«رضا حسنوند» شاعر لرستانی معروف و متخلص به «شوریده لرستانی» متولد 1346 شهر الشتر است. او اولین شاعری است که شعر لکی را در قالب رباعی به رشته تحریر درآورد و به عنوان پدر شعر لکی مشهور شد. شاعر لکزبان لرستانی ساکن شهرستان سلسله میباشد که آثار بزرگی را در حیطههای ادبی خلق کرده است.
حسنوند در گفتوگو با همشهری به شاگردیاش نزد شفیعی کدکنی و زرین کوب اشاره میکند و میگوید: 30 سال است که در قالبهای مختلف شعر میگویم، مثنوی، غزل، دوبیتی و رباعی، فرقی برایم نمیکند تمامی این قالبها را دوست دارم از همه شعرای گذشته خوشم میآید و در کل شعرهایی میگویم که کمال انسان در آنها مطرح شود. دوست دارم مخاطبم با خواندن شعرهایم رفعت و برتری پیدا کند.
پدرش حافظ کل شاهنامه و شاعری محلی سرا بود و به گفته خودش در خانوادهای شاعرپیشه متولد شده است. وی دراین باره اظهار میکند: از همان دوران دبستان توانایی سرودن شعر را داشتم، اما کسی استعدادم را کشف نکرد. سال 1365 در یک مسابقه شعر کلاسیک شرکت کردم و در استان رتبه اول و در کشور هم مقام دوم را به دست آوردم که شروعی بود برای اینکه من به طور رسمی شعر سرودن را آغاز كنم.
این شاعر درباره کتابها و مجموعههای شعریاش میگوید: کتاب زبانشناسی واژگان لکی و فارسی که هماکنون در کتابخانه تخصصی ایران است، مجموعه شعر آرزوی وحشی، کتاب لغتنامه زبان لکی، دو مجموعه شعر فارسی و لکی، مجموعه مقالات زبانشناسی با عنوان تبارهای گمشده، مجموعه نیلوفران خواب و مجموعه لکی گلاره از آثار چاپ شده من هستند. البته چند مجموعه دیگر هم آماده چاپ دارم که به دلیل مشکلات مالی تاکنون موفق به چاپ آنها نشدهام.
حسنوند که مدرک کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران را دارد، در جشنوارههای مختلف استانی و کشوری رتبههایی کسب کرده است. خودش در این باره میگوید: در مسابقات سراسری شعر بسیج غرب کشور در چندین مرحله به عنوان نفر اول انتخاب شدم. در جشنواره شعر دفاع مقدس کرمانشاه هم رتبه هایی کسب کردم و در جشنوارههای استانی مقامهایی را به خودم اختصاص دادم. شوریده لرستانی تخلص رضا حسنوند در اشعارش است، دراین باره میگوید: روح انسان همیشه حیران و سرگردان است و همین دلیل انتخاب من بود. لرستان جغرافیای سیاسی و نژادی من است و این مساله باعث شد كه برای تخلصم شوریده لرستانی را انتخاب كنم. این تخلصی است که در لرستان جاافتاده و بیشتر مردم من را با این نام می شناسند تا رضا حسنوند. حسنوند در لرستان به عنوان پدر شعر لکی مشهور است و دلیل آن هم اختراع الفبای لکی است که توسط او انجام شد. وی درباره این الفبای منحصربهفرد لکی در استان اظهار میکند: هر واژه لکی که که به زبان بیاید من آن را به نگارش درمی آورم به طوری که به جرات می توانم بگویم اگر شخصی پیدا شود و واژه ای لکی را بگوید كه من نتوانم آن را به نگارش دربیاورم نزد من جایزه دارد. من می توانم واژگان لکی را به گونه ای به نگارش دربیاورم که طایفه، تیره و حتی محله شان هم مشخص شود.
شاعر شوریده لرستانی در حیطه طنز هم دست به قلم است اما خودش معتقد است که طنزش با نگاه به اصلاح جامعه تحریر میشود و هدفش تنها خنداندن مردم نیست. وی رمز موفقیتش در هنر را پشتکار، توانمندی و تسلط بر زبان لکی و فارسی میداند و میافزاید: داشتن خمیرمایه برای بیان حرف هم جدا از استعداد ذاتی شاعرانهام از دیگر دلایل موفقیتهایم است.
حسنوند دغدغهاش شبیه دغدغههای بسیاری از هنرمندان جامعه است، درگیریهایی که امرار معاش برایشان به وجود میآورد و امید به خلق هنر را در آنها کمرنگ میکند. در اینباره میگوید: هنرمندان در مسیر نگاه مسئولان نیستند و امروزه در مراسم و مناسبتهای مختلف از آنها استفاده ابزاری می شود. این روزها هنر هیچ خریداری ندارد. با توجه به این مطلب که هنر اقتصادی نیست بلکه کاری فرهنگی است، بنابراین هنرمند تا زمان خلق یک اثر عامه پسند از فعالیتهای اقتصادی درآمدزا جا میماند. مردم و مسئولان تنها یک روی زندگی هنرمندان را میبینند و از مشغله ها و گرفتاریهای معیشتی آنها خبر ندارند.
جایگاه شعر الشتر از دیدگاه این شاعر لرستانی تا جایی ارزشمند است که این شهر را زادگاه بیشتر مشاهیر غرب کشور عنوان میکند. وی شعر را آمیخته با زندگی مردم الشتر عنوان میکند و ادامه میدهد: الشتر از جمله شهرستانهای لک زبان استان است که به جهت غنی بودن زبان و ادبیات، از توانمندیهای فوق العادهای در زمینه شعر و شاعری برخوردار است. رشد و توانمندیهای شاعران این دیار به گونهایست که تغییر همه جانبه در نوع شعر آنها از گذشته تا به حال قابل احساس است. از جمله این شاهران می توان به «ملاحق علی سیاهپوش» اشاره کرد.