وجود تعداد زیادی خودرو با پلاک‌های مختلف در سطح شهر در این فصل سرد سال غیرعادی به نظر می‌رسد؛ چون نه فصل بهار است که گردشگران نوروزی به لرستان سفر کنند و نه فصل تابستان است که به‌ویژه هم‌وطنان ساکن جنوب کشور به قصد رهایی از گرما و شَرجیِ طاقت‌فرسای هوا به دیدن مناطق جنگلی، سراب‌ها و آبشارهای لرستان وارد این استان شده باشند!
به یکی از دوستان گفتم وجود این همه خودرو با شماره پلاک‌های جورواجور، به قول معروف مشکوک می‌زند؛ به خصوص این که اکثر سرنشین‌های این خودروها افرادی هستند با تیپ‌هایی که معلوم است بومی این شهرواستان نیستند، دیگراین که بیشتر آن‌ها خانواده را همراه نیاورده‌اند؛ او در جواب نگارنده گفت: «این طور نیست، شما بیش ازحد بدبین هستید.»
هنوز چند ساعتی از برگشتن ما به خانه نگذشته بود که تصویر اغتشاشات خیابانی در خرم‌آباد و دورود به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد؛ هنجارشکنی، توهین به ارزش‌های اسلامی و هدایت شعارهای صنفی به سمت شعارهای سیاسی و جهت‌دار، نشان می‌داد که این اجتماع‌ها صرفاً یک تجمع صنفی نبوده و برخی افراد و جریان‌ها، سرگروه‌ها یا لیدرهایی را برای جهت‌دهی مورد نظر خود، به میان تجمع‌کنندگان فرستاده‌اند یا از طریق شبکه‌های اجتماعی سمت و سوی خواسته‌های مردمی را به سمت دلخواه خود هدایت می‌کنند.
واقعیت مطلب این است که افزایش بی‌رویه قیمت برخی اقلام مصرفی مورد نیاز خانواده‌ها، فشار زیادی را به افراد جامعه به‌ویژه اقشار متوسط و ضعیف وارد می‌کند و مردم از وضع موجود ناراضی و گله‌مند هستند؛ رسانه‌ای شدن بنزین 1500 تومانی هم برای مردمی که هنوز بنزین 1000 تومانی هم برایشان سنگینی می‌کند، یک «شوک خبری» بود.
تا این جای ماجرا طبیعی است که برخی افراد جامعه به دلایل فوق، اعتراض صنفی داشته باشند؛ کما این که تعدادی از افراد حاضر در تجمع خرم‌آباد در مصاحبه با خبرنگار صداوسیما گفتند «کشور، نظام و رهبر را دوست دارند و فقط به علت بیکاری و مشکلات اقتصادی و گرانی وارد این تجمع اعتراضی شده‌اند.»
از دهه 80 به یُمن خصوصی‌سازی خارج ازعرف و غیراصولی کارخانه‌های مهم لرستان که بر اثر آن تعداد زیادی از این کارخانه‌ها تعطیل و یا نیمه تعطیل شدند و کارگران زیادی شغل خود را از دست دادند، تاکنون ماه یا هفته‌ای نیست که جمعی از کارگران این کارخانه‌ها جلوی استانداری لرستان یا فرمانداری سایر شهرها تجمع نکنند وعلیه مسئولان این کارخانه‌ها و یا برای احقاق حقشان شعار ندهند.
این قشر زحمت‌کش با وجود آن که سال‌های سال است که با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند ولی هیچ‌گاه حاضر نشده‌اند که آلت دست سیاسیون و یا دشمنان شوند.
استان لرستان در یکی دو دهه گذشته همواره در صدر بیکارترین استان‌های کشور بوده است، درهر خانه چند جوان تحصیل‌کرده و بیکار وجود دارد، گرانی‌های افسارگسیخته فشار زیادی به خانواده‌ها وارد می‌کند؛ طبعاً در این استان با توجه به این که وضع اقتصادی مردم مناسب نیست، افزایش تورم و گرانی فشار بیشتری به اقشارمختلف جامعه وارد می‌کند.
با این حال این مردم هیچ‌گاه به انقلاب و نظام اسلامی و کشور پشت نکرده‌اند؛ جوانان این دیار همواره مدافع اسلام و انقلاب بوده و هستند؛ قطعاً مطالبات به حقی دارند که مسئولان ارشد استان و نظام می‌بایست پیگیر این مطالبات باشند.
هشیار باشیم وقتی پدرخوانده‌های داعش یعنی ترامپ و آل سعود دلسوز مردم ایران می‌شوند باید حساب کار دستمان بیایید که کجای کارهستیم؟ جوان لرستانی و ایرانی باید بداند که ره‌آورد پدرخوانده‌های داعش برای این مملکت، صنعت، آبادانی و ارزانی نیست؛ سوغات شوم آن‌ها کمربند انتحاری و کشت و کشتار است.
آتش اولیه این آشوب‌ها را جناح‌های سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا در مشهد روشن کردند و زنجیروار به سایر مناطق به‌ویژه استان لرستان هم کشیده شد.
چند توصیه به مسئولان و دستگاه‌های امنیتی؛
یکم؛ همان‌طور که در بالا اشاره شد افراد زیادی که عمدتاً هم غریبه و احتمالاً از سرگروه‌ها و سامان دهندگان اغتشاشات اخیر در استان هستند، در سطح شهر با خودروهایی که شماره پلاک آن‌ها مربوط به خارج از استان است، در حال رفت‌وآمد و گشت زنی هستند، تحرک این افراد رصد شود.
دوم؛ با توجه به این که هدف دشمنان از اغتشاشات اخیر آسیب رساندن به حیثیت بین‌المللی و نیز واردکردن خسارت به کشور است، مراکز مهم و حیاتی شهرها محافظت‌شده و سعی شود تجمعات به سمت حواشی شهرها کشیده شود تا هم صف افراد معاند از مردم جدا شود و هم این که مراکز حساس از دسترس خرابکاران دور بماند.
سوم؛ در این روزها که خرابکاران در حال برنامه‌ریزی برای نا امن کردن استان و کشور هستند حتی‌المقدور از ترخیص مجرمان و یا اشرار سابقه‌دار در این ایام جلوگیری شود و دیگر این که افراد شرور و قاچاقچی و...که در آگاهی دارای پرونده و کد و شناسه هستند رصد شوند که در دام خرابکاران نیفتند.
تجربه‌های گذشته ثابت کرده که پیش‌قراولان درگیری‌های خیابانی معمولاً افراد سابقه‌دار و شرور هستند که از آن‌ها برای تخریب اموال عمومی استفاده می‌شود.
چهارم؛ در معادلات اجتماعی، هم باید به منافع جمع اندیشید هم به منافع فرد؛ در این میان منافع جمعی و ملی برای جوانی که دستش به هیچ جا بند نیست و در این کشور پهناور بدون هیچ درآمدی رهاشده بی‌معناست و این جوان راحت‌تر در دام دشمنان گرفتار می‌شود و در زمین آن‌ها خواسته یا ناخواسته بازی می‌کند؛ به همین دلیل مسئولان باید پیگیر مطالبات به‌حق مردم یعنی بیکاری و گرانی باشند و جلوی این معضلات پیش از تبدیل‌شدن به بحران گرفته شود.
مصطفی رباطی