امروز باخبر شدیم که مدیر یکی از مدارس غیرانتفاعی در خرم‌آباد به کرونا مبتلا شده است؛ شاید قضاوت در باره این که این مدیر در آموزشگاه به کرونا مبتلا شده یا خیر، سخت باشد؛ اما با توجه به شناختی که از ایشان داشته و وجود چند عضو خانواده با سابقه بیماری زمینه‌ای، اطمینان داریم که ظرف چندماهه اخیر در قرنطینه کامل بوده، لذا احتمال این‌که این مدیر در محیط مدرسه به کرونا مبتلا شده باشد، به واقعیت نزدیک‌تر است.
تأثیر منفی کرونا بر آموزش بر کسی پوشیده نیست. تعطیلی مدارس از اسفند 98 تا 15 شهریور 99 عملاً اثرات منفی در آموزش و پرورش و مدارس کشور داشت.
برای کاهش آثار منفی این تعطیلات بر امر آموزش، متولیان آموزش و پرورش کشور در نیمه شهریورماه که آمارها همچنان بر وجود کرونا به شکل خطرناک در جامعه خبر می‌داد، حکم به حضور دانش آموزان البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و نظارت ناظران دادند.
این دستور با واکنش‌های بسیاری از خانواده‌ها، کادر آموزشی مدارس و برخی فعالان اجتماعی همراه شد و بسیاری اعتقاد داشتند که ذات دانش آموزان به خصوص دانش آموزان دوره ابتدایی با شیطنت و جنب‌وجوش همراه است و عملاً کنترل آن‌ها مقدور نیست. برخی هم اعتقاد داشتند که تهیه امکانات بهداشتی در شرایط فعلی برای همه امکان‌پذیر نیست چه رسد به این‌که توقع داشته باشیم که همه مدارس این امکانات را در اختیار دانش آموزان و کادر آموزشی قرار دهند. عده دیگری هم نظارت‌ها را زیر سؤال بردند و گفتند که تاکنون بر اجرای کدام مصوبه نظارت کامل و دقیق صورت گرفته که حالا توقع داریم در مدارس این نظارت صورت گیرد و... (مصداق این گفته هم این‌که برخی معلمان ادعا دارند که تاکنون حتی یک‌بار هم ناظران در مدرسه حاضر نشده‌اند...)
اغلب خانواده‌ها از همان ابتدا تکلیف را روشن کردند و اعلام کردند به‌هیچ‌وجه حاضر نیستند با جان فرزندانشان بازی کنند و آموزش‌وپرورش هم از حکم صادره کوتاه آمد و اعلام کرد " اگر خانواده‌ای علی‌رغم همه مراقبت‌های مدرسه بازهم نگران هستند، حضور فرزندشان در مدرسه الزامی نیست و می‌توانند از دیگر روش‌های آموزش استفاده کنند و در عمل هر چه به جلوتر رفتیم، حکم آموزش‌وپرورش برای حضور فیزیکی دانش آموزان در مدارس و به‌خصوص مدارس دولتی کمرنگ و کمرنگ‌تر شد.
اما این موضوع در مدارس غیرانتفاعی حکایتی دیگر داشت.
با شروع سال تحصیلی، آموزش‌وپرورش اعلام کرد که مدارس غیرانتفاعی فقط برای خدماتی که ارائه کرده‌اند، حق دریافت هزینه دارند.
همین حکم باعث شد که اغلب مدارس غیرانتفاعی برای اخذ شهریه کامل و تأمین هزینه‌های خود، اقدام به بازگشایی مدارس کنند و معلمان نیز مجبور به حضور بر سر کلاسها شدند.
واقعیت این است که مؤسسان و مدیران مدارس غیردولتی در کشاکش محدودیت‌های ناشی از تبعات ویروس کرونا با مشکلات عدیده بسیاری به دلیل نپرداختن شهریه از سوی خانواده‌ها و هزینه‌های اداره این آموزشگاه‌ها مواجه شدند. در این میان برخی خانواده‌ها بر این باورند بودند که آموزش‌های مجازی هزینه کمتری برای فرد به دنبال دارد، اما مؤسسان بر این باور ماندند که آموزش‌های مجازی هم بسیار هزینه‌بر است، لذا ترجیح دادند که معلمان را به مدارس بکشانند و کلاسها را به شکل حضوری اداره کنند تا بهانه‌ای برای عدم پرداخت شهریه کامل از طرف خانواده‌ها وجود نداشته باشد، غافل از این که این تصمیم ممکن است آثار جبران‌ناپذیر در جامعه ایجاد کرده و باعث شیوع بیشتر کرونا در جامعه و افزایش مرگ‌ومیر به‌خصوص در بین دانش آموزان و کادر آموزشی گردد.
در هر حال خبر ابتلا برخی معلمان و دانش آموزان به کرونا این اعتقاد را تقویت می‌کند که حضور فیزیکی در مدارس با توجه به پایین بودن میزان امکانات بهداشتى و عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتى تنها به خطر انداختن جان دانش آموزان و معلمانی است که سرمایه‌های اصلی کشور هستند و انتظار این است که با توجه به این روزهای غیرقابل‌پیش‌بینی مسئولان تصمیم گیر در آموزش‌وپرورش چشم و گوش بیشتری در مدارس داشته باشند و بر مبنای واقعیت‌های جاری برنامه‌های خود را تدوین کنند
روی آوردن بیشتر به آموزش مجازی، توسعه و بالا بردن شبکه شاد و سایر ابزارهای آموزش مجازی، افزایش تعامل میان والدین و مدارس در برنامه‌های اعلامی، هدفمند کردن برنامه‌ها با تکیه‌بر واقعیت‌های موجود و حفظ منافع ذی‌نفعان آموزش‌وپرورش حتی مؤسسان مدارس غیرانتفاعی و ... راهکارهایی است که می‌توان در این برهه اجرا کرد تا با حفظ همه این سرمایه‌ها، ویروس منحوس کرونا از جامعه رخت بربندد و شرایط عادی گردد.عبدالرضا قاسمی