در بخش اول به ميزان سرانه فضای ورزشی استان لرستان پرداختیم. در این بخش قصد مقایسه این سرانه با میزان استاندارد بینالمللی و فضای فعلی و تعریف شده در کشور را داشتیم که تا به این لحظه اطلاعات سرانه استان از سوی اداره كل ورزش و جوانان به صورت رسمي دست ما نرسیده است!
بنابراین: دست ما کوتاه و خرما بر نخیل!
ناگزیر ادامه این مطلب را به بعد موکول کرده و به مناسبت پايان يافتن فصل تابستان به فعالیتهای ورزشی در این فصل ميپردازيم بلكه جمعبندي كلي براي اوقات فراغت نونهالان و نوجوانان در سال بعد داشته باشيم.
بحث برنامهریزی؛ خصوصاً از نوع ورزشی آن، سالهاست که مورد بحث محافل ورزشی است اما همیشه از نبود برنامهریزی درست، تیمهای ملی و باشگاهی ما در هر سطحی کم متضرر نشدهاند!
هر کدام از مسوولان مربوطه هم طبق معمول گناه را به گردن کسی دیگر انداختهاند تا آب از آسیاب بیافتد و روز از نو و روزی از نو!
متاسفانه هیچگاه نتوانستهایم یا نخواستهایم از این اشتباهات درس بگیریم و زحمات ورزشکارانمان را نادیده انگاشتهایم!
اما از بعد ملی و بینالمللی که بگذریم، عدم برنامهریزی صحیح در فصل تابستان برای ردههای سنی نیز در نوع خود مهم و حیاتی است. چنانچه با تمام شدن سال تحصیلی هر ساله شاهد هجوم دانشآموزان و دانشجویان به باشگاهها و سالنهای ورزشی هستیم، از طرفی دغدغهی اصلی خانوادهها علاوه بر سرگرم کردن فرزندانشان؛ تمایل به يافتن ورزش مورد علاقه و باشگاهي قابل اطمینان است. اما تا چه حد در این کار موفقاند را شما بهتر میدانید!
در برابر این تمایل؛ مسوولیت متولیان ورزش استان بیش از سایر فصول سال مشخص میشود، چرا که همیشه بحث آموزش، برنامهریزی و استعدادیابی به تابستان موکول میشود!
متاسفانه در این سالها عدم اطلاع رسانی و اطمینان سازی از سوی مسوولان ذیربط، نتوانسته لرستان را از این پتانسیل غنی خود در حد شایستهای سیراب کند و جان تازهای به ورزش نیمهجان لرستان بخشد.
کمبود این مساله تا جائی است که همچون گذشته، ستارههای ورزشی این استان که به صورت کاملاً تصادفی در مسیر قهرمانی قرار میگیرند؛ در سالهای بعد نیز به ناچار در استانهای دیگر به ورزش حرفهای خود ادامه میدهند.
همین موضوع خود مصداق واقعی عدم برنامهریزی صحیح و مدون؛ حداقل برای 3 ماه از سال است!
بد نيست در مورد سالنهایی که به بخش خصوصی واگذار شده است نيز اشارهای هر چند کوچک داشته باشم که از سوی جوانان به صورت خودجوش در طول هفته یا ماهانه اجاره پرداخت ميشود و این هزینه بدون آیندهنگری و نظارت از طرف متولیان ورزش صورت ميپذيرد.
حال به این موضوع که اغلب این سالنها فاقد رختکن؛ نور مناسب، سرویس بهداشتی و نظافت کافی هستند فعلاً کاری نداریم؛ چرا که خود بحثي مفصل ميطلبد. البته در این کمبودها دیگر باشگاهها همچون: رزمی، کشتی و پرورش اندام تا حدودی مشترکاند!
دیگر رشتهها نیز که به حق از نبود جا و یا نامناسب بودن فضای ورزشیشان گلهمند هستند که ضرورت کمیتهای تخصصی برای رفع این نقایص؛ حداقل برای این امکانات و فضاهای محدود، از سوی مسوولان مربوطه طلب میکند. امری که تا به حال مشاهده نشده است! مؤید این مطلب دغدغه چند ماههی نگه داشتن یک تیم فوتبال است!
منحیثالمجموع هیاتها و به طبع مسوولان اجرایی ورزش استان باید سعی در مهیا کردن امکانات به نحو شایسته؛ و تلاش در جهت هر چه بهترشدن شرایط( از لحاظ کمی و کیفی) داشته باشند. در این بین نباید سلایق و سنین مختلف را از یاد برد. یادمان باشد: همان طور که به کثرت و علاقه ورزشکاران توجه میشود باید به موقعیت و مدالآوری دیگر رشتهها هم توجه کافی داشته باشیم؛ رشتههایی که با مدالهای رنگارنگ همهساله نام لرستان را در میادین ملی و بینالمللی زنده نگه داشتهاند.
امیدواریم در بعد برنامهریزی مدیریتی و آموزشی؛ ورزش لرستان گامهای بلندی را بردارد(حداقل برای 3 ماه تابستان) امری که فواید آن طی سالهای آتی به خود ما برمیگردد. تا مجبور نباشیم هر ساله در اوایل تیرماه به "چهکنم چهکنم" بیافتیم!