عبدالرضا قاسمی/ یافته:
قطعه نام‌آوران در هر شهری به دفن هنرمندان، نویسندگان و فعالان عرصه‌های مختلف هنری و علمی اختصاص دارد که مجوز جهت خاکسپاری در این قطعه توسط دستگا‌های ذی‌ربط صادر می‌شود.
فلسفه ایجاد مکانی خاص برای هنرمندان و نام‌آوران معمولاً برای قدردانی از آن‌ها و زنده نگه داشتن یاد و خاطراتشان است و با متمرکز شدن قبور، مردم در مناسبت‌های مختلف با حضور بر مزار آنان یاد و نامشان را گرامی می‌دارند.
تا پیش از سال ۱۳۸۹ اهل فرهنگ و هنر خرم آباد در آرامگاه‌های شخصی و یا در بخش‌های مختلف قبرستان خضر یا آرامستان صالحین به خاک سپرده می‌شدند.
در پی‌درگذشت رضا سقایی اسطوره موسیقی لرستان در سال ۱۳۸۹، خلاء چنین مکانی در مرکز استان احساس شد که به همت شهرداری وقت، قطعه‌ای خاص به منظور خاكسپاری نام‌آوران و هنرمندان برجسته در رشته‌های مختلف هنری و ادبی، در آرامستان شهر خرم‌آباد ایجاد و پیكر استاد رضا سقایی صبح روز شنبه دوم مرداد ۱۳۸۹، به عنوان اولین هنرمند خرم‌آبادی، در قطعه نام‌آوران و هنرمندان آرامستان صالحین این شهر به خاك سپردند.
از آن روز تا کنون این قطعه که در بخش غربی غسالخانه در آرامستان خرم‌آباد قرار دارد، آرامگاه ابدی بسیاری از بزرگان هنری و نامداران شهر شده است.
اما در حال حاضر ظرفیت قطعه هنرمندان و نام‌آوران پُر شده است و شواهد نشان می‌دهد که دیگر قبری برای دفن هنرمندان و نام‌آوران شهر وجود ندارند و گویا کسی به این زنگ خطر که مدتهاست به صدا درآمده، توجهی نداشته است.
هر چند ممکن است برخی به این نوشتار ایراد بگیرند که چرا به فکر زنده‌ها نیستید، اما واقعیت این است که مرگ حقیقتی انکار ناپذیر است و ما باید به این مسائل هم فکر کنیم؛ لذا با توجه به اهمیت موضوع از مسئولین شهرداری و به خصوص شهردار مرکز استان انتظار می‌رود. در این امر قدری جدی‌تر عمل کنند و ضمن بررسی امکان طبقاتی کردن قبور، فضای جدید و بیش‌تری در محدوده‌ای مشخص را به این قطعه اختصاص دهند؛ ضمن این که تأیید صلاحیت افرادی که در این قطعه به خاک سپرده خواهند شد نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
گرچه در هر شرایط و با اختصاص دادن هرچقدر از زمین‌ها به هنرمندان، در نهایت، باز هم این قطعه پر خواهد شد اما شاید بتوان قاعده و قانونی برای آن یافت یا فکری جدی‌تر برایش کرد.
به هر روی حالا باید منتظر ماند و دید که آیا مسوولین شهری به دنبال گذر موقت از وضع فعلی هستند یا برای آینده‌های دورتر هم قواعد و قوانین سفت و محکمی تصویب خواهند کرد یا خیر؟
