامل مهم، نبود بودجه کافی و تنگنا‌های مالی فدراسیون‌های وقت برای این هزینه‌های آموزشی بود! ؟ . با وجود تمام تلاش‌ها و پشتیبانی زنده یادان دکتر سید ضیا معینی و سید جواد رفوگر و اسفاده از برخی از استادان با دانش علم بیومکانیک دانشگاه‌های تهران و خوارزمی و. . . آن گونه که انتظار داشتیم، نتوانستیم در برابر ذهنیت سنتی غالب بر برخی مدیران و مدرسان مدال دار، در این زمینه موفق شویم! . . .؟

 

ذهنیت‌ایستای آموزشی اغلب مدال‌آوران ما که درصد نگران‌کننده‌ی آن‌ها، از دیدگاه آموزش علمی و فنی کم توجه هستند، این است که آن‌ها چون با دارا بودن شرایط ویژه پیکری و بدنی، فنی و روانی مدال یا مدال‌هایی به دست آورده اند، خود را آخر علم و دانش دانسته و آموزش پذیر نمی‌دانند! ؟ .

یکی از مهم‌ترین موانع فراروی علمی شدن آموزش فنی کشتی ایران، این سنت گرایان با مدال یا بی‌مدال اند!

در نتیجه آموزش فنی آن‌ها ناقص و ابتر و متکی به داشته‌ها و شرایط فیزیکی شخصی است!

و چنین است در برابر باخت‌های مزمن و تکراری، بیش کاری و کم کاری در سرفصل‌های آمادگی‌های فراگیر مهارتی و روانی و. . . چون دارای دیدگاه و نگرش علمی و فنی نیستند، در تحلیل یا آنالیز این پدیده‌های علمی، با خیال راحت و حق به جانب می‌فرمایند: «حادثه بود! ».

این موضوع برای ما آن چنان مهم بود که بنا بر این داشتیم در دومین سمپوزیوم بین المللی تهران با هماهنگی کمیسیون علمی اتحادیه جهانی کشتی، در سال آموزشی ۹۵ – ۱۳۹۴، نگارنده، مقاله و طرح بحث این موضوع را آماده کردم! اما با وجود تلاش‌های دو ساله‌ی زنده یاد سید جواد رفوگر، دکتر میرزایی، دکترمحبوبی، دکتر صادقی، دکتر ساسان، هادی حبیبی و دیگر همکاران انستیتو و نگارنده، سمپوزیوم به هر دلیلی برگزار نشد! . . .؟

نگارنده در زمینه‌ی آموزش علمی و فنی گارد در کشتی‌های فرنگی و آزاد، سنتی و حتا جودو و دیگر رشته‌های رزمی، مدعی طرح سخن و اندیشه‌ی نو هستم. در نگرش علمی خود به آموزش گارد، مدعی هستم که بخشی از محور‌های موضوع بحثم تا کنون در هیچ کلاس یا کتاب آموزشی در داخل و خارج از کشور مطرح نشده اند! اگر عمری باشد، منتظرم در یک سمپوزیوم یا دست کم در یک کارگاه آموزشی، نظریه و نظام آموزش تکمیلی خود را در باره «گارد و مدیریت مرکز ثقل بدن» به آگاهی جامعه بزرگ و اندیشمند کشتی کشور برسانم.

برای انجام این مهم، مانند دیگر نوآوران تاریخ بشر، تنگنا‌ها، موانع و مشکلات فراوانی فرا روی خود داریم! .

علت باخت‌های سریالی بیش از هفتاد ساله مورد اشاره‌ی ما را جناب اسحاق نیوتن (۱۷۲۸ – ۱۶۴۲) در قوانین سه‌گانه خود به ویژه قانون سوم یا کنش – واکنش، بیش از ۳۰۰ سال است که به ما نشان داده است، اما ما چون نظر آموزشی غالبمان این است که «نیوتن و قوانینش به چند من است؟! »، مانند بسیاری دیگر از امور زندگیمان نمی‌خواهیم نقش علم را در زندگی خود به موقع بپذیریم! اما با خیالی راحت، حاضریم، هر سال هزینه‌های گزاف مادی و معنوی و انسانی رفتار‌های غیرعلمی یا ضدعلمی را بر خود و کشور تحمیل کنیم! . . .؟

ما اگر علم اهرم کاری و مدیریت جابه جایی مرکز ثقل و اعمال نیرو در حرکت‌های خطی و گشتاوری و دیگرنکات مرتیط را بیاموزیم و بیاموزانیم، در کنش و واکنش‌های فنی فرنگی و آزاد، به ویژه در برابر حریفان بدل کار تا این اندازه آسیب پذیر نخواهیم بود.

هرگاه وزن و سمت و سوی نیروی‌برداری و مرکزثقل بدن خود را از مرکز چهارضلعی سطح اتکایمان خارج کنیم و بدون توجه به اصول دینامیکی به طرف حریفمان یورش ببریم، برابر قانون سوم نیوتن، یعنی قانون کنش – واکنش، حریف مقابل، بایک چرخش و هم سو کردن گشتاور نیروی خود با نیروی مهاجم، ما را زمین گیر می‌کند! .

یعنی با مشارکت جدی و نادانسته‌ی علمی خود، به حریف بفرما می‌گوییم که راحت ما را زمین بزند! ؟ پیام فنی این نادیده گرفتن قانون کنش – واکنش این است که ما هرچه هزینه و انرژی برای آماده‌سازی فراگیر مهارتی و روانی خود می‌کنیم، قدرت، استقامت، سرعت، توان و. . . خود را بالا می‌بریم، در چنین بزنگاه‌هایی، حاصل آن را دو دستی تقدیم حریفان متوسط کمتر از خود اما با هوش و منتظر اشتباه یمان می‌کنیم! . . .؟ هنگامی که مرکز ثقل خود را مدیریت نمی‌کنیم، وزن، جرم یا اینرسی یا سختی جابه جایی و همچنین جهت‌برداری اعمال نیروی ما به حساب این حریفان فرصت طلب‌واریز می‌شود و او با کمترین هزینه‌ی کالریکی با ما آن می‌کند که در این ۷۰ سال کرده است. . .!

در نتیجه ضربه فنی شدن و باخت‌های حبیبی، تاجیک، سیف پور، برزگر، فردین معصومی، علی رضا حیدری، حبیب اخلاقی، محمدعلی گرایی، سعیدعبدولی، حسین نوری، ‌امین طاهری، می‌ثم دل خانی و ده‌ها قهرمان بزرگ دیگر، نه نتیجه حادثه و اتفاق، بلکه علت اصلی و ساده این زیان‌های جبران ناپذیر، بازخورد دردآور کم توجهی علمی و فنی نظام آموزش نظری و فنی کشتی ما است! بهتر نیست به جای این فرافکنی‌ها و فرار‌های رو به جلو و حق به جانب، سرمان را از زیر برف بیرون‌آوریم و بر علم و پژوهشگران آن مانند نیوتن، با تمام وجود، درود بفرستیم؟ . . .!

اردیبهشت ماه ۱۴۰۰

عسکر موسوی/ کارشناس ورزش

توضیح: این مجموعه در سه قسمت منتشر خواهد شد.

 

اردبیل – بیله سوار – پارس آباد – خلخال – شهرستان سرعین – کوثر – گرمی – مشگین شهر –  نمین – نیر – ارومیه – اشنویه – بوکان – پلدشت – پیرانشهر – تکاب – چالدران – چایپاره – خوی – سردشت – سلماس – شاهین دژ – شوط – ماکو – مهاباد – میاندوآب – نقده – تهران – آران و بیدگل – اردستان – اصفهان – برخوار – بوئین میاندشت – تیران و کرون – چادگان – سمیرم – شاهین شهر و میمه – شهرضا –  فریدن – فریدونشهر – فلاورجان – استان آذربایجان غربی – استان آذربایجان شرقی – استان اصفهان – استان قم – استان یزد – استان همدان – استان هرمزگان – استان مرکزی – استان مازندران – استان لرستان – استان گیلان – استان گلستان – استان کرمانشاه – استان کرمان – استان کردستان – استان قم – استان قزوین – استان فارس – استان سمنان – استان زنجان – استان بوشهر – استان تهران – استان البرز – استان خراسان جنوبی – استان خراسان رضوی – استان خراسان شمالی – استان اردبیل – استان ایلام – شهرستان اسلامشهر – شهرستان پاکدشت – شهرستان پیشوا – شهرستان تهران – شهرستان دماوند – شهرستان رباط کریم – شهرستان ری – شهرستان شمیرانات – شهرستان شهریار – شهرستان فیروز کوه – شهرستان قدس – شهرستان قرچک – شهرستان ملارد – شهرستان ورامین – شهرستان آباده – شهرستان ارسنجان – شهرستان استهبان – شهرستان اقلید – شهرستان بوانات – شهرستان پاسارگاد – شهرستان جهرم – شهرستان خرامه – شهرستان خرم بید – شهرستان خنج – شهرستان داراب – شهرستان رستم – شهرستان زرین دشت – شهرستان سپیدان – شهرستان سروستان – شهرستان شیراز – شهرستان فراشبند – شهرستان لامرد – شهرستان مرودشت – شهرستان ممسنی – شهرستان مهر – شهرستان نی ریز – شهرستان سمیرم

دیدگاه‌ها