آرش کاظمی: آنچه که تحت عنوان آمارحضور مسافر، صنعت توریسم و رونق گردشگری در لرستان گفته می‌شود اشتباه محض است اصولاً بین گردشگر یا همان توریست و مسافر تفاوت بسیار است.
توریست به کسی اطلاق می‌گردد که برای بازدید از اماکن تاریخی و طبیعی و یا به قصد سیاحت و تفریح به منطقه‌ای برنامه‌ریزی و سفر می‌کند مسافر برای مقصد خود و مکان‌های جذاب پیش روی خود مانند توریست برنامه‌ریزی نمی‌کند.
او بلیتی با تاریخ ورود و خروج تعیین شده ندارد. مسافران از جاذبه‌های توریستی و نشانه‌های تاریخی بازدید می‌کنند، اما آن‌ها فقط از این مکان‌ها عبور می‌کنند در حالی که توریست‌ها برای جزئیات سفر خود برنامه‌ریزی می‌کنند و اغلب همراه یک تور با راهنما به‌قصد صرفه‌جویی در زمان و دیدن همه چیزهای مهم محل، به سفر می‌روند.
به‌طور خلاصه توریست در طول مدت سفر بابت دریافت خدمات پول پرداخت می‌کند این پرداخت‌ها شامل هزینه هواپیما، حمل‌ونقل عمومی، هتل، استراحتگاه، رستوران و غذاخوری، خرید از بازار، و ... هست.
توریسم به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها، خدمات و صنایع می‌گویند که امکانات مسافرت را فراهم می‌آورند که شامل امکانات حمل‌ونقل، رفاهی، خوراکی و آشامیدنی، فروشگاه‌های خرده‌فروشی، تجارت سرگرمی و دیگر خدمات درمانی فراهم‌شده برای افراد یا گروه‌هایی هستند که از خانه دور می‌باشند.
مسؤولین استان علاقه زیادی دارند آمارهای نجومی بدهد و کسانی که برای عیادت بستگان به استان آمده یا مسافران نوروزی و مسافران گذری را گردشگر و توریست بنامند! این مسافران که شب را در چادرهای مسافرتی و اماکنی مانند مدارس که به‌صورت رایگان در اختیار آن‌ها قرار داده شده است به صبح می‌رسانند کمکی به رونق صنعت گردشگری و اقتصاد توریست محور استان نمی‌کنند بلکه باعث تخریب محیط زیست، شلوغی و آلودگی شهرها و فرسایش طبیعت می‌شوند.
برای ارزیابی توریست پذیر بودن یک منطقه باید به دفتر تورهای گردشگری معتبر و شناخته شده سری زد و آمار گرفت که در طول سال چند نفر به قصد گردشگری به این آژانس‌ها مراجعه نموده‌اند، هتل‌ها هم می‌توانند معیار خوبی برای ارزیابی این موضوع باشند.
عدم استقبال سرمایه‌گذاران برای ساخت هتل در استان یکی دیگر از نشانه‌های عدم سودآوری این بخش می‌باشد و یا عدم وچود پروازهایی از شهرهای دیگر به استان نشان‌گر کم رونق بودن این صنعت در استان می‌باشد . بنابراین مسافرانی که با ماشین شخصی از شهرهای ما عبور می‌کنند و در دل طبیعت استان با وسایل آشپزی که به همراه دارند غذایی طبخ و میل می‌کنند و بعضاً با این کار باعث آلودگی محیط‌زیست و تخریب درختان می‌گردند را نمی‌توان توریست خواند.
متأسفانه مسؤولین امر با گسیل خیل عظیم مسافران آن هم اغلب به صورت رایگان برای بازدید از آثار و اماکن تاریخی نه‌تنها موجب درآمدزایی حتی در حد ترمیم و نگهداری این آثار نمی‌گردند بلکه بیشتر آن‌ها را در معرض تخریب و فرسودگی قرار می‌دهند، آن‌ها حتی نتوانسته اندازه این مسافران گذری هم برای رونق اقتصاد استان کسب درآمد داشته باشند که اگر داشت شاهد بودجه‌های قطره‌چکانی سالیانه برای حفظ این آثار نبودیم.
