در این کج‌راهه روزگار که از منجنیق فلک سنگ فتنه می‌بارد و حال‌وروز خوشی بر احوال مردم متصور نیست و استرس و فشار از هر سویی مهمان زندگی مردم شده و باید همچون گذشته افسوس خورد بر این‌همه بی‌مبالاتی و ضعف در حوادث و پیشامدهای گوناگون که گویی پایانی بر این‌همه خطا و قصور وجود ندارد و نگران و پریشان بود به‌خصوص بر شرایط سخت فرو دستان و فراموش‌شدگان که در عذابی بس الیم به سر می‌برند که از تهیه بدیهی‌ترین وسایل پیشگیری عاجزاند با بدن‌ها و اندامی ضعیف و بسیار شکننده و مستعد در برابر این ویروس بیماری تنها هستند و در این آشفته‌بازار که هر کسی به دنبال وسیله و ابزاری است که امنیت خود و خانواده‌اش را در برابر این ویروس دهشتناک حفظ نماید.
در سویی دیگر کسانی نیز هستند که با خلوص و نوع‌دوستی خود عاشقانه پای‌کار هستند و با تمام وجود از خود مایه می‌گذارند و تیمار بیماران را با همه سختی‌ها و مرارت‌های موجود انجام می‌دهند که باید بر دستان پرمهر و با صفایشان بوسه زد و دست‌مریزاد گفت که واقعاً مایه فخر و مباهات هستند و علی‌رغم تهدیدات جدی و خطرناکی که در محیط پیرامونی و کاری خویش با این ویروس موذی درگیر و مواجه هستند خالصانه و جانانه پای‌کار هستند و صحنه‌های زیبا و افتخارآمیز از نوع‌دوستی و شرافت کاری‌شان را به نمایش می‌گذارند.راست‌قامتان بهداشت و درمان با وجود همه کمبودها و شرایط سخت‌کاری که همواره با آن مواجه بوده‌اند در این شرایط سخت نشان دادند که در کنار مردم هستند؛ با طبخ اخلاص و با تمام وجود از خود مایه می‌گذارند و سلامتی و زندگی خود را در کف دست گذاشته و بدون ترس و واهمه به وظایف و مسئولیت‌های خطیر انسانی خویش می پردارند.
و الحق و انصاف با وجود همه کاستی‌ها و کمبودها به لحاظ امکانات و وسایل پیشگیرانه در کنار مردم‌اند و کوچک‌ترین تزلزل و سستی را نسبت به بیماران در این شرایط سخت دریغ نمی‌ورزند چون‌که در قاعده و مرام انسانی‌شان به خوبی آموخته‌اند که در روزهای سخت و تنگی است که آدمی خود را نشان می‌دهد و خلق همین صحنه‌های زیبا است که به زندگی و روابط انسانی چون آفتاب گرما و معنا می‌دهد و پلشتی‌ها و نامردی‌های فرصت‌طلبان و زالوصفتان دیوصفت که مترصد مکیدن خون مردم بی‌نوا هستند را پس می‌زنند و صلابت و اراده خود را به‌خوبی هرچه‌تمام‌تر نشان می‌دهند که دستگیری و مددرسان مردم بودن و در غم و اندوه آنان شریک بودن با هیچ‌چیز قابل‌معاوضه نیست و همه‌چیز پول و منافع مادی نیست و در وادی انسانیت و ارزش‌های اخلاقی بودن بدون کوچک‌ترین چشمداشتی کار هر کسی نیست جز کسانی که خوب مشق زندگی را آموخته‌اند که همچون پروانه وجود پر مهر و صمیمی خویش را فدای دل‌های حیران و غمگین نمایند که هر بذر جوانه و شکوفا شدن امید و زندگی دوباره هم نوع خود بزرگ‌ترین سرمایه و ارزشی است که انسان‌های دلداده و عاشق از آن بهره‌مند هستند.
لطف و عنایتی بیکران که نصیب این سفیران سلامت و امید گردیده و همه مردم قدردان و سپاس گذار این فرزندان راستین خویش هستند و از صمیم قلب و تمنای وجود قدردان و منت‌گذارشان هستند و هیچ‌گاه این صمیمیت و فداکاری آنان را فراموش نخواهند کرد و همه این فضائل اخلاقی در دفتر روزگار ثبت خواهد شد و یقین بدانند که این منزلت و قرب سرمایه گران‌سنگ و ارزشمندی است که نصیب بهترین فرزندان این سرزمین گردیده است.