مردم خرم‌آباد از سفر دکتر روحانی آن‌چنان که انتظار می‌رفت استقبال درخوری نشان ندادند. گواه این مدعا خیابان‌های خلوت و ورزشگاه نه چندان شلوغ شهر بود.
باید ریشه‌ی این رفتار را پی‌گیری و جستجو کرد؛ چرا مردم لرستان که همواره به مهمان‌نوازی و خون‌گرمی شهره می‌باشند. بايد ديد چرا این چنین واکنشی نسبت به حضور دکتر روحانی در لرستان از خود نشان دادند.
رئیس‌جمهورهای دوره‌های مختلف چندين بار به لرستان سفر کرده‌اند و گاه یک رئیس‌جمهور در زمان ریاستش برای چند بار از این استان دیدن کرده است.
هر بار چنين سفري اتفاق افتاده، مردم در جمعیت انبوه و صف‌های دراز به استقبال او رفته‌اند و مشتاقانه به سخنانش گوش جان سپرده‌اند. گفته‌ها را قبول داشته‌اند و نزد خود آینده‌ای خوش را در پشت آن حرف‌ها برای رشد و توسعه و ترقی این دیار تعبیر کرده‌اند. هنگامی که دوران ریاست جمهوری هر یک به پایان رسیده و سکان هدایت را به رئیس‌جمهور بعدی داده است، تنها مردم مانده‌اند و رویای خوش آن گفته‌های تحقق نیافته و در حد شعار مانده!
برآیند آن رفتار، امروز سبب شده است مردم دیگر نسبت به حضور مسوولان در لرستان بی‌تفاوت باشند و همه را یکی بدانند. نه امید دارند نه علاقه! نه اشتیاقی مانده و نه باوری! اگر واکنشی این‌چنین سرد از خود نشان دادند باید علت را جويا شد که چرا این گونه رفتاری از خود بروز دادند؟!
واقعیت این است که خرم‌آباد بیش‌ترین رشد و ترقی خود را در زمان استانداري به نام ابراهيم فرحبخشیان طي سال‌هاي 1353 تا 1355 به چشم دیده است. در دوره استانداري اين شخص، تقريباً تمامي صنايع كنوني شهر خرم‌آباد نظير مجتمع كشت و صنعت و مجتمع گوشت، يخچال‌سازي، پارسيلون و ... راه‌اندازي شد.
پس از آن، اين صنايع افزوده كه نشدند هيچ، يك به يك نيز تعطيل شدند! به همين دليل خرم‌آبادی‌ها نسبت به اكثر مسوولان ديارشان بی‌اعتماد شده‌اند. گوش‌شان از حرف‌ها و وعده‌ها پُر است. فقط شنیده‌اند، اما عمل ندیده‌اند.
این قوم چند هزار ساله، هماره و هر زمان که برای خاک پاک ایران احساس خطر کرده‌اند به دفاع از خاک و ناموس برخاسته‌اند و از دیگران پیش‌گام‌تر بوده‌اند؛ اما تنها پسوند «قوم غیور» را به عنوان جايزه یدک کشیده‌اند! در حالی که استفاده‌های اقتصادی و رفاهی را از آن‌ها بهتران برده‌اند.
این قوم غیور طی 10 سال گذشته، صدرنشین ليگ بیکاری و محرومیت در کشور بوده‌اند و آن جوانان غیور، امروز با مشکلات اساسی دست و پنجه نرم می‌کنند. همان طور که گفته شد، لرها امتحان خود را بارها پس داده‌اند و تنها قومي بوده‌اند كه در تاريخ ايران تجزيه‌طلب نبوده و در حفظ تماميت عرضي كشورمان ايثار كرده‌اند.
حال این کم‌توجهی به حضور رئیس جمهوری را باید در شکم‌های گرسنه مردم، سیر صعودی فحشا و بيماري‌هايي مانند ايدز، ازدواج‌های نا‌موفق و طلاق‌هاي فراوان، فقر، اعتیاد بالای جوانان، بیکاری غیر قابل وصف و نداشتن قدرت خرید در مردم اين ديار دانست. در حقيقت آن‌ها، آيينه مسوولان ديارشان هستند...
این بی‌تفاوتی، علاوه بر مردم، در چهره شماري از نخبگان اين ديار نيز هويداست، آن‌ها سرخورده از چینش و گزینش مدیران فعلی استان هستند که تا دیروز، برخي سینه‌چاک دولت آقای احمدی‌نژاد بودند و امروز در صدد چسباندن صورتک بر چهره هستند بلكه از اسب مراد پايين نيافتند.
بايد پذيرفت دولت قبلي بستری فراهم کرد که نتیجه‌اش را امروز به روشنی می‌بینیم: حال که اعتدال روی کار آمده است، ملت آن را نامتعادل می‌بیند!
اهالي لرستان چپ و راست‌شدگان تصمیمات نابخردانه‌ی افراطیون چپ و راست هستند و دولت باید بسیار تلاش کند تا بتواند آن اعتماد از دست رفته را دوباره بین آن‌ها به دست آورد و در صورت ادامه اين روند، بازنده‌ي این قضایا علاوه بر مردم، دولت‌مردان نيز هستند...
ارسال کننده: امین ماسوری
