در فوتبال کشور قشری که بیشترین زحمت را متحمل میشوند و همیشه نوک پیکان انتقادات به سمت آنها نشانه میرود، داوران هستند!
داورانی که بیریا و با صداقت کامل در عین کمتوجهی مسوولان و هواداران در همه حال در خدمت فوتبال بوده و هستند.
سهراب مالمیر یکی از داوران برجسته و ملی فوتبال کشور و هیات فوتبال استان لرستان میباشد كه به سراغ او رفتیم تا جویای احوال او باشیم و از وضعیت داوری در لرستان مطلع شویم.
وي که همیشه تبسم بر لبانش جاری است این بار نیز با گشادهرویی توضیحات جامعی در اين زمينه به ما داد:
داور خندان فوتبال لرستان در ابتدا معرفي خود را این چنین آغاز ميكند: سهراب مالمیر متولد 1349. در محله پشت بازار خرمآباد به دنیا آمدم. دوران نوجوانی در کوچه پس کوچههای محله، فوتبال را با توپ پلاستیکی آغاز كردم و بعدها سعید رستمی دبیر هیات فوتبال که مشوقم بود، مرا را وارد تیمهای فوتبال کرد.
زمانی که فوتبال میکردم در تیمهای آموزشگاه شهید قربانینسب، جوانان استان، پاسارگاد، تلاش و ... در پست دفاع چپ در خدمت فوتبال شهرم بودم تا سال 66 که از ناحیه پا دچار آسيبديدگي شدم توسط حاج پرویز جایدری به جرگهي داوران فوتبال خرمآباد و لرستان پیوستم.
این داور با تجربه لرستانی سطح داوری خود را بالا عنوان کرد و افزود: در سال 68 کلاس درجه 3 داوری، سال 73 کلاس درجه 2، سال 74 کلاس درجه يك و در سال 90 کلاس داوری درجه ملی را پشت سر گذراندهام و هم اکنون با کمک اساتیدی چون پرویز جایدری، فتحالله کریمی، مرحوم عبدالرضا نصرالهی، احمد ابهران، مسعود عنایت، قدرتالله کاوه و عبدالله باعزم، از داوران درجه ملی کشور به حساب میآیم.
عضو اصلی کمیته داوران هیات فوتبال استان و رئيس كميته داوران شهرستان خرمآباد مهمترین قضاوتهای خود را بازی پرسپولیس تهران با منتخب لرستان، مس کرمان با مسعود هرمزگان، ماشینسازی تبریز با کشت و صنعت شوشتر و چند مورد دیگر عنوان نمود.
سهراب مالمیر یکی از خاطرات جالب خود را این چنین بیان نمود: سال 1373 که رییس کمیته داوران استان مرحوم عبدالرضا نصرالهی بود، تعداد داوران کم بود به همین دلیل هم داور وسط و هم کمکداوری میکردیم. در یک بازی حاج علی ایمانی داور وسط بود و بنده کمک داور، آقای نصرالهی قبلاً گفته بود یک بازی مالمیر سوت بزند و یک بازی ایمانی، در آن بازی من کمکداور بودم و قرار بود بازی بعدی سوت بزنم. در این حین ایمانی در وسط زمین زیاد فعالیت و جنب و جوش نداشت در وسط نیمه از او پرسیدم چرا تحرک نداری؟ در جوابم گفت: انرژیام را برای بازی بعدی گذاشتم! غافل از این که بر اساس اعلام رییس کمیته داوران، بازی بعدی را بنده قرار بود سوت بزنم ولی از آنجایی که ایمانی پیشکسوت ما بود و احترام ايشان واجب، بنده سکوت کردم و بازی بعدی را هم کمکداوری بودم و به او چیزی نگفتم. الآن هم خيلي خوشحال هستم كه اين كار را كردم.
از خاطرات دیگر هم باید به داوری به اتفاق بهمن محمدیپور در اوج گرما به سال 1373 یا 74 در مسابقات جنوب کشور اشاره کنم که برنامهریزیهای غلط مسوولین فدراسیون باعث آن شد. واقعاً قضاوت در آن شرايط دشوار است ...
این داور با تجربه از قاطعیت در قضاوت خود سخن به میان آورد و گفت: ما مجری قانون هستیم و در زمین مسابقه به هیچ وجه حق کسی را به کسی ندادم حتی در یک مسابقه که من سوت میزدم برادرم در یکی از تیمها بازی ميکرد. در یک صحنه که بنده متوجه نشدم از جانب برادرم که بازیکن بود حرکتی سر زده بود که کمک داور متوجه شد و به من اطلاع داد و سریعاً برادر خودم را هم از زمین بازی اخراج کردم چرا که در زمین مسابقه میبایست با تمام توان و سعی عدالت را اجرا کنیم.
مالمیر حقالزحمه داوری را ناکافی دانست و اظهار داشت: در مقابل سختیهای داوری در استان حقالزحمهای که پرداخت میشود جوابگو نیست ولی ما با تعصب و علاقهای که به قضاوت داریم در این عرصه هستیم و به فعالیت ادامه خواهیم داد.
اين داور ملي فدراسیون در خصوص سطح داوری در استان گفت: خوشبختانه طي این چند سال با کمک شمساله خنجری توانستهایم کلاسهای آموزشی زیادی برگزار نماییم. در این مدت داوران جوان و تحصیلکرده زیر 25 سال آموزشهای لازم را دیدند و در لیگهای مختلف کشوری مشغول فعالیت هستند. در حال حاضر در حدود 15 داور ملی و 25 داور درجه يك فدراسیون داریم. در حدود 10 کلاس آموزشی ارتقا سطح داوری در استان برگزار نمودیم از جمله داوران برجسته كنوني در استان میتوان از جلال چراغی، علی صباحی، حسین عیسیوند، مهدی معماری، آیت صادقی و ... نام برد.
مالمیر در پايان از همه کسانی که برای وی زحمت کشیدند خصوصاً پرويز جایدری، عبدالله باعزم، فتحالله کریمی، نبی دالوند، عبدالمحمد حجتی، حسين فهیمی، مرحوم عبدالرضا نصرالهی، بهمن محمدیپور و قدرت کاوه تشکر و قدردانی نمود.
منتشر شده در روزنامه خبر ورزشی (ضمیمه لرستان)
بازنشر در پایگاه خبری یافته