به کودکان خود بنگرید. میزان حضور آنها در طبیعت و استفاده آنها از آب و هوای سالم، درختان و گل و گیاه چقدر است؟
به نظر میآید سالهاست از دوستی و علاقهمند شدن فرزندانمان به محیطزیست و طبیعت غافل شدهایم. لحظهای کودکی و دوران بچگی خود را به خاطر بیاورید و آن دوران شیرین را با زندگی کودکان و نوجوانان امروزی مقایسه کنید. در آن دوران کودکان و نوجوانان بیشتر در کوچهها و محلات به بازیهای پر نشاط مشغول بودند و جنب و جوش بیشتری از خود نشان میدادند.
ولی امروزه به دلیل سکونت خانوادهها در آپارتمانها و خانههای کوچک، مشغلههای فراوان والدین و همچنین مشکلات اجتماعی دیگر از جنبوجوش و بازیهای کودکانه خبری نیست. بازیهای رایانهای و دستگاههای گوناگون الکترونیکی نیز قوز بالاقوز شده و کودکان و نوجوانان امروزی را از تب و تاب انداخته است.
کاهش شدید فعالیتهای فیزیکی کودکان و نوجوانان و بیگانه شدن آنها با طبیعت، درختان، گل و گیاه موجب نگرانی و تشویش خاطر بسیاری از والدین شده است. در چنین شرایطی لازم است مدیران حوزههای فرهنگ و آموزشوپرورش تدابیری اندیشیده و با تنظیم برنامههای کارشناسی شده کودکان و نوجوانان را به فعالیتهای بیشتر ترغیب کنند و آنان را با محیطزیست و طبیعت آشتی دهند. در همین راستا بسیار خرسندیم که در سالهای اخیر به همت و تلاش حامیان طبیعت و محیط زیست در تأسیس مدارس طبیعت در سراسر کشور گامهای بلندی برداشته شده است و تا حدودی کودکان را با طبیعت آشتی دادهاند.
تا کنون طبق آمار منتشر شده از مرکز مشارکتهای مردمی محیط زیست کشور اغلب مراکز استانها و بعضی از شهرهای کشور به تأسیس مدارس طبیعت اقدام نمودهاند و این روند خوشبختانه رو به پیشرفت است. حال با توجه به طبیعت بکر و زیبای لرستان آیا جای مدرسه طبیعت را در این شهر خالی نمیبینیم؟ جای تعجب دارد با توجه به فعالیتهای مستمر و مداوم انجمنهای مردمنهاد محیط زیستی خرمآباد، این اقدام نیک و پسندیده در خصوص تأسیس مدرسه طبیعت صورت نگرفته است.
اگر دغدغه توسعه و پیشرفت شهر و کشورمان را داریم، باید اعتقاد داشته باشیم کودکان مهمترین محور توسعه و بالندگی کشورمان هستند. از این رو، برای حفاظت و احیاء محیط زیست بهتر است کودکان و نوجوانان را با طبیعت و محیط زیست آشنا کنیم. در همین راستا، تأسیس مدارس طبیعت بهترین ابزار برای دستیابی به این هدف راهبردی محسوب میگردند.
سیده مریم قاسمی/ فعال محیطزیست
دیدگاهها