اهمیت بخشیدن به زیرساخت‌ها ازجمله‌ی اولین خواسته‌ها و انتظاراتی است که مردم هر دیاری آرزوی دستیابی به آن از طریق اقداماتی چون ساخت و تعمیر و مرمت آن را دارند.
در استان لرستان علیرغم اینکه در حوزه‌های عمرانی، تلاش‌های بسیار مفیدی صورت گرفته است اما متأسفانه به دلیل کثرت بحران‌ها و چالش‌های موجود که بخشی از آن به سوء مدیریت برمی‌گردد، همچنان شاهد نابسامانی‌ها و خرابی‌های فراوانی هستیم که از نظرگاه هیچ انسان شرافتمندی دور نیست.
ازآنجایی‌که بخش عظیمی از آبادانی و عمران هر جامعه‌ای بستگی به مرمت و یا ایجاد زیرساخت‌ها از جمله راه‌ها دارد، اما متأسفانه همچنان شاهد عدم رسیدگی مناسب در این حوزه‌ی عمرانی هستیم و از سویی هیچ‌گونه توجیهی برای آن، از طرف مسئولین امر قابل‌پذیرش نیست. اگر چنانچه از اعتبارات واگذاری شده به نحو احسن بهره‌برداری شود، قاعدتاً مسئله پرپیچیده ی راه‌های لرستان اعم از روستایی و شهری تاکنون حل‌شده بود و همواره شاهد جان باختن بی‌رویه هم استانی‌ها و هم‌وطنانمان در این راه‌ها به‌واسطه عدم دارا بودن کیفیت لازم راه و جاده نبودیم.
به‌راستی چه کسی باید پاسخگوی این مهم باشد... کدام مسئول با یک وجدان بیدار، می‌تواند شاهد و ناظر صحنه‌های تصادفی باشد که خانواده‌ای را داغدار شده ببیند و سهل‌انگاری یا قصور در جاده‌سازی و یا مرمت آن را با عبارتی به نام (اعتبار نداریم) توجیه کند! اگر چنین است، تاکنون چه اقداماتی برای افزایش بودجه در ردیف اعتباری تعریف شده عمرانی در مراکز و نهادهای ذی‌ربط صورت گرفته است...
بحران موجود و آسیب‌زای راه چنان منجر به قتل‌عام جوانان و دیگر ساکنان و مهمانان عزیز این دیار شده است که نگارنده را بر آن داشت تا با نگارش این یادداشت شاید دین قلم را اداء کند و تلنگری زند بر آنان که می‌توانند و در پس تویی از بی‌خیالی به سر می‌برند و سخن راندن از بهبود و ارتقاء کیفیت راه را همواره به بیراهه می‌برند و جسورانه بحران راه را با حرف‌های بیراه به‌اشتباه به مسیری انحرافی می‌برند و توجیه می‌کنند...
شاید اگر مسئولین امر قدری از سفرهای پروازی خود بکاهند و گذری زمینی بر گردنه‌های مهیب کهن دیار لرستان داشته باشند و از سویی وجدانشان را بیدار کنند همتی بزرگ به کار گمارند و از این عامل اصلی جان گرفتن انسان‌ها غفلت نکنند و اعتبار خویش را علیرغم کمبود اعتبارات لازم مالی به مخاطره نی اندازند.
بنده قصد ندارم اهمیت زیرساخت‌ها را به‌ویژه راه را برای مخاطبین محترم بازگو کنم و قصدم برانگیختن احساس مسئولینی است که حادثه‌ها را می‌بینند و از کاستن آن یا غافل‌اند و یا کم‌توجه و یا اصلاً بی‌توجه‌اند...
پیشنهاد می‌کنم آقایان مسئول برای یک‌بار به‌اتفاق ارشدترین مقامات استان، با گذری ساده و زمینی، ترجیحاً در شب به‌صورت کاروانی و با سرعت مصوب راهنمایی و رانندگی، تنها به یکی از گذرگاه‌های استان سفر کنند تا شاید آن شاءالله بعد از بازگشت به شرط سلامتی کاملشان، در مرتفع نمودن حداقل روشنایی جاده‌ها و نصب گارد ریل‌ها و آسفالت و زیرسازی‌های مناسب جاده‌ای بیشتر دقت لازم را به عمل آورند؛ و از همان منابع درآمدی که عوارضی است پرداخت شده از سوی مردمی که جان بر کف دارند به زمان سفر در این گذرگاه‌های مرگ، به ذکر هزاران سلام‌وصلوات در مسیر مخاطره‌آمیز سفر قرار می‌گیرند، در تعریض و تعمیر و...اقدامی بایسته و شایسته انجام دهند.
در آخر به‌عنوان یک شهروند خرم‌آبادی آرزوی سلامتی را در سفر پیشنهادی برای کاروان مسئولان دارم. به امید آنکه رفع بحران‌های راه بر بیراهه گویی‌ها سیطره یابد و به‌جای توجیه در عمل اقدام به کار آید؛ و دیگر شاهد جان باختن‌های چندین نفره و هر روزه در استان به علت عدم کیفیت راه نباشیم...کیانوش معمر/ روزنامه‌نگار و دکترای علوم سیاسی