موج انتقادات در همان روزهای نخستین آغاز به‌کار کابینه دولت، رییس جمهوری را در برگرفت.

میانگین سنی بالای دولت آن روزها نگرانی بی‌شماری را برای دوستداران دولت یازدهم پدید آورد.

این نگرانی‌ها به صحن علنی مجلس هم کشیده شد و خیلی‌ها در همان روزهای نخستین علی‌رغم همگام بودن با دولت ساز مخالف زدند و اعتراض خویش را از انتخاب وزراء حسن روحانی اعلام کردند.

اعتراضاتی که انتظار می‌رفت تجدیدنظر رئیس‌جمهوری را در پی داشته باشد اما با گذشت مدت زمان نه چندان طولانی مشخص شد چندان خریداری نداشته و حسن روحانی بی‌تفاوت به آنان تمام‌قد از وزرایش دفاع می‌کند.

 اکنون با گذشت تقریباً عمر 4 سال دولت خانه تکانی روحانی آغاز شده است.

خانه‌تکانی دیرهنگام رئیس‌جمهوری از کابینه موجب شگفتی همان معترضین شده و اکنون همانا که خواهان تغییرات بودند؛ مدافع وزرای مستعفی شده و این اقدام روحانی را چندان به صلاح نمی‌دانند.

گرچه هنوز علت اصلی این استعفاهای پی‌درپی مشخص نیست و کارشناسان از عزل محترمانه این استعفاها نام می‌برند اما گویا عملکرد برخی وزراء دیگر تاب و تحمل رئیس‌جمهوری را هم طاق کرده است؛ به‌نحوی‌که وی دیگر حاضر نیست با برخی از آنان این چندماهه باقی‌مانده را سر کند.

از دیگر سو کارشناسان این عزل‌ها را نوعی تاکتیک ریاست جمهوری برای به دست آوردن دل دوستداران دولت که طی این سال‌ها رنجیده‌اند می‌دانند.

مجلس اما یکی از رو دست‌خورده‌های تاکتیک ریاست جمهوری است.

چند صباحی می‌شود که طرح استیضاح وزراء ورزش و جوانان و آموزش و پرورش روی زبان نماینده‌هاست حال که می‌رفت تا این استیضاح جامه عمل بپوشد به ناگاه استعفا فانی و پذیرش آن از سوی ریاست جمهوری نمایندگان و مجلس را غافلگیر کرد.

تاکتیکی که زوایای بیشتر آن در روزهای آتی نمایان خواهد شد.

اما آنچه مهم به نظر می‌رسد این است که آیا هدف دولت از این عزل‌ها خاموش کردن موج اعتراضات از عملکردش است یا اینکه با این عزل‌ها نمی‌خواهد پای دولتیان به مجلس باز شود و بهارستان‌نشینان برای پاستور تصمیم بگیرند.