وحید حاج سعیدی: اقتصاد آبی ( اعم از آب شیرین یا شور) یکی از محرکهای اصلی توسعه شهری و روستایی و حاکمیتی محسوب میشود که میلیونها شغل مستقیم و غیر مستقیم را در حوزههای وابسته به آب مانندکشاورزی، دامپروری، شیلات، صنعت، ورزش، گردشگری و کشتیرانی ایجاد میکند.
ارزش اقتصاد آبی بیش از ۵/۱ تریلیون دلار در سال در سطح جهان تخمینزده میشود که بیش از ۳۰ میلیون شغل ایجاد میکند و منبع حیاتی پروتئین را برای بیش از سه میلیارد نفر تأمین میکند.
![](/images/1402/Saeidii_1.jpg)
از سویی آب بهعنوان یک حلقه ارزشمند در زنجیره تولید، نقش مهمی در تولید محصولات (کشاورزی، پتروشیمی، فولاد و... ) دارد و دسترسی آسان به منابع آبی میتواند هزینههای تولید را به مقدار زیادی کاهش دهد. در بخش کشاورزی بهینهسازی مصرف آب و حفاظت از منابع آبی پایدار سبب افزایش تولیدات کشاورزی و دامپروی و به تبع آن امنیت غذایی شده، بهطوری که مازاد تولیدات کشاورزی و فعالسازی صادرات محصولات کشاورزی علاوه بر ارزآوری سبب انباشت سرمایه ملی نیز میشود.
با وجود ارتباط تنگاتنگ آب با صنعت و کشاورزی و دامپروی، نقش آب در مقولات اجتماعی نیز قابل اعتنا و پر رنگ است.
ورزشهای آبی و گردشگری مبتنی بر آب همه ساله در دنیا، میلیاردها گردش مالی به همراه دارد که علاوه بر چرخش چرخ اقتصاد در کاهش آسیبهای اجتماعی و غنیسازی اوقات فراغت نیز نقشی اساسی بازی میکند.
فی المثل در دنیا ماهیگیری علاوه بر اینکه در رده دامپروری ردهبندی میشود، به عنوان یک ورزش و تفریح نیز محسوب میشود و چرخ صنعتی جداگانهای را با ایجاد هزاران شغل در بحث تجهیزات، ملزومات و ادوات ماهیگیری ورزشی و تفریحی، به حرکت در میآورد.
در حقیقت چند وجهی بودن کاربرد آب و نقش تأثیرگذار آن در بسیاری صنایع بشر را وا میدارد که بر داشتن نگاه جدی به اقتصاد آبی و ایجاد اشتغال و به حرکت در آوردن چرخههای متعدد تولید، همزمان به حفظ زیست بوم کره زمین در کنار حفاظت از منابع آبی پایدار و موقت، توجه جدی داشته باشد. این روند نیازمند آموزش و توسعه رویکردهای متعادل در استفاده از اکوسیستمهای طبیعی مرتبط با آب در صنایع مختلف است. آب را قدر بدانیم.