پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بیشتر انتخاباتی که برگزار می‌شد فرمایشی بود و مردم شهرها و مناطق مختلف کشور افراد منتخب را نمی‌شناختند و در بیشتر مواقع فرد منتخب تا پیش از انتخابات یک‌بار هم به حوزه انتخابیه مربوطه سر نزده بود.
در انتخابات دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی مهرماه 1342 در حوزه انتخابیه خرم‌آباد اکثر قریب به‌اتفاق مردم به "یحیی معینی چاغروند" رای می‌دهند ولی در نهایت پس از چند روز در تهران با دخالت دربار و افراد متنفذ "تیمسار سید محمود نكوزاد" به عنوان نماینده مردم این شهر انتخاب می‌شود!
این سازوکار و شیوه انتخاب باعث شده بود که معدود افراد آزاداندیشی که دغدغه مردم و حوزه انتخابیه را داشتند، به مجلس راه یابند؛ به همین دلیل چه در دوره پهلوی اول و چه در اواسط دهه 30 خورشیدی مجالس عمدتاً فرمایشی و گوش‌به‌فرمانی تشکیل شد و نقش قوه مقننه به عنوان یکی از ارکان اصلی حکومت در معادلات سیاسی کم رنگ شد.
(پس از اشغال ایران در سال 1320 و سقوط رضاشاه، حدود بیش از یک دهه، با توجه به خلأ قدرت پیش‌آمده در این دوره، معدود افراد مؤثر و وطن‌پرست وارد مجلس شدند که با سقوط دولت دکتر مصدق و استقرار دیکتاتوری پهلوی دوم، این فرصت از مردم و افراد آزادی‌خواه گرفته شد.)
کما این که در اوایل دهه 50 که بحث جدایی بحرین از ایران در مجلس شورای ملی وقت در جریان بود، اکثریت نمایندگان روی به جدایی استان چهاردهم از مام میهن دادند و تأسف‌آور این‌که از میان تمام نمایندگان ملت فقط یک نفر به این موضوع مهم اعتراض کرد!
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ورق برگشت و کار انتخاب نمایندگان مجلس و تشکیل قوه مهم مقننه به مردم واگذار شد؛ مردم سایر مناطق کشور به‌ویژه کویر مرکزی ایران از این فرصت استفاده کردند و با سازوکارهای اصولی و انتخابی مناسب در چهار دهه گذشته سعی کردند تا حدود زیادی شایستگان و بهترین‌ها را راهی مجلس شورای اسلامی کنند.
پُر بی‌راه نیست اگر اختلاف معناداری که از نظر توسعه‌یافتگی بین استان‌های برخوردار با استان‌هایی نظیر لرستان وجود دارد را ماحصل همین انتخاب‌ها در 10 دوره گذشته مجلس بدانیم.
نمایندگانی که ما مردم لرستان در ادوار گذشته انتخاب کردیم، هیچ‌گاه درقدوقواره و وزن سیاسی نمایندگان استان‌هایی هم چون اصفهان، مرکزی، فارس، سمنان و...نبودند؛ از این رو اغلب به جز کارهای باندی و محفلی برای نورچشمی‌ها و اطرافیان خود، گام مؤثر و ماندگاری برای پیشرفت و توسعه استان برنداشتند یا نتوانستند بردارند.
نمایندگان لرستان در این سال‌ها دو دسته بودند، گروهی آلت دست سیاسیون مرکز نشین بودند و نطق نمایندگان مخالف را پاره می‌کردند و گروهی هم از این‌طرف بام می‌افتادند و آن‌قدر مطیع بودند که با در اختیار گذاشتن دفتر مراجعات مردمی خود به دولت مستقر، در انتخابات ریاست جمهوری، در نقش یک وکیل الدوله ظاهر می‌شدند؛ هرچند در ایجاد وضع موجود و محرومیت لرستان نباید نقش مسئولان اجرایی ناکارآمد را نادیده گرفت.
حالا قراراست یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی روز چهارشنبه هفتم خرداد با قرائت پیام مقام معظم رهبری افتتاح شود و منتخبان لرستان در این دوره به‌صورت رسمی کار خود را آغاز کنند.
منتخبان مردم لرستان باید از گذشته درس بگیرند و با وحدت رویه و هماهنگی و پرهیز از تک‌روی و اختلاف، مصالح استان را در نظر بگیرند و منافع مردم را بر هر چیز دیگری ارجح بدانند و فرصتی که موکلان در اختیار آن‌ها گذاشته‌اند را در جهت پیشرفت و توسعه استان به کاربندند.
مردم و افکار عمومی، نمایندگان و مسئولانی که در برابر حذف لرستان از فهرست استان‌های جنگ‌زده در سال‌های پس از دفاع مقدس، بردن پتروشیمی از لرستان به استان مرکزی و... سکوت اختیار کردند را نخواهند بخشید.
عمر خدمت و این مسئولیت‌های دنیایی کوتاه است، مردم انتظار شق‌القمر از نمایندگان فعلی خود ندارند، اما درعین‌حال آن‌ها می‌بایست با انتخاب راهبردهای مناسب در حوزه تقنین و لاجرم در حوزه اجرا و اولویت‌بندی نیازهای استان، برای کاهش شاخص فلاکت و رفع محرومیت‌های مزمن موجود، تمام تلاش خود را به کار گیرند.مصطفی رباطی/ پایگاه خبری یافته
مجلس یازدهم؛ آوردگاهی برای منتخبان تازه‌نفس لرستان
توجه: هرگونه استفاده از مطلب با ذکر منبع و نام نویسنده، نشانه‌ی احترام شما به تلاش آن‌ها است.