یافته، اولین پایگاه خبری دارای مجوز در لرستان

زبان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای بشری و سترگی است که انسان توانسته به مدد بلوغ فکری و توانایی با لذاتی که در وجودش نهفته برای ارتباط و هم‌نشینی با یکدیگر در طول تاریخ پدید آورد و اگر زبان محاوره و تکلم سخن گفتن و قدرت بیان وجود نمی‌داشت قطعا هیچ اثر مکتوب و به نوعی خط و نوشتن هم شکل نمی‌گرفت.
بنابراین زبان اولین قدرت و پدیده معجزه‌آسایی است که انسان به مدد و توانایی آن توانسته اجتماعات بشری و رابطه‌ای دوسویه‌ای را در میان آدمیان به وجود آورد و هر زبان و گویشی که در هر نقطه و سرزمینی را می‌توان برگرفته از ماهیت نژادی، فرهنگی و ساختارهای ذهنی و تکامل یافته آن منطقه دانست که در فرآیند طولانی و پر فراز و نشیب آدمی در بستر شکل‌گیری هویت او دخیل بوده که زبان خود نقش اساسی و منحصربه‌فردی در معرفی و مشخصه یک قوم و نژاد بر عهده دارد که معرف شاخصه‌ها و ویژگی‌های فرهنگی هر قوم و قومیت را می‌تواند به همراه داشته باشد و عناصر هویت‌بخش و قوام دهنده آن در طول تاریخ مردان و زنانی بوده‌اند که توانسته‌اند مواریث هویتی خویش را نسل به نسل و سینه‌به‌سینه در سپهر روزگار حفظ نمایند.
 پاسداشت و نگاهبانی از این عناصر قوام‌بخش در روزگار پرتلاطم امروز وظیفه‌ای است همگانی که در این بین افراد دلسوز و شایسته و آنانی که دغدغه جدی در این زمینه دارند وظیفه و مسئولیتشان سنگین‌تر می‌باشد و نباید از این اصل اساسی و مهم غافل بود و آن را نادیده گرفت که زبان یکی از قوی‌ترین عناصر و بن‌مایه‌های فکری و ملات ارتباط افراد در روند زندگی اجتماعی می‌باشد و به تعبیری با " زبان مادری" سخن گفتن اولین مؤلفه‌ای است که انسان می‌تواند زبان احساس خویش را که مالامال برگرفته از عمق وجودی و ذره‌ذره خویش در قالب معانی و بیان احساس و تکوین شخصیت حقیقی خود و داشته‌های درونی‌اش در قالب کلمات و واژگان ابراز نماید و نه پناه بردن و دست‌مایه قرار دادن عناصری که قطعاً در تعارض جدی با کارکردهای رفتاری و اخلاقی، خود واقعی فرد و محیط اجتماعی پیرامونش می‌تواند به همراه داشته باشد. اساساً یک زبان تحمیلی و ناآشنا با فرد که متاسفانه امروزه به طرز روز افزونی و در حالتی اپیدمی گونه تمام ساحت‌های هویت و تاریخی و فرهنگی‌مان را در معرض تهدید جدی قرار داده و آیا با خود اندیشیده‌ایم که چرا و بر اساس چه منطق و استدلالی از زبان مادری خویش فاصله گرفته و یا حتی ناخواسته و متأسفانه عنادگونه در تحمیل زبان دیگر غیر از زبان مادری بر فرزندان خویش برآمده‌ایم و بر بن نشستیم و شاخه می‌بریم و آیا به تبعات این باورها و پندارهای غلط اندیشیده‌ایم!
بدون شک فراگیری زبان ملی و رسمی کشور بر همگان واجب و ضروری می‌باشد و در غایت آن هیچ شک و شبه ای وجود ندارد، چون که اساسا نقطه اتکا و اتصال و جوشنده تمامی اقوام و قومیت‌ها در پهنه کشور می‌باشد و اتکای به آن از ضروریات است ولی نباید به این بهانه‌های واهی و سطحی از تعلیم و یادگیری زبان مادری در میان کودکان و فرزندانمان غافل باشیم و این‌چنین تیشه به ریشه خویش بزنیم.
زبان می‌تواند در تحکیم پایه‌های اخلاقی و زیست جمعی ما در قالب هویت مشخص و متمایز با ویژگی‌ها و ساختارهای فرا رونده‌اش در رسیدن به بسترها و افق‌های روشن و ممتاز، نقش بی‌بدیلی را ایفا نماید و به گفته دکتر محسن رنانی (استاد اقتصاد و صاحب‌نظر در امر توسعه): «بخشی از عدم توسعه‌نیافتگی مناطق غربی کشور را در اثر عدم بی‌توجهی به فراگیری زبان مادری در این مناطق می‌داند».
حتی در خود قانون اساسی و قوانین بالا دستی کشور به زبان مادری سخن گفتن و آموزش و فراگیری آن در مراکز آموزشی به صراحت قید و بر آن تاکید گردیده است.
 بدون شک امروزه اقوام و قومیت‌های کهن و تاریخی که ریشه در اعماق این سرزمین دارند بعضاً طراحی‌شده و حساب شده آماج حملات زهرآگین و تخریبی در قالب‌های گوناگون و روش‌های مختلف قرار می‌گیرند که همانا بتوانند عناصر ریشه‌ای و قوام‌بخش و هویتی این اقوام را از آن‌ها گرفته و دچار ازخودبیگانگی و فاصله گرفتن از گذشته خویش و پناه بردن به هویت‌های کاذب و نامأنوس گردند و فرهنگ و زبانشان را در منظرشان سخیف و سست و بی‌مایه و امل و استهزا شده به تصویر کشند و جوی مسموم را دامن زده که حتی در مراودات اجتماعی، هویت و شاخصه وجودی خویش را انکار نماییم و از آن فراری و بیزار باشیم که با اندکی تامل و دقت در گذشته و غور و تفحص در آن همین فرهنگ و زبان مادری حاکم بر این دیار در طول تاریخ در صیانت از فرهنگ اصیل و باستانی نقش برجسته و ممتازی بر عهده داشته که گواه آن ادبیات و شعر و آئین‌ها و باورهای اساطیری است که تا امروز محفوظ مانده است و به گفته استاد کزازی «مردمان این دیار نقش اساسی در پاسداشت و نگاهبانی از فرهنگ باستانی این دیار بر عهده داشته و از مروجان شاهنامه در این سرزمین بوده‌اند».
 بر هر شخصی واجب است که در جهت شکوفایی و نگاهداشت و پاسداری از زبان مادری کوشا بوده و این باور و یقین در او بارور و نهادینه شده باشد که زبان مادری و تکلم به آن هیچ منافاتی با ساختارها و شرایط اجتماعی پدید آمده امروزی ندارد و آنان که از هویت خویش گریزان و غافل هستند بدانند که ناخواسته در جهت ساقط نمودن تمامی ارزش‌ها و باورهای یقینی و اعتقادی خویش که پشتوانه چند هزارساله دارد در مسیری ناکجاآباد و نامشخص حرکت می‌کنند. پس بنابراین زبان خویش را پاس بداریم و بدانیم که حیات و بالندگی فرهنگی ما در گرو دفاع از هویت وجودی ما که همانا زبان است که بی‌توجهی و نادیده انگاشتن آن جفایی است بزرگ و نابخشودنی.
 
محسن رستمی
 

دیدگاه‌ها  

#1 ارتش سبز لرستان 1395-12-03 10:41
ما خواستارایجاد فراکسیون رسمی لرزبانان و ثبت قوم لر به عنوان پایتخت و اولین مردمان ایران زمین و همچنین تدریس رشته زبان وادبیات لری در دانشگاه های ایران هستیم.
نقل قول کردن
#2 علی 1395-12-03 13:45
به نقل از ارتش سبز لرستان:
ما خواستارایجاد فراکسیون رسمی لرزبانان و ثبت قوم لر به عنوان پایتخت و اولین مردمان ایران زمین و همچنین تدریس رشته زبان وادبیات لری در دانشگاه های ایران هستیم.

دورود برشما بسیار زیبا بیان کردید تنها راه برون رفت از مشکلات امروز قوم لر پاسداشت وبازگشت به فرهنگ کهنشان است وسربرزی لرسو.
نقل قول کردن
#3 هوردا 1395-12-03 13:51
ضمن عرض سلام،به عقيده بنده نگراني نويسنده بسيار مهم است.بااحترام به تمام زبان ها.امادوستان بايد بدانيم عمرهاي طولانيه زبانها ضامن بقاي ان نيستند.طوايفي از يزد زماني با زبان زرتشتي صحبت ميكردند اما الان افسوس پس نبايد ماهم اجازه بدهيم به سرنوشت اونها دچار بشيم تدريس زبان محلي در دانشگاها و استفاده از لهجه مختلف در شبكه محلي و احترام گويش ها شايد براي شروع خوب باشه مرسي از سايت يافته و نويسنده با زكاوتتون
نقل قول کردن
#4 آرمین 1395-12-03 15:48
لهجه ها سرمایه های ملی هر کشورند و حفظ کردن لباس و فرهنگ، سرمایه های فرهنگی هر منطقه و اگر نباشند انسان هویت ندارد ...!
نقل قول کردن
#5 محمد 1395-12-03 16:40
دراین چندسال اخیرشاهدبودیم که هنرمندان هم استانی بابرپایی هفته فرهنگی قوم لر درتهران اقدام به راه اندازی مراسم جشن و سرور میشوند که این خود ضمینه سازهمدلی و همگرایی هم استانیهای عزیزلک و لر شده است وباعث شده که زبان وفرهنگ مابه شکل احسن شکوفاترشود.چه بهتربودبه جای اینگونه مراسمات مراسمی درشبکه ملی پخش شودکه همگان متوجه شوندفرهنگ لرستان چگونه است نه فقط هم استانیهای عزیزکه خود فرهنگمان راخوب میداننددوست عزیزچه خوب بود متولیان امرفرهنگ کمی درسطح بالاترمی اندیشیدندو به دیگران میفهماندند که لرولک یکی است یه ریشه ویک یک فرهنگ ویک موسیقی اندمیفهماندندکه زبان مادریمان چه شیرین است
نقل قول کردن
#6 محمد 1396-05-13 00:31
باسلام نویسند محترم دل مشغولی شما دغدغه بیشتردوستان و فرهنگ دوستان لک و لرزبان وسایراقوام نیزمی باشد از شمامتشکرم که به این رنج فرهنگی پرداخته اید .اماشما دوست محترمی که فرموده اید هفته فرهنگی قوم لر که درتهران برگزار میگرددخوب است . حرف شما وایده اولیه این برنامه خیلی خوب بوده اما باید متذکربشوم که این قبیل برنامه هاچندسالی است که برگزارنمیشود فقط هم استانی های عزیزهستندکه این برنامه را دارند این برنامه فقط به سود تهیه کننده این برنامه میباشد چون بجزلک ولرزبانان دیگراقوام دراین برنامه شرکت نمیکنن این یک نوع گردهمایی است نه هفته فرهنگی ! این قبیل برنامه هاباید درشبکه های تلویزیونی باتماشاگران زیادی برگزار گردد تا دیگراقوام و سایردوستداران فرهنگی نیزبتواننداستفا ده کنن باتشکر
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه

تذكر: نظرات حاوي توهين يا افترا به ديگران، مطابق قوانين مطبوعات منتشر نمي‌شوند

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

بازگشت به بالا