حوالي ميدان آزادی خرم‌آباد تکیه‌گاهی به نام موسی ابن جعفر(ع) وجود دارد. تکیه‌گاهی که از سال 1354 بر پا است و بسیاری از مردم در طول سال، به ویژه روزهای چهارشنبه به آن جا می‌روند و برای حاجات خود به آن دخیل می بندند.
به گزارش پایگاه خبری سفيرافلاك تگیه گاهی که مزین به نام باب‌الحوائج و ملجأیی برای دلسوختگان است.
سال‌ها قبل بانویی به نام مرحوم "زرین‌تاج بسطامی" برای برپایی این تکیه‌گاه کمر همت می‌بندد و اکنون بعد از گذشت 42 سال هنوز این مکان به نام ائمه اطهار مزین و به آرامگاهی برای دل‌های پریشان تبدیل شده است.
الهه گدازگر یکی از خادمین این تکیه‌گاه می‌گوید: در ابتدا این مکان تکیه‌گاه نبود و مرحوم زرین‌تاج بسطامی قبل از انقلاب در منزل استیجاری خود به مدت 20 سال حسینیه داشت و در طول سال به ویژه در ایام محرم و صفر روضه ابا عبدالله حسین را برگزار می‌کرد.
او می‌گوید: ماجرای تبدیل حسینیه به تکیه‌گاه به خواب خانم بسطامی بر می‌گردد. بعد از گذشت 20 سال از برپایی روضه در حسینیه، یک شب خانم بسطامی در خواب امام موسی ابن جعفر(ع) را می‌بیند که به او می‌گوید این حسینیه را به نام تکیه‌گاه موسن ابن جعفر(ع) نام‌گذاری و در آن مراسم روضه را برپا کن و نگران خرج و مخارج روضه نباش که حواله می‌شود.
این خادم تکیه‌گاه می‌گوید: مرحومه بسطامی نقل می‌کند که سال بعد در اولین روز از محرم طبق خوابی که دیده بودم حسینیه را تبدیل به تکیه‌گاه کردم و نذر ایام محرم را صبحانه نان و پنیر قرار دادم. در اولین صبح محرم ساعت 5 صبح زنگ خانه به صدا در آمد و وقتی در را باز کردم بساط نذر صبحانه با مقداری پول دم درب منزل بود و همان موقع متوجه می‌شوم که روضه امسال با بقیه سال‌ها متفاوت است.
گدازگر می‌گوید: طبق گفته مرحومه زرین‌تاج در اولین سال برپایی تکیه‌گاه روضه با نام مبارک موسی ابن جعفر(ع) به زیبایی و شور برگزار شد و از آن سال به بعد تا کنون با نذورات مردم این تکیه‌گاه پابرجاست.
وي ادامه می‌دهد: خانم بسطامی در اوایل روضه‌های خود را در زمان رژیم شاهنشاهی برگزار می‌کرد و بارها پایش به شهربانی و ژاندارمری باز می‌شد. مرحومه بسطامی برای برگزاری روضه‌های خود بارها کتک خورده بود و وسایلش به بیرون از کوچه ریخته می‌شد اما عشق به ائمه و ابا عبدالله حسین (ع) توان او را برای برگزاری هر چه بهتر روضه بیش‌تر می‌کرد.
این خادم تکیه‌گاه موسی ابن جعفر درباره چگونگی فرزند خوانده شدن خانم زرین‌تاج بسطامی می‌گوید: بیش‌تر اوقات برای کمک به برگزاری مراسم تکیه‌گاه به این مکان می‌آمدم و به دلیل این که خانم بسطامی فرزندی نداشت و تنها بود از من خواست که در کنارش بمانم و اجازه مرا از پدر و مادرم گرفت و من اکنون 17 سال است که فرزند‌خوانده خانم بسطامی هستم و در این مکان زندگی می‌کنم.
بعد از فوت مادرم در سال 92 تمام مسوولیت تکیه‌گاه به من سپرده شده است و به دلیل این که کار تکیه‌گاه زیاد و من نیز معلم بودم به خاطر کمک به مرحومه حاجیه‌خانم- مادرم- خود را بازنشسته کردم و اکنون تمام وقتم را به تکیه‌گاه اختصاص داده‌ام.
او به چگونگی برپایی مراسم این تکیه‌گاه در روز چهارشنبه می‌گوید: در اوایل برپایی تکیه‌گاه مراسم در ایام محرم برگزار می‌شد اما یکی از مداحان همین تکیه‌گاه به نام خانم بیرانوند خواب می‌بیند که چهارشنبه‌ها روز زیارتی موسی ابن جعفر (ع) است از آن روز به بعد حالا چندین سال است که روزهای چهارشنبه نیز درب تکیه‌گاه به روی مردم باز است و هر چهارشنبه زیارت عاشورا، دعای توسل و زیارت آل‌یاسین برگزار می‌شود و با استقبال بسیاری از مردم به خصو جوانان روبه‌رو است.
گدازگر درباره ماجرای ماندگار شدنش در این تکیه‌گاه می‌گوید: سال 79 مادرم- خانم زرین‌تاج بسطامی- به شدت مریض شد. در آن زمان من قصد ماندگاری در این تکیه‌گاه را نداشتم اما شدت مریضی خانم بسطامی به حدی بود که برای مداوا راهی تهران شد و تمام برگزاری مراسم روضه را به من سپرد بعد از برگشتن زمانی که دید تمام مراسم تکیه‌گاه مرتب برگزار شده است از من خواست که برای همیشه کنارش بمانم و من هم قبول کردم. بعد از آن مادرم در دهه فاطمیه برای عمل راهی بیمارستان شد و بسیاری از مردم که حاجیه خانم را می‌شناختند به بیمارستان آمدند و برخی خون اهدا می‌کردند و بسیاری از مردم برای سلامتی مادرم دعا می‌کردند.
این خادم تکیه‌گاه می‌گوید: بعد از عمل مادرم در سوم شعبان سال 79 او به کما رفت و من هم پای منبر این تکیه‌گاه به امام موسی ابن جعفر(ع) دخیل بستم و از او خواستم تا واسطه شود و حاجیه خانم زنده بماند و عهد کردم که برای همیشه کنارش بمانم.
وي ادامه می‌دهد: با عنایت خداوند مادرم از کما بیرون آمد و من دو سال در کنارش ماندم. بعد از دو سال به دلیل این که فرهنگی بودم و با امتحانات و تصحیح اوراق روبه‌رو بودم قصد کردم کار تکیه‌گاه را کم کنم و به منزل پدری‌ام برگردم اما از این نیتم چیزی به حاجیه خانم نگفتم. اما یک شب خواب دیدم که باید به عهدم وفا کنم و در کنار مرحوم بسطامی بمانم و او را ترک نکنم.
بعد از این خواب برای همیشه کنار مادرخوانده‌ام ماندگار شدم و خودم را از کار بازنشسته کردم.
گدازگر درباره چگونگی خرید ملک به نام تکیه‌گاه می‌گوید: در ابتدا مادرم از خود منزلی نداشت و اجاره‌نشین بودیم و هر سال باید برای برپایی تکیه‌گاه از این منزل به منزل دیگر جابه‌جا می‌کردیم.
با مادرم مطرح کردم که خانه را به نام مبارکی امام موسی ابن جعفر(ع) خریداری کنیم. من و مادرم وام گرفتم، منزل را فروختم، نزدیک به 15 میلیون هم از نذورات مردم در روز چهارشنبه جمع شد و پدرم نیز برای خریداری منزل کمک کرد. الان نزدیک به 16 سال است که با حقوقم قسط تکیه‌گاه را می‌دهم.
این خادم تکیه‌گاه می‌گوید: در محضر خانه را سند زدیم و زمانی که برگشتم به تکیه‌گاه یک خانم با پوشینه وارد شد و گفت منزل نو مبارک من می‌دانم که منزل را به نام مبارکی حضرت موسی ابن جعفر(ع) خریداری کرده‌ای و قسط اول را در صندوق انداخت و فردای همان روز باز برگشت و قسط دوم را نیز وارد صندوق کرد همان موقع بود که مطمئن شدم تکیه‌گاه نظر کرده است و دیگر نگران اقساط آن نباشیم.
او از کمک‌های مردمی نیز می‌گوید: تمام پرچم‌هایی که اکنون در تکیه‌گاه است متعلق به نذورات مردم است و حتی مغازه‌دار‌های اطراف نیز با اهدا آهن و سیمان در ساختن این تکیه‌گاه کمک کردند.
گدازگر می‌گوید: تکمیل تکیه‌گاه به قدری با برکت انجام شد که در کنار دادن حق‌الزحمه کارگرانی که در آن کار می‌کرد غذای نذری هم درست می‌کردیم. حاجیه خانم در زمان فوتش سه دنگ این منزل را وقف کرد و من هم به دنبال این هستیم که بتوانم کسی را بعد از خودم در این تکیه‌گاه به عنوان جانشینم انتخاب کنم و سه دنگ متعلق به خودم را نیز وقف کنم.
این خادم و محب اهل بیت برای حضورش در تکیه‌گاه شاکر خداوند است و می‌گوید: حضرت موسی ابن جعفر(ع) باعث شد که در این تکیه‌گاه ماندگار شوم و خدا را شاکرم که عمرم در راه اهل بیت گذشته است.
خانم یعقوبی نیز 13 سال است که مداح این تکیه‌گاه است او نیز می‌گوید: ما مداحان این تکیه‌گاه نیز به این مکان مقدس ارادت بسیاری داریم و هر موقع مشکلی برایمان پیش می‌آید به این تکیه‌گاه دخیل می‌بندیم و با دو رکعت نماز و خواندن قرآن آرام می‌شویم.
بارها افراد پریشان حالی سراسیمه به تکیه‌گاه آمده‌اند و با نماز خواند در این مکان آرام‌تر شده‌اند.
او می گوید: در این مکان 25 روز اول محرم روضه برگزار می‌شود و هر صبح نذر، صبحانه به مردم داده می‌شود و روزهای تاسوعا، عاشورا و مراسم شیرخوارگان حسینی با شکوه خاص و استقبال مردمی برگزار می‌شود.
تکیه‌گاه ویژه بانوان است مگر خانمی به همراه همسر خود به غیر از روزهای چهارشنبه وارد تکیه‌گاه شود و دو رکعت نماز بخواند.
این مداح اهل بیت می‌گوید: بارها جوانانی به تکیه‌گاه مراجعه کرده‌اند که از نظر پوشش وضعیت مناسبی نداشته‌اند اما خادمین این تکیه‌گاه با روی باز آن‌ها را پذیرفته و امر به معروف کرده‌اند و بار بعدی با حجابی مناسب وارد تکیه شده‌اند و این بسیار مرا خوشحال کرده است چرا که تاثیر مثبت تکیه‌گاه را بر روی جوانان دیده‌ام.
امیدوارم مکان‌های مذهبی دیگری نیز بر پا شود که جوانان بتوانند در آن‌جا حضور داشته باشند و در مراسم مختلف معنوی شرکت کنند.
