مجتمع کیو سنتر (Q-center) مجتمعی چندمنظوره تجاری، خدماتی، رفاهی و مسکونی ست که پس از سال‌ها کشمکش بر اجرا یا عدم اجرای آن، چند وقتی است ساخت آن با جدیت پیگیری می‌شود.
در رابطه با طراحی معماری و مکان‌یابی این مجتمع، نکات قابل‌تأملی وجود دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
خرم‌آباد علیرغم پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی، امروز مورد هجوم معماری وارداتی و جاه‌طلبانه غربی قرار گرفته است.
اگرچه دنیا با سرعتی غیر قابل‌کنترل، در مسیر توسعه حرکت می‌کند اما طرح‌های غیراصولی را نمی‌توان منطبق بر توسعه شهری و نشانه پیشرفت شهر تلقی نمود. آن‌ها، طرحی که نیم‌نگاهی به پیشینه ارزشمند خرم‌آباد و معماری غنی ایرانی-اسلامی نداشته، حتی در نماسازی و تزئینات!
آیا مدنظر طراح این سازه، مکان ساخت آن مهم بوده، اینکه بناست این سازه خرم‌آباد، تهران و یا حتی پاریس ساخته شود؟!
آیا بومی‌سازی که سبب ایجاد حس تعلق و خاطره سازی در فضای معماری می‌گردد، در فرایند طراحی این بنا به چشم می‌خورد؟ و مردم خرم‌آباد می‌توانند با آن به‌عنوان فضایی معمارانه و منطبق با اصول فرهنگی منطقه ارتباط برقرار کنند؟
در رابطه با مسائل ترافیکی همان‌طور که همشهریان عزیز خرم‌آبادی هر روز شاهد آن هستند، منطقه کیو به علت تمرکز فضاهای تفریحی، خدماتی و رفاهی (شهربازی، پارک و دریاچه کیو، هتل، رستوران و فست فود ها و...) که در این منطقه قرار گرفته‌اند بار ترافیکی سنگینی را مخصوصاً در ایام تعطیل متحمل می‌شود و این نقطه از شهر در بعضی ایام به گره ترافیکی عظیمی بدل می‌گردد.
حال تصور کنید با ساخت این مجتمع چندمنظوره و اعمال چندین برابری بار ترافیکی، چه بر سر این منطقه خواهد آمد؟! بی‌شک سایه سنگین این دو غول فولادی و شیشه‌ای بر پارک و دریاچه زیبای کیو نیز سنگینی خواهد نمود.
طرح‌های شکست‌خورده حاصل تفکرات جاه‌طلبانه:
تفکرات ساخت مجتمع‌های عظیم، بدون نیازسنجی‌های لازم که شاید تنها هدف آن نمایش قدرت اقتصادی و مالی یک شهر و یا یک کشور باشد، بارها و بارها در دنیا تکرار شده و در اکثر موارد این تفکرات با شکست مواجه شده است.
همچون: "شاندیگار هند" که توسط یکی از بزرگ‌ترین معماران دنیا به نام "لوکوربوزیه" طراحی و ساخته شد و از آن به عنوان شکست ایدئالیسم مدرنیته یاد می‌شود، یا شهر "دبی"، شهری بی‌هویت با ساختمان‌های بتنی، شیشه‌ای و فولادی سر به فلک کشیده که اُرنامنتالیسم افراطی را به اوج خود رسانده، از نمونه‌های شکست‌خورده این‌گونه تفکرات جاه‌طلبانه‌اند.
رویکرد کارشناسانه برای تغییر سیمای شهری:
حال که مسئولین محترم استانی بیش از پیش قدم در راه توسعه و پیشرفت استان نهاده‌اند، بهتر است بدون شتاب‌زدگی و با اندکی تأمل و نیازسنجی‌های منطقه‌ای لازم با استفاده از رویکردهای علمی کارشناسان مختلف، در انتخاب طرح‌هایی که سیمای شهر را تغییر می‌دهند و تأثیرات فراوانی در تعاملات منطقه خواهند داشت دقت و برنامه‌ریزی اصولی‌تری داشته باشند که این‌گونه طرح‌ها همچون نگینی بر چهره شهر خرم‌آباد بدرخشد نه اینکه زخمی باشد بر پیکر این شهر.
چرا که خرم‌آباد با داشتن پتانسیل‌های بی‌نظیرش، خود بستری مناسب برای این‌گونه طراحی‌هاست.
حسین فلاح‌کردی-کارشناس ارشد معماری-مسوول خانه معمار لرستان