این روزهای پایانی سال که برای خرید شب عید بازار رونقی گرفته است، شاهدیم که به طول تمام شهر خرم‌آباد، بساط دست‌فروشان پهن شده است!
تمام کشور، در شب عید دست‌فروشی رونق دارد ولی در خرم‌آباد اوضاع به صورت دیگری است. پیدا کردن جا در پیاده‌روهای خرم‌آباد از گرفتن تراکم غیرقانونی و اضافه‌ساخت دشوارتر شده است. به جز درصد بسیار پایینی از این جمعیت کثیر، همگی یا بیکارند یا شغل‌های فصلی دارند. البته به قولی این تعداد کسانی هستند که روی دست‌فروشی دارند و این کار را که بسیار شرافت‌مندانه نیز هست، عار نمی‌دانند. ولی آیا واژه شرافت‌مندانه را می‌شود در مقابل آمارسازی به کار برد؟
در میانه‌ي امسال، مرکز آمار ایران نرخ بیکاری را در استان‌های کشور اعلام کرد و لُرستان پس از سال‌ها یکه‌تازی در بیکاری به میانه‌های این جدول صعود کرده بود. پس از اعلام این آمار بود که مسئولان استان با گردن افراشته از زحمات فراوان خود برای رسیدن به این نتیجه صحبت می‌کردند...اكثر رسانه‌های نوشتاری و مجازی هم مانند همیشه، بدون تحقیق و کنجکاوی سخنرانی‌های مدیران دولتی را بازنشر می‌کردند. توقعی از مدیران نیست چون کسی ماست خود را ترش نمی‌داند ولی رسانه‌ها چرا باید بدون دليل و مدرك، خبرهاي گل و بلبل از لرستان مخابره كنند؟
وظیفه رسانه پرسش‌گری و بازتاب حقیقت است نه تایید کورکورانه! طي این چند ساله نه تنها کارخانه‌ای با اشتغال‌زایی بالا در این استان افتتاح شده بلکه روز به روز از تعداد کارگاه‌های صنعتی استان نيز کاسته شده و صاحبان آن‌ها یا پایتخت‌نشین می‌شوند یا سرمایه‌ی خود را در بانک سپرده می‌گذارند و كارگران آن‌ها نيز هر ماه چند روز درب استانداري يا ارگان‌هاي ديگر تجمع كرده و تقاضاي حقوق معوقه خود را مي‌نمايند.
چند ماه قبل یکی از مدیران صنعتی استان در جريان سخنرانی به ساخت و راه‌اندازی پتروشیمی خرم‌آباد با تكيه بر اشتغال‌زایی بالا اشاره کرد، ولی توضیح نداد که این شغل‌های ایجاد شده چه ربطی به این استان دارد، چون از نگهبان و آبدارچی تا مهندسین این مجتمع صنعتی اكثراً از استان‌های دیگر به خرم‌آباد آمده و مشغول به کار شده‌اند.
نشانه‌های زیادی از اشتباه بودن این آمار را می‌شود هر روز دید. لرستان در آمار مهاجرت، اگر رتبه نخست را نداشته باشد یکی از 3 استان اول كشور است. بدون تردید درصد بالایی از این مهاجرت جهت یافتن فرصت‌های شغلی و فرار از بیکاری است. بعضی مسائل هر چند هم که ناخوشایند باشد تا مطرح نشود نمی‌توان راه حلی برای آن‌ها پیدا کرد، مانند صف‌های طویل هم‌استانی‌ها در کنار خیابان‌های پایتخت که واقعاً آزاردهنده هستند و مسبب پدید آمدن ناهنجاری‌ها و بدبینی‌های زیادی نسبت به مردم لرستان شده است.
سر کردن در زباله‌ها برای تفکیک پلاستیک و فلز آن، در مرکز استان تبدیل به یک شغل شده است. فارغ‌التحصیلان کارشناسی و ارشد آموزش عالی، سقف آرزوهای خود را جا شدن در یکی از خطوط مسافرکشی داخل یا خارج شهر می‌بینند به طوری که گاهی به نظر می‌آید تعداد خودروهای مسافرکش از تعداد مسافران بیش‌تر است.
در خیابان‌های اصلی خرم‌آباد هرچند متر یک ترازوي وزن‌كشي و چند پسر بچه را می‌بینید که در سرما و گرما منتظر دشت روزانه نشسته‌اند.
بیکار بودن فقط به در نیاوردن دستمزد و تامین نشدن از لحاظ اقتصادی ختم نمی‌شود بلکه زمینه را برای اعتیاد و بزهکاری گوناگون آماده می‌کند. شاید جواب این آمارسازی‌ها را آن‌جا بیابیم که چرا آمار اعتیاد و طلاق را مسئولان اعلام نمی‌کنند؟ احتمالاً در صورت اعلام آمار اعتیاد معادله‌های جدول بیکاری به هم خواهد خورد، چون ثابت شده است میزان بیکاری در یک جامعه با نرخ اعتیاد رابطه مستقیم دارد.
آیا مسئولين دولتي با بالا و پایین کردن فلش‌های آماری می‌خواهند معضل بیکاری را روي كاغذ حل کنند؟ این قبیل آمارها در زمان دولت سابق که بيش‌تر اداره امور بر مدار پرده‌پوشی می‌چرخید، خیلی حساسیت‌زا نبود، ولی از دولتی که ادعای
قانون‌مندی و اعتدال دارد و در عمل هم به آن سو گام برداشته انتظاری غیر از این می‌رود. بهتر است برخي مسئولان کشوری و استانی به‌جای پاک کردن صورت مسئله به فکر راه چاره باشند تا دیگر مجبور نشوند برای سرپوش گذاشتن به مشکلات اقتصادی و معضلات اجتماعی، نقش مار بکشند و آمار را دست‌کاری کنند.محمد پورخداداد / خرم‌آباد